Günlerden bir gün çok uzak diyarların birinde bir peri kızı yaşarmış. Peri kızı doğmadan evvel ailesi, peri kızının başına makûs bir şey gelmemesi için ona yararlı büyüler yapmış. Peri kızı doğduğunda ise onu kıskanan herkes berbat büyüler yapmayı denemiş lakin başarılı olamamış.
Peri kızının yaşadığı köye yakın bir yerde yaşayan berbat cadı, Peri kızına hiçbir büyünün işe yaramadığını öğrenmiş ve çok sonlanmış. “Nasıl olur da hiçbir büyü bir peri kızına yetmez!” diye düşünüp yeni büyüler yapmak için gece gündüz çalışıyormuş.
Bir gün tekrar uzun uzun çalıştıktan sonra peri kızını yenebileceği bir büyü bulduğunu keşfetmiş. Makus cadı yaptığı yeni büyünün memnunluğunu yaşarken çabucak kılık değiştirmiş ve peri kızının yanına gitmiş. Peri kızının yanına gittiğinde çok sempatik bir kız çocuğu halindeymiş. “Merhaba peri kızı. Bir arada oyun oynayalım mı?”
Peri kızı, bu teklif karşısında çok keyifli olmuş. Zira bu vakte kadar onunla oyun oynamak isteyen hiç kimse olmamış. Küçük kız çocuğu kılığındaki cadının teklifini kabul etmiş ve ormanın derinliklerinde oynamaya başlamışlar. Oyun oynarlarken cadı büyüsünü döktüğü lezzetli bir meyveyi peri kızına uzatmış. “Evden bizim için meyve getirmiştim. Sen de yemek ister misin?”
Peri kızı bu memnun an içerisinde hiç tereddüt etmeden küçük kız çocuğu kılığındaki cadının uzattığı lezzetli meyveyi tek seferde yemiş. Muhakkak bir müddet geçtikten sonra büyünün tesir etmesini bekleyen makûs cadı hiçbir tesir görmemiş. O an anlamış ki berbat niyetle yapılan hiçbir büyü peri kızına tesir etmiyormuş. Olan biten her şeyi peri kızına anlattıktan sonra özür dilemiş ve artık makus cadı da güzel biri olmaya karar vermiş.
