Bir vakitler, çiçeklerle süslenmiş, kuş sesleriyle dolu, huzur veren bir köy varmış. Bu köyde herkes memnunmuş, zira burada yaşayanlar birbirine daima yardım edermiş. Köyün ortasında, yaşlı ve güler yüzlü bir bayan olan Esin nine yaşarmış. Esin nine, akşamları çocukları etrafına toplar ve masallar anlatırmış. Çocuklar onun masallarını çok severmiş, zira hepsi büyülü ve ders vericiymiş.
Esin nine çocukları her vakit ki üzere tekrar etrafına toplamış ve “Bugün size İyilik Perisi’nin Sırrından bahsedeceğim,” demiş. Çocuklar heyecanla yere oturmuş. Selin ve ağabeyi Efe en öne geçmişler. Esin nine anlatmaya başlamış:
“Uzun vakit evvel, bu köyde Düzgünlük Perisi yaşamış. Onu kimse göremezmiş, lakin yaptığı uygunluklar her yerde hissedilirmiş. Mesela bir sabah uyandığınızda kaybolan bir oyuncağınızın geri geldiğini görürseniz, bilin ki bu Güzellik Perisi’nin işidir. Lakin bu perinin bir sırrı varmış: Onu yalnızca kalbi nitekim pak olanlar görebilirmiş.”
Selin, merakla ağabeyine dönmüş. “Sence biz de Düzgünlük Perisi’ni görebilir miyiz?” diye fısıldamış. Efe biraz düşündükten sonra gülümseyerek, “Belki denersek görebiliriz,” demiş. Bu fikir Selin’in çok güzeline gitmiş, gözleri parlamış.
O gece ikisi de periyi bulma hayaliyle uykuya dalmış. Sabah olur olmaz Efe, heyecanla Selin’i uyandırmış. “Hadi, bugün Düzgünlük Perisi’ni arayalım!” demiş. Selin çabucak yerinden fırlamış. İkisi de küçük bir sepet alıp köyde düzgünlük yapmaya başlamışlar. Kalplerinde periyi görebilme umudu, yüzlerinde tatlı bir heyecan varmış.
İlk evvel yaşlı komşuları Ayşe teyzenin meskenine gitmişler. Ayşe teyzenin bahçesi dağınıkmış. Selin “Biz sana yardım edelim!” demiş. Efe de çabucak işe koyulmuş, kolları toplamış. Ayşe teyze onları gülerek izlerken, “Ne tatlı çocuklarsınız,” demiş.
Sonra köyün çeşmesine gitmişler. Orada, su doldurmakta zorlanan Hasan dedeyi görmüşler. Efe “Biz senin kovalarını dolduralım,” demiş. Hasan dede çocuklara teşekkür etmiş ve “Sizin üzere çocuklar köyümüzün sevinci,” demiş.
Eve dönerken Selin, yol kenarında bir parıltı görmüş. “Efe, bak! Şu taş parlıyor!” diye bağırmış. Efe taşı eline almış ve dikkatle incelemiş. Üzerinde küçük bir kelebek biçimi olan altın üzere bir şeymiş. Selin heyecanla, “Bu bir işaret olmalı!” demiş.
Eve vardıklarında Esin nineyi bulmuşlar. Taşı ona göstermişler. Esin nine gözlerini kısarak taşı incelemiş. “Ah, bu Yeterlilik Perisi’nin işareti,” demiş. “Bu demektir ki sizin güzellikleriniz fark edilmiş. Düzgünlük Perisi size yakınlarda olabilir.”
Ertesi gece, Selin ve Efe yataklarında uyurken odaları yavaşça aydınlanmış. Selin gözlerini açmış ve pencerenin kenarında küçük bir ışık hüzmesi görmüş. “Efe! Uyan!” diye fısıldamış.
İkisi de yavaşça pencereye yaklaşmış ve küçük bir peri, ellerinde parlayan bir yıldız taşıyla onlara bakıyormuş. “Siz çok hoş işler yaptınız,” demiş peri yumuşak bir sesle. “Beni görebildiğinize nazaran, kalpleriniz çok pak.”
Selin heyecanla, “Seni daima görmek istiyoruz! Lütfen bizimle kal!” demiş. Ancak peri, “Hayır, benim misyonum dünyadaki uygunluğu yaymak. Lakin unutmayın, her güzellik yaptığınızda beni yanınızda hissedeceksiniz,” demiş ve yıldız taşını onlara bırakmış.
Uyandıklarında, Selin ve Efe yıldız taşını ellerinde tutarak köyde dolaşmış. Taşı gören herkes onlara hayran kalmış. Fakat çocuklar, taşı göstermekten çok daha değerli bir şey öğrenmiş. Düzgünlük yapmanın verdiği memnunluk, taşın parıltısından çok daha pahalıymış.
Ve o günden sonra, Selin ve Efe köyde herkesin yardımına koşmuş. Zira kalplerinde artık Uygunluk Perisi’nin ışığı varmış.
Efe ve Selin’in Kalbindeki Peri Masalı burada bitmiş lakin köyde uygunluk dolu günler hiç sona ermemiş. Efe ve Selin’in Kalbindeki Peri Masalına benzeyen masallar okumak için instagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
