Bir varmış, bir yokmuş. Küçük bir kasabada, Berk isminde hayalleri büyük bir çocuk yaşarmış. Berk, küçüklüğünden beri oyuncak konutlar, köprüler yapmayı çok severmiş. Ne vakit bir bina görse, onu hayalinde kendi elleriyle tekrar yaparmış. En sevdiği şey ise hayal kurmakmış. “Bir gün kendi konutumu yapacağım!” diye düşünür dururmuş.
Berk’in bu hayali hiç değişmemiş. Herkes onun doktor ya da öğretmen olacağını düşünürken o, daima mimar olmak istemiş. Öğretmenine sorduğunda, “Ben büyüyünce mimar olacağım!” dermiş. Annesi ve babası da ona daima takviye olmuşlar, “Sen hayallerinin peşinden git, oğlum,” demişler.
Günler, aylar geçmiş ve Berk artık genç bir delikanlı olmuş. Mimar olma hayalini gerçekleştirmek için büyük bir okula gitmiş. Orada çizimler yapmayı, binaların nasıl inşa edileceğini öğrenmiş. Lakin en çok sevdiği şey, küçükken yaptığı üzere, hayalindeki konutları kâğıda dökmekmiş. Öğretmenleri onun ne kadar yetenekli olduğunu fark etmişler ve ona, “Sen mükemmel bir mimar olacaksın!” demişler.
Derken, yıllar sonra Berk mimarlık okulundan mezun olmuş. Artık gerçek bir mimarmış! Mezuniyet gününde ailesi onu büyük bir gururla kutlamış. Babası ona dönüp, “Berk, seninle bir şey paylaşmak istiyoruz. Konutunuzu yenilemek istiyoruz ve bu projeyi sana teslim ediyoruz,” demiş.
Berk bir an için şaşırmış lakin çabucak heyecanla kabul etmiş. Zira bu mesken onun çocukluğunun geçtiği yerdi ve artık bu konutu yenilemek ona büyük bir memnunluk verecekmiş. Berk ailesine, “Bu meskeni birlikte baştan yapacağız!” demiş ve çabucak planlar yapmaya başlamış.
Ertesi gün Berk, ailesiyle birlikte konutun her köşesini gezmiş. “Bu odaları daha aydınlık hale getirebiliriz,” demiş. “Buraya büyük pencereler yapalım ki güneş ışığı içeri dolsun. Mutfak alanını genişletelim, daima birlikte rahatça yemek yapabiliriz.” Annesi ve babası, Berk’in fikirlerini çok beğenmişler. Ona, “Bu konut senin ellerinde hoşlaşacak,” demişler.
Berk, konutu yenileme çalışmalarına başlamış. Her gün emekçilerin yanında durmuş, onlara ne yapmaları gerektiğini anlatmış. Çatıyı sağlamlaştırmış, odaları aydınlatmış ve duvarları tekrar boyamışlar. Berk çalışanların yanında çalışırken bile çocukluk hayallerini düşünürmüş. “Bu mesken benim en özel projem olacak,” dermiş.
Aylar geçmiş, konutun yenileme çalışmaları tamamlanmış. Berk, ailesine sürpriz yapmak için onları gözleri bağlı formda konuta getirmiş. “Hazır mısınız?” demiş heyecanla. Annesi ve babası başlarını sallamış. Berk göz bağlarını açınca, anne ve babası hayretler içinde kalmışlar. Eski meskenleri, artık çok daha çağdaş ve hoş bir hale gelmiş!
Annesi, “Bu bizim eski konutumuz ancak güya büsbütün yeni gibi! Nasıl bu kadar hoş yapabildin, Berk?” diye sormuş. Berk gülümseyerek, “Bu konut benim hayalimdi. Her köşesini çocukluğumdan beri tanıyordum, onu güzelleştirmek için çok çalıştım,” demiş.
Babası ise ona sarılarak, “Oğlum, hayallerine kavuştun. Sen kusursuz bir mimar oldun ve biz seninle çok gurur duyuyoruz,” demiş.
Berk o an, hayal ettiği her şeyin gerçekleştiğini hissetmiş. Bu konut, yalnızca ailesinin yaşadığı bir yer değilmiş; tıpkı vakitte Berk’in çocukluk hayalini gerçekleştirdiği birinci ve en özel projesiymiş. Ve o günden sonra her sabah uyandığında, ailesinin yüzündeki memnunluğu görmek, onun en büyük mükafatı olmuş.
Berk’in Hayalindeki Mesken Masalı burada bitmiş lakin hayalleri hiçbir vakit bitmemiş. Berk’in Hayalindeki Mesken Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için ilişkiye tıklayabilirsiniz.
