Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde güneşin ışıl ışıl parladığı, ayın ve yıldızların aydınlattığı mükemmel bir orman varmış. Bu ormanda küçük bir tilki yaşarmış, bu tilkinin ismi da Badem miş. Badem, ormanı izlemeyi çok severmiş. En sevdiği saatlerde gece saatleriymiş. Badem her gece odasına çekilir, yıldızları izlemek için geç saatlere kadar uyanık kalırmış.
Günlerden bir gün Badem uyanmakta zorlanmış. Okula geç kalacağı içinse annesi daima seslenmiş. Anne tilki “Badem, haydi uyan okula geç kalıyorsun!” demiş. Badem “Tamam anne” demiş lakin zorla yataktan kalkmış. Annesi “Neden bu kadar zorlanıyorsun Badem? Halbuki erken yatıyorsun” demiş. Badem annesine palavra söylemek istememiş ve dürüstçe “Haklısın anne, ben odama girdiğimde çabucak uyuyamıyorum. Yatağımın başına oturup, yıldızları izliyorum” demiş. Anne tilki gülümsemiş “Ah Bademciğim. Tabiat, yıldızlar, güneş, çiçek her şey çok hoş. Lakin bunları izlerken, kendimizi yormamamız lazım. Gece geç saate kadar oturmak yerine akşam olduğunda odana çekilip bir mühlet izleyip uykuna dalabilirsin. Böylelikle uykusuz kalmazsın. Sağlıklı büyümen için kâfi uykuya muhtaçlığın var Badem” demiş.
Badem annesine hak vermiş, bir daha geç saate kadar oturmayacağına kelam vermiş. O günden sonra yıldızları izlemeyi hafta sonlarına bırakmış ve erken uyumaya başlamış. Artık sabahları enerjik bir biçimde uyanıyor, okulda derslerini keyifle dinliyormuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
