Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde meyve ağaçları ile dolu bir bahçe varmış. Bahçenin sahibi olan ailenin küçük bir çocukları varmış. Bu çocuğun ismi Akın mış. Akın bahçede oyun oynamayı çok severmiş. Bütün ağaçlardan meyve yer gölgelerinde dinlenirmiş. Akın ağaçların ortasından en çok elma ağacını severmiş. Zira elma ağacı ile Akın’nın ortasında sıkı bir bağ varmış.
Akın, her gün bahçeye çıkar elma ağacına koşarmış. Ağacın altına düşen yaprakları toplar, üzerine tırmanır, kollarında sallanır ve lezzetli elmalardan yermiş. Akın yorulduğunda ağaca yaslanır ve ağacın ona masal anlatmasını istermiş. Ağaç da bu durumdan çok mutluymuş. Akın sayesinde hiç canı sıkılmıyormuş ve küçük çocuğu çok seviyormuş. Ortadan uzun vakit geçmiş ve Akın artık büyümüş. Eskisi kadar sıklıkla ağacın yanına gidemiyormuş ve elma ağacı çok sıkılıyormuş. Ancak bir gün Akın elma ağacının yanına gitmiş. Akın’ı gören elma ağacı çok sevinmiş “Akın, beğenilen geldin. Haydi koş kollarıma tırman ve hoş elmalarımdan ye” demiş. Akın “Canım elma ağacım, kısımlara tırmanacak neşem yok. Artık büyüdüm ve para kazanmam lazım. Lakin bunu nasıl yapacağım bilmiyorum” demiş. Elma ağacı “Param yok sana para veremem lakin para kazanman için elmalarımı verebilirim. Haydi elmalarımı al ve onları sat, bu sayede para kazanabilirsin” demiş. Akın “Çok teşekkür ederim ağacım, yeterli ki varsın” demiş ve elmaları toplayıp satmaya gitmiş. Bütün elmaları satan Akın çok fazla para kazanmış. Fakat istekleri bunlarla kalmamış. Bir müddet sonra ağacın yanına tekrar gelmiş ve elma ağacı yeniden çok sevinmiş. Akın’a kollarına tırmanıp elma yemeyi teklif etmiş lakin Akın kabul etmemiş. Bu sefer kederinin bir meskeni olmaması olduğunu söylemiş. Elma ağacı da ona “Dallarımdan kesip kendine bir mesken yapabilirsin” demiş. Akın çabucak ağacın dediğini yapmış ve kısımlarını kesip kendine mesken yapmış.
Evini yaptıktan sonra Akın elma ağacının yanına uzun bir müddet uğramamış. İşlerini yerine koyan çocuk tekrardan elma ağacının yanına gitmiş ve elma ağacının eskisi kadar sevinçli olmadığını görmüş. Akın “Benim sevgili ağacım senin neyin var?” diye sormuş. Ağaç “Sanırım artık yaşlanıyorum. Kollarım uzamıyor ve elmalarım olmuyor. Kendimi çok yorgun hissediyorum” demiş. Akın o an yaptığı yanılgının farkına varmış. Ağacın kısımlarını çok fazla keserek ona çok ziyan vermiş. Yaptığı yanlıştan çok pişman olmuş ve elma ağacından özür dilemiş. Çabucak gidip elma ağacı için vitaminler, gübreler almış. Ona gerekli destekleri yapmış ve her gün onu ziyaret etmiş. Bir müddet sonra elma ağacı kendine gelmiş. Kolları yeşermiş, uzamış ve elmaları oluşmaya başlamış. Akın da elma ağacı da çok memnunmuş. Akın yalnızca elmaları toplayıp satıyormuş ve elma ağacına olan minnetini her gün lisana getiriyormuş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
