Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde minik bir kuş varmış. Bu kuş ağaçlarda arkadaşları ile birlikte yaşarmış. Minik kuşun ismi Cikcik miş. Cikcik öbür kuşlar ortasında açgözlü olarak bilirmiş. Zira asla elindeki yiyeceklerle yetinmez daima arkadaşlarının yiyeceklerine göz dikermiş.
Günlerden bir gün Cikcik yiyecek aramak için uçuyormuş. Çok hoş bir bahçe görmüş ve o bahçede ki ağaçların üzerine konmuş. O ortada çok fazla yiyecek varmış. Yerdeki elma artıklarını, ceviz kırıklarını, artık buğdayları görmüş. Bu imaj kuşlar için ziyafet manasına geliyormuş. Cikcik hiç vakit kaybetmeden yiyecekleri toplamaya başlamış. Yiyecekleri gagasıyla alıp yuvasına tek tek götürmüş. Kendisine adeta bir ziyafet sofrası hazırlamış. O sırada öteki kuşlar da şanslıymış ve etraftan bir çok yiyecek toplamışlar. Kuşlar çoklukla bir ortada yemek yerlermiş tabi Cikcik hariç. O günde tekrar birebirini yapmışlar ve birlikte yemek yemeğe başlamışlar. Cikcik onların masasına uzaktan bakmış ve masanın çok dolu olduğunu görmüş. O yiyeceklerinde onun olmasını istemiş. Çabucak öteki ağaçta ki kuşların yanına uçmuş. “Bu yemekleri bana verin!” demiş. Cikcik çok kabalaşmış ve kuşlar onun bu haline çok sonlanmış. “Sana yemeklerimizi vermeyeceğiz. Bunları biz bulduk ve bizim hakkımız. Git kendi yemeğini ye” demişler. Cikcik o yemekleri alma konusunda çok ısrarlıymış. Lakin başka kuşlar onunla arbede etmek istememiş ve hepsi bir anda yemekleri alıp uçmuşlar. Cikcik onların peşinden uçmaya başlamış lakin bir türlü kuşları yakalayamamış.
Cikcik kuşların peşindeyken onun üzere açgözlü olan bir karga gelmiş ve Cikcik’in topladığı bütün yiyecekleri alıp gitmiş. Cikcik yuvasına döndüğünde yemeklerini görememiş. Aramış taramış ancak bir türlü bulamamış. Cikcik’in yemeklerini afiyetle yiyen karga Cikcik’in yuvasına geri dönmüş. “Hey, sen!” diye seslenmiş. Cikcik “Bana mı dedin?” diye sormuş. Karga “Evet sana dedim. Uzaktan seni izledim ve önünde o kadar yemek varken sen gözünü arkadaşlarının yemeğine diktin. Bende bunu gördüm ve senin yemeklerini alıp, afiyetle yedim.” demiş. Cikcik “O yemekler benimdi, nasıl benim yemeklerimi yersin?” diye kızmaya başlamış. Karga “Yaptığın açgözlülüğü anlaman için yaptım. Bir daha senin olmayan yemeklere el uzatmazsın” demiş ve uçup gitmiş. Cikcik yaptığı yanlışın farkına varmış. Pirince giderken meskendeki bulgurdan olan Cikcik bir daha bu türlü bir kusur yapmamış. Masalda burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilir bir çok farklı masala ulaşabilirsiniz.
