Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde kocaman bir bahçe varmış. Bu bahçenin içinde birbirinden hoş meyve ağaçları varmış. Kiraz ağacı, ayva ağacı, incir ağacı, dut ağacı, limon ağacı, portakal ağacı ve üç çeşit elma ağacı. Ağaçlar kendi ortalarında her gün sohbet ederek vakit geçirirlermiş. Ancak bu ağaçlar ortasında olan elma ağaçları birbirleri ile hiç anlaşamazlarmış.
Günlerden bir gün meyve ağaçları tekrar sohbete başlamışlar. Öteki ağaçları, çiçekleri, bitkiler hatta insanları konuşuyorlarmış. Daha sora hepsi, kısımlarından dökülen meyvelerin tadını, kokusunu, rengini anlatmaya başlamış. Ağaçlar sohbet ederken elma ağaçları kelama hiç girmemiş. Üçünün de pek keyfi yokmuş. Yaşlı incir ağacı, elma ağaçlarının suskunluğunu merak etmiş ve dayanamayıp seslenmiş “Elma ağaçları, bugün neden hiç sesiniz çıkmıyor?” diye sormuş. Yeşil elma ağacı karşılık vermiş “Benim pek keyfim yok” demiş. Kırmızı elma ağacı “Benim de keyfim yok” demiş. Sarı elma ağacı ise “Onların keyfi yoksa benim de yok” demiş. İncir ağacı elmaların bu haline çok şaşırmış ve konuşmasına devam etmiş “Öyle durup dururken keyif kaçmaz. Ne oldu size anlatın bakalım” demiş. Kırmızı elma ağacı “Ben Dünya da ki en tatlı elma ağacıyım. Neden bana benzeyen öbür elma ağaçları var ki?” demiş. Yeşil ela ağacı “Asıl ben en güzelim, siz benim kopyalarımsınız” demiş. Sarı elma ağacı durur mu oda kelama girmiş “İkinizde boş konuşuyorsunuz en hoş elma ağacı benim” demiş. İncir ağacı artık durumu anlamış. Üç ağacında birbirini çekemediğini, birebir yerde durmak istemediğini anlamış. Bu konuşmanın üzerine üç ağaç tartışmaya başlamış. Hepsi kendisinin en hoş elma olduğunu, oburlarının varlığının gereksiz olduğunu söyleyip duruyorlarmış. Ortam düzgünce gerginleşmiş ve incir ağacı bur duruma dayanamamış. “Hey, hey! Durun bakalım. Bu yaptığınız çok ayıp. Neyi paylaşamıyorsunuz bu türlü?” diye sormuş.
Üç elma ağacı da oburlarının yok olmasını istiyormuş. İncir ağaç devam etmiş “Bakın çocuklar sizler tıpkı bahçenin birebir meyveleri siniz. Tek farkınız renginiz ve mayhoşluğunuz. Sizler kardeşsiniz bizlerden farklısınız. Biz, hepimiz tekiz lakin siz asla tek olmayacaksınız. Beş parmağın beşinin de tıpkı olmadığı üzere sizin de tıpkı olmanızı bekleyemeyiz. Renkleriniz, tatlarınız, boylarınız sizi siz yapan özelliklerinizdir. Lütfen kendinizi kıyaslamayın. Ve kardeş olmanın değerini bilin” demiş. İncir ağacının konuşmasından sonra elma ağaçları yaptıkları yanılgıyı fark etmiş. Evet onlar üç kardeşmiş. Hepsi birbirinden farklı fakat tıpkı ailenin ağaçlarıymış. O andan itibaren ağaçlar düşündükleri için çok pişman olmuşlar. Birbirlerinden özür dilemişler. Artık asla birbirleri ile yarışmayacaklarına kelam vermişler ve kardeş kardeş yaşamaya devam etmişler. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
