Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde, kalbur saman içinde bundan yıllar yıllar evvel Retro isminde bir fil varmış. Bu fil etrafta ki filler tarafından açgözlü fil olarak tanınırmış. O kadar aç gözlü bir filmiş ki küçücük bir elma için bile hengame edermiş. Retro’nun bir kaç gün sonra doğum günü varmış. Kendine bir parti yapmayı planlayan fil, tüm arkadaşlarını arayıp davet etmiş.
Doğum günü gelmiş çatmış. Retro masayı çeşit çeşit yiyeceklerle doldurmuş. Lakin gelin görün ki açgözlü fil Retro bu masayı kendi için hazırlamış ve arkadaşlarını çok az yemek olan öbür bir masaya oturtmuş. Bunu gören, zürafa, aslan, ayı, maymun ve öbür hayvanlar bu duruma çok kızmış. Maymun kendini tutamamış ve “Bizi buraya davet ettin ancak bu masaya mı oturt turuyorsun? O kadar yemek dolu olan masayı kendin için hazırladıysan, bizi neden çağırdın?” diye sormuş. Fil “Evet bu masayı kendim için hazırladım. Bu durumdan mutlu değilseniz buradan gidebilirsiniz” demiş. Bütün hayvanlar Retro’nun bu kelamlarına çok alınmışlar ve orayı terk etmişler. Retro ne kadar büyük bir ayıp yaptığının şimdi farkında değilmiş. O günden sonra çok uzun bir müddet ormanda yaşayan hiç bir hayvan Retro ile konuşmamış. Retro aylardır yalnız olduğu ve kimsenin onunla konuşmadığı için artık ormandan ayrılma kararı almış. “Hiç kimseye gereksinimim yok, artık burada yaşamayacağım” diyerek ormanı terk etmiş. Diğer bir ormanda yaşamaya başlayan Retro, bir gün yemek ararken karşısına yaşlı bir fil çıkmış. Yaşlı fil artık gücünün olmadığını ve onun içinde bir kaç meyve toplamasını rica etmiş. Ancak açgözlü Retro, yaşlı file bağırmış ve “git kendin topla” demiş. Yaşlı fil “Bu açgözlülüğün seni çok sıkıntı duruma sokacak. Güç duruma düşmek istemiyorsan biraz nazik ol” demiş, gerisini dönüp uzaklaşmış. Retro, yaşlı filin söylediklerine aldırış etmemiş ve yemek aramaya devam etmiş. O gece uykuya dalan Retro düş görmüş. Düşünde bütün hayvanların onunla bir daha hiç konuşmadığını, Dünya da ki bütün yiyecekleri topladıklarını ve Retro ya hiçbir şey vermediklerini görmüş. Uyandığında bugüne kadar yaptığı bütün berbatlıklar yüzünden, aç gözlülüğü yüzünden pişman olmuş. “Bu açgözlülük benim sonum olacak. Artık daha kibar olmam ve yardım sever olmam” lazım diye düşünmüş.
O gün tekrardan ormana gidip yiyecek toplamaya başlamış ve geçen gün karşılaştığı yaşlı fil ile karşılaşmış. Bu sefer Retro yaşlı file yemek vermeyi teklif etmiş. Yaşlı fil bu duruma çok şaşırmış ve neden değiştiğini sormuş. Retro “Bugünden itibaren açgözlülüğü ve kaba davranmayı bırakıyorum. Artık daima uygunluk yapacağım” demiş. Sonraki gün eski ormanında ki arkadaşlarına davetiye göndermiş ve onları konutuna davet etmiş. Bu sefer bütün hayvanlar için mükemmel bir sofra hazırlamış. Bütün hayvanlar gözlerine inanamamış ve Retro’nun pişman olduğunu anlamışlar. O günden sonra Retro daha çok yeterlilik yapmaya başlamış. Zira artık, birlikte yaşadığı, arkadaş olduğu şahıslara kibar davranmasını, açgözlü olmamasını öğrenmiş. Sonuçta düzgünlük yapan her vakit yeterlilik bulur. Masalda burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
