Sarı parlak tüyleri ile olduğu üzere tıpkı vakitte berrak ve çok hoş sesi ile bülbül hayranlık uyandıran bir kuşmuş. Başka kuşlar üzere tıpkı vakitte onun ötüşünü duyan çiçekler de ona hayran oluyormuş. Bülbül gördüğü hoşluklar için besteler yapıyor ve bulunduğu yerdeki kulakların paslarını siliyormuş. Hoş sesli kuş papatyaları, kasımpatı ve gelincik çiçeklerini çok beğeniyormuş. Fakat bir gün kanatlarını açarak süzülürken çabucak altında kıpkırmızı yaprakları ile bir gül goncası görmüş.
Hemen gülün yanına inmiş bir de ne görsün kırmızı gül hoş olduğu üzere mis kokusu ile de benzersizmiş. Kırmızı gülün süper imajı ve mis kokusu bülbülün adeta başını döndürmüş. Kalbi süratle atmaya başlamış. Kırmızı güle yaklaşmış ve: “Ben sana aşık oldum, bu hoşluğun hayranlık uyandırıcı.” demiş.
Kırmızı gül hoşluğunun farkındaymış ve daha evvel de bu türden sözleri çok kere duymuş olmanın rahatlığı ile gülümsemiş. “Bülbül hoş kelamların için teşekkür ederim lakin sen kuşsun bense çiçek. Bizim ortamızda bir aşk olamaz” demiş. Bülbül gülün bu sözleri ile hayal kırıklığına uğramış olsa da umudunu kaybetmemiş.
“Ben kalbimi sana verdim artık senden diğer birisi olamaz benim için.” diyerek çabucak orda kırmızı gül için müzik bestelemiş. Billur sesi ile şarkıyı söylemeye başlamış. Bülbülün sesinin hoşluğu karşısında kırmızı gül de kayıtsız kalmamış. İçinden: “Aman yaradanım, bu ne kadar hoş bir ses!” demiş.
Bülbülün kendi için söylediği şarkıdaki aşk dolu sözleri duydukça yanakları daha da kızarmaya başlamış. Biraz utangaç bir tutumla kısmını bülbüle gerçek uzatmış. “Dallarıma konarken dikkatli ol benim dikenlerim var.” demiş. Bülbül ise: “Sen dikenlerinle de güzelsin gülüm.” diyerek gülün kısmına konmuş. Dikenler canını acıtsa da güle olan aşkından hiç vazgeçmemiş.
