Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan çalışkan bir karınca varmış. Karınca, her gün durmadan çalışır, yiyecek toplarmış zira çalışkan karınca kış için hazırlık yapmanın çok kıymetli olduğunu biliyormuş.
Günlerden bir gün ormana uğur böceği gelmiş. Karıncanın çalışkanlığı karşısında çok şaşırmış, gün boyunca onu izlemiş. Karınca yorulup bir kenara oturunca, uğur böceği ona seslenmiş “Hey karınca, artık dinlenme vakti, bu kadar çalıştığın yetmez mi?” diye sormuş. Karınca “Yazın bitmesine az kaldı ve erzak toplamak için sayılı günüm var. Çalışmazsam bütün kış aç gezerim” demiş. Uğur böceği “Haklı olabilirsin ancak bu kadar çalışmana da gerek yok” demiş. Karınca “Bence senin de en az bu kadar çalışmaya muhtaçlığın var. Kış için yiyecek depoladın mı?” diye sormuş. Uğur böceği “Yaz bitmeden toplayacağım bende” demiş ve ikili vedalaşıp ayrılmışlar.
Aradan günler, haftalar hatta aylar geçmiş ve kış gelip çatmış. Karınca yorgun fakat memnunmuş, zira yuvasını yiyeceklerle doldurmuş. Ama uğur böceği, makûs durumdaymış. Yazın sonunda istediği üzere yiyecek ve yakacak toplayamamış ve topladıklarını yönetimli kullanmak zorundaymış. Uğur böceği çok pişman olmuş bir daha bu türlü bir kusur yapmamış, her sene karınca üzere çalışmış, kışın ise rahat bir biçimde yaşamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
