Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanda yaşayan hayvan aileleri varmış. Bu aileler çok düzgün anlaşır ve günlerini sevinç içinde geçirirmiş. Günlerden bir gün koyun ailesinin bir çocuğu olmuş. Minik kuzu Dünyaya geldiğinde bütün orman çok memnun olmuş koyun ailesini tebrik etmek için tek tek konutlarına gitmişler. Tebrik etmeye giderken de elleri boş gitmemişler. Ayılar bir fıçı bal getirmiş, sincaplar bir sepet fındık getirmiş, kirpi elma dolu kasa getirmiş, zebra yeni kıyafetler dikmiş. Hayvanlar sevinç içinde konuşurken kimsenin beklemediği bir çift gelmiş. Tilki ve kurt.
Tilki ve kurdun gelişine kimse keyifli olmamış. Bütün hayvanlar tek tek meskenlerine geri dönmüşler. Zira tilki ve kurt ormanın en makûs hayvanlarıymış. Kimse ile anlaşamıyor ve hepsini saldırıyorlarmış. Tilki kuzuyu görünce baba koyunun yanına gitmiş ve “Tebrikler, bu kuzunun daha etli olmasına müsaade verin” demiş ve lisanıyla ağzının kenarını sıyırmış. Tilkinin kurnazlığını anlayan baba koyun çabucak onları konutundan kovmuş. “Ben sizi davet etmedim” demiş. Kurt “Bizi davet etmene gerek yok biz istediğimiz yerde ve vakitte geliriz” demiş ve tilki ile gülüşmüşler. Koyun ailesine veda edip meskenden ayrılmışlar. Koyun ailesi bu durumdan çok rahatsız olmuş, onları bu ormandan uzaklaştırmalıyız diye düşünmüş. Çabucak ormanda ki hayvanlara haber vermiş ve toplanmışlar. Koyun tilki ile kurdun söylediklerini hayvanlara anlatmış ve bir formda onları bu ormandan uzaklaştırmaları gerektiğini anlatmış. Ayı “Çok haklısın, onları bu ormandan uzaklaştırmalıyız. İmza toplarsak ormandan ayrılmak zorunda kalırlar” demiş. Bütün hayvanlar ayıya hak vermişler ve çabucak ortalarında imza toplamışlar. Baba koyun imzalı kağıdı alıp çabucak tilki ile kurdun yaşadığı yere gerçek gitmeye başlamış. İnlerine yaklaştıkça bir kaygı gelmiş fakat bunu yapması gerektiğini düşünmüş ve kapılarına gelmiş. Kapıyı çaldığında tilki kapıyı açmış. Koyun kağıdı uzatmış ve ormandan gitmeniz gerek demiş. Bunun üzerine kurt ve tilki gülmeye başlamışlar. “Şimdi bu kağıttan korkup gitmemizi mi istiyorsunuz?” demiş. “Üzgünüm ancak bu bu türlü olmayacak” demiş ve kağıdı yırtmış. “Artık bu türlü bir doküman yok” demiş. Koyun bu duruma çok üzülmüş ve ağlamamak için kendini sıkıntı tutmuş. Meskene dönmüş ve öbür bir tahlil yolu bulmak için düşünmüş, aklına da bir fikir gelmiş. Hazırlanmış ve ormanın hükümdarı olan aslanın yanına gitmek için yola koyulmuş. Aslanın kendisine yardım edeceğine eminmiş zira aslan ormanın kralıymış ve bütün hayvanların ona itaat etmesi gerekiyormuş. Koyun uzun müddet yürümüş ve aslanın konutuna gelmiş. Aslan güneşte uzanıyormuş ve yavruları etrafında oyun oynuyormuş. Koyun “İyi günler, yardım için çok uzaktan geldim, sende bir babasın ve beni anlarsın” demiş. Aslan “Tabi ki de, ne için yardım etmem gerek?” diye sormuş. Koyun tilki ve kurt ile olanları aslana anlatmış. “Ne yaptıysam onları uzaklaştıramadım, konuta döndüğümde kesin kapının önünde olacaklar” demiş. Aslan koyunun korkusunu anladı ve onu sakinleştirmeye çalıştı.
Aslan “Sanırım ne yapılması gerektiğini biliyorum” demiş ve planını koyunun kulağına fısıldamış. Koyun, aslan ile ormana geri dönmüş ve tilki ile kurdu aramaya gitmişler. Sonunda ikiliyi bulmuşlar. Aslan ağaçların ortasına saklanmış ve koyun öne çıkmış. “Beni dinleyin! Size emrediyorum! Çabucak bu ormanı terk edin!” diye bağırmış. Kurt “Sen kimsin bize bu türlü bağırabiliyorsun? ” diye karşılık vermiş. Koyun “Artık bu ormanın sorumlusu benim. Az evvel aslan ile birlikteydim ve bana bu sorumluluğu verdi” demiş. Tilki “Tabi tabi, bizde inandık. Delille da görelim” demiş. Koyun kükremek için aslan üzere ağzını açmış ve ağaçların ardına saklanan aslan birden kükremiş. Ormanda ki bütün ağaçlar sanmış. Koyun sonra ağzını kapatmış. “Şimdi inandınız mı?” diye sormuş. Kurt ve tilki o kadar çok korkmuşlar ki kuyruklarını sıkıştırıp “Evet inandık” demişler. Koyun “O halde artık bu ormanda kalamazsınız. Çabucak buradan gidin” demiş. Kurt ile tilki çabucak eşyalarını toplayıp kaçmışlar. Koyun, aslana çok teşekkür etmiş ve vedalaşıp meskenine geri dönmüş. Anne koyun ve kuzu baba koyunu kapıda karşılamışlar. “Şimdi gönül rahatlığı ile yaşayabilir” demiş ve onlara sarılmış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
