Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde küçük oyuncak bir tavşancık varmış. Bu tavşan uzun yıllar tıpkı çocuğun arkadaşı olmuş. Ama çocuk artık büyümüş ve genç bir adam olmuş. Bu genç adam eskilere değer vermeyen biri olmuş ve oyuncak tavşancığı sokaktaki çöp kovasının yanına koymuş.
Oyuncak tavşancık bu duruma çok üzülmüş. Artık onun için her şeyin bittiğini, çok yakında çöp kamyonunun gelip onu alacağını ve bir daha hiç bir çocuğu göremeyeceğini düşünmüş. Çöpün yanında beklemeye başlamış ve birden yağmur yağmış. Daha evvel hiç bu kadar pislenmemiş. Oyuncak tavşan çöpün yanında hüzünlü hüzünlü dururken bir kız çocuğu annesi ile birlikte çöpün yanından geçmiş. Geçerken de tavşancık ile göz göze gelmiş. Tavşancık şöyle üstten bir kendini bakmış ve bu halde onu hiç bir çocuğun beğenip almayacağını düşünmüş. Yeterlice kokmaya, rengi değişmeye ve sökülmeye başlamış. Bir kaç gün geçmiş tavşancık hala orada öylece duruyormuş. İki gün evvel geçen küçük kız tekrar geçmiş. Tavşancık, küçük kızın gözlerinin içine bakmış ancak küçük kız yanından yürüyüp gitmiş. Bir kaç saat sonra küçük kız gittiği yerden geri dönmüş ve dayanamayıp çöpün yanına eğilmiş ve tavşancığı kucaklamış. Annesine “Anneciğim, bu tavşancığı alabilir miyim?” diye sormuş. Anne “Ama bu çok pis kızım” demiş. Küçük kız “Olsun anneciğim, ben onu temizleyeceğim, bana güven” demiş. Anne daha fazla kızına pürüz olmamış ve “Peki” diyerek meskene gitmişler. Tavşancık çok memnunmuş. Meskenine gelen küçük kız evvel tavşancığı bir hoş yıkamış, daha sonra sökülen yerlerini dikmiş. Tavşan artık eskisinden daha uygun görünüyormuş.
O gece küçük kız tavşancık ile birlikte yatmış. Tavşan da yeni bir dost edinmenin memnunluğu ile gözlerini kapamış. O günden sonra küçük kız ve tavşancık ayrılmaz ikili olmuşlar. Ortadan yıllar geçmiş fakat küçük kız tavşancık dan hiç vazgeçmemiş. Onu saklamış ve anne olduğunda tavşancığı kızına emanet etmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
