Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde farklı yerlerde yaşayan iki fare varmış. Bu farelerden biri kentte başkası de tarlada yaşarmış. Günlerden bir gün kent faresi çok sıkılmış ve dolaşmaya çıkmış. Yollarda gezinirken karşısına bir fare çıkmış. İki fare tanışıp arkadaş olmuşlar. Tarla faresi ona kaldığı yeri, oynadığı bahçeleri göstermiş ve iki fare doyasıya oyun oynamışlar. Kent faresi tarla faresinin yaşadığı yeri o kadar çok sevmiş ki her gün arkadaşını ziyaret etmek için yanına gidiyormuş.
Şehir faresi bir gün tarla faresini kendi yaşadığı yere davet etmiş. Tarla faresi buna çok heyecanlanmış. Oraya gittiğinde yiyeceği yemekleri, tatlıları, cipsleri, peynirleri, krakerleri düşünmekten gözüne uyku girmemiş. Sonraki gün yola çıkmak için hazırlanmaya başlamış. Tarla faresi aslında kentler pek sevmezmiş, zira kentler ona çok kalabalık ve tehlikeli gelirmiş. Tarla faresi bunları düşünürken en sonunda arkadaşının kaldığı yere gelmiş. Kent faresi tarla faresini çabucak yaşadığı yere süratlice götürmüş. “Biraz sabret. Artık yemek yeriz” demiş. Tarla faresi “Sabırsızlıkla bekliyorum” demiş. Bir kaç dakika sonra kent faresi yuvasından çıkmış ve “Gel haydi yemek yiyelim” demiş. Tarla faresi delikten çıkmış ve sofraya gelmiş. Masa da gördüklerine inanamamış. Hayatında bu kadar yemeği daha evvel hiç görmemiş tarla faresi. “Çok şanslısın ben bu yemeklerden bulmak için bütün gün dolaşıyorum” demiş. Kent faresi “Hadi o vakit başlayalım” demiş. Tarla faresi tam yemeğe uzanmış alacakken bir sesler duymuşlar ve kent faresi” Gel benimle, çabuk çabuk demiş”. İki fare çabucak yuvaya geri dönmüşler. Kent faresi “Evin hanımıydı herhalde” demiş. Mesken sahibi gidince tekrar yuvalarından çıkmışlar ve sofraya oturmuşlar. İki fare tekrar yemek için yiyeceklere uzanmışlar ve tekrar bir ses duymuşlar, tıpkı süratle yuvalarına dönmüşler. Tarla faresi olanlara çok şaşırmış. Bu kere ise gelen konutun kedisiymiş. Tarla faresinin de kent faresinin de yürekleri ağzına gelmiş. Bu tehlikeyi de atlatıp tekrar masaya gelmişler. Bu sefer yemek yemeğe başlamışlar ancak tekrar hiç bir şey istedikleri üzere gitmemiş ve konutun babası ansızın içeri girmiş. Yemek yiyen fareleri gören adam onları kovalamış ve fareler adamın elinden güç kurtulmuş.
Tarla faresi o kadar çok korkmuş ki çabucak eşyalarını alıp sırtın atmış “Benim tarlada ki hayatım daha düzgün. Yiyecek çok fazla yemeğim olmasa da bu türlü kaygılar yaşamıyorum. Şayet sende korkusuz bir halde bir lokma ekmek yemek istersen yarın sen bana gel” demiş ve oradan çabucak uzaklaşmış.
Daha fazla hayvan masalı okumak isterseniz Hayvan Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.
