Bir varmış, bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde yemyeşil ağaçlarla kaplı bir ormanda minik bir kaplumbağa ailesi yaşarmış. Bu ailenin en küçük üyesi olan Timo, çok meraklı bir kaplumbağaymış. Kabuğunun içinden başını uzatıp etrafında gördüğü her şeye hayran kalırmış. “Bir gün o uzak zirveleri de görmek istiyorum!” dermiş.
Günlerden bir gün, Timo annesine dönüp, “Anne, doruklara gidip neler olduğunu görmek istiyorum,” demiş. Annesi gülümseyerek, “Timo, doruklar çok uzak. Şayet gidersen kendini kaybedebilirsin,” demiş. Lakin Timo bu uyarıyı pek dikkate almamış. O gün, ailesi göl kenarında dinlenirken, Timo sessizce uzaklaşmış. Küçük ayaklarıyla yol alıp, çiçeklerle kaplı bir doruğa ulaşmış. Fakat o da ne? Zirvenin gerisinde gördüğü şey çok daha merak uyandırıcıymış: Pırıl pırıl akan bir dere ve derede dans eden balıklar! Timo, daha yakından bakmak için dereye hakikat ilerlemiş. Lakin ayakları kaygan taşlarda kayınca dereye düşmüş. Minik kaplumbağa suyun içinde bir müddet çırpınmış fakat kabuğu onu koruyormuş. Tekrar de dereden nasıl çıkacağını bilemiyormuş. Tam o sırada bir kurbağa görmüş onu. “Hey, ne yapıyorsun orada?” diye sormuş. Timo çaresizce, “Kayboldum ve buradan çıkamıyorum,” demiş. Kurbağa çabucak dere kenarına sıçrayıp ona yardım etmiş. Timo kurbağaya teşekkür ederken, uzaklardan annesinin sesini duymuş. “Timo! Timo, neredesin?” diye bağırıyormuş. Annesi, babası ve kardeşleri onu aramak için dört bir yana yayılmış.
Kurbağanın yardımıyla ailesine kavuşan Timo, bir daha tek başına uzaklara gitmeyeceğine kelam vermiş. O gece sıcacık yuvasında uyumadan evvel annesi, “Merak hoştur ancak bazen sabırlı olmak ve gerçek vakti beklemek daha yeterlidir,” demiş. Timo başını sallayarak bu nasihati unutmamaya karar vermiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
