Bir varmış, bir yokmuş… Şirin bir aile, yaz tatilinde hiç görmedikleri bir yere gitmeye karar vermişler. Bu yer, Gürcistan’ın hoşlar hoşu kenti Batum’du. Anne, baba ve küçük kızları Elif, heyecanla seyahate hazırlanmışlar.
Sabahın birinci ışıklarıyla yola koyulmuşlar. Elif, otomobilde heyecanla ailesine sorular sormaya başlamış: “Anne, Batum nasıl bir yer? Orada neler göreceğiz?” Annesi gülümseyerek, “Batum, yeşilin ve mavinin birleştiği, tabiat ile tarihin iç içe geçtiği bir kent,” demiş. Elif’in gözleri parlamış; doğayı çok severmiş.
Yolculuk biter bitmez, Batum’un büyüleyici görüntüsü aileyi karşılamış. Gürcistan’ın bu kıyı kenti, palmiyelerle süslü sokakları, renkli binaları ve masmavi deniziyle Elif’in hayal ettiği üzere bir yerden bile hoşmuş. “Burası harika! Güya bir masal şehri!” diye bağırmış Elif.
İlk durakları Batum Bulvarı olmuş. Elif, uzun palmiye ağaçları ortasında yürürken kendini kocaman bir ormanda üzere hissetmiş. Burada gezinirken parkın ortasında gökyüzüne gerçek uzanan büyük bir dönme dolap görmüşler. “Babacığım, haydi ona binelim!” diye heyecanla seslenmiş Elif.
Babası da ona katılmış ve birlikte dönme dolabın doruğuna çıkmışlar. En üste çıktıklarında, tüm Batum ayaklarının altındaymış üzere görünmüş. Denizin mavisi, bulvarın yemyeşil ağaçlarıyla buluşmuş ve kent güya bir tablo üzere karşılarında duruyormuş.
Dönme dolap keyfinden sonra anne, “Hadi, Batum’un ünlü botanik bahçesine gidelim,” demiş. Bahçeye vardıklarında Elif, birbirinden farklı ağaçlar, çiçekler ve rengarenk bitkiler ortasında koşup durmuş. “Burası cennetten bir modül üzere,” demiş Elif, gözlerini kapatıp kokusunu içine çekerek. Anne, Elif’e her çiçeğin ismini ve öyküsünü anlatmış, Elif de bu kıssaları hayalinde canlandırarak büyülenmiş.
Biraz dinlenmek için deniz kenarına gitmişler. Elif, dalgaların ritmiyle uyuyan kumlara oturmuş ve denizin serin suyunu ayaklarıyla hissetmiş. Gözlerini kapatıp dalgaların sesini dinlemiş. “Anne, bu ses bana ninni üzere geliyor,” demiş Elif, kendini huzur içinde hissederek.
Ardından, akşam yemeği için Batum’un ünlü yemeklerinden tatmak istemişler. Gürcistan’ın lezzetli peynirli ekmeği haçapuriyi deneyip bayılmışlar. Elif, annesine dönüp “Anne, bu çok lezzetliymiş! Türkiye’deki peynirli pidenin tadına benziyor ancak biraz farklı,” demiş. Yemeklerini yerken anne ve baba da Batum’un tarihini anlatmışlar; kentin kültüründen, eski yapıların öykülerinden bahsetmişler.
Sonraki gün, aile Batum’un tarihi kilisesi ve heykellerin yer aldığı meydanları gezmiş. Elif, meydandaki büyük saat kulesine hayran kalmış ve “Bu kule bizi geçmişe götürüyormuş üzere hissettiriyor,” demiş. Babası gülümseyerek, “Evet, Batum’un her köşesi tarihin izleriyle dolu,” demiş.
Gezinin sonlarına gerçek Elif, ailesine dönerek “Burası kusursuz bir yer, tekrar gelmeliyiz,” demiş. Anne ve baba da ona katılmış. Bu tatil, Elif için unutulmaz bir anı olmuş; tabiatın ve tarihin iç içe geçtiği bu hoş kentte keşfettikleri her şey ona hayal gücünü genişletecek yeni ufuklar açmış.
Elif ve ailesi, Batum’un hoş anılarını kalplerine ve fotoğraflarına kazıyarak meskene dönmüşler. Lakin Elif’in aklında hala dönme dolabın zirvesindeki o görünüm, denizin sesi ve botanik bahçesindeki rengarenk çiçekler varmış. Elif, her seferinde Batum’u yine keşfetmeyi hayal ederek uykuya dalarmış.
Ve Ailecek Batum Gezisi Masalı burada bitmiş. Ailecek Batum Gezisi Masalına benzeyen masallar okumak için uyku masalları kategorimizi ve instagram sayfamızı ziyaret edebilirsiniz.
