Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzaklarda, küçük ve sakin bir kasabada Cem isminde tatlı bir çocuk yaşarmış. Cem’in kalbi daima müzikle atarmış. Gün uzunluğu meskende, okulda, hatta oyun oynarken bile müzikler söyler, kendi kendine mırıldanırmış. Cem’in müzik yolculuğuda bu formda başlamış.
Ama Cem’in çok kapalı bir sırrı varmış; müzik söylemeyi ne kadar çok sevse de, insanların önünde müzik söylemekten çok korkarmış. Güya herkes ona bakınca kalbi yerinden fırlayacakmış üzere olurmuş. Bu yüzden Cem, en sevdiği müzikleri bile yalnızca kendi kendine söyler, kimseye dinletmeye yürek edemezmiş.
Bir gün, okulda büyük bir heyecan yaşanmış. Okul müdürü, tüm öğrencileri toplatıp kıymetli bir duyuru yapmış. “Çocuklar,” demiş müdür, “Bu yıl okullar ortası büyük bir ses müsabakası düzenlenecek! Her okuldan bir öğrenci seçilecek ve o öğrenci bizim okulumuzu temsil edecek!”
Cem Müzik Seyahatinde Cesurca Sahneye Çıkar
Cem, bu haberi duyduğunda kalbi kocaman bir davul üzere atmaya başlamış. “Acaba ben de katılabilir miyim?” diye düşünmüş. Müzik söylemeyi çok seviyormuş, fakat sahneye çıkıp herkesin önünde müzik söylemek onu biraz korkutuyormuş. Kalbinin içi pır pır etmiş lakin birebir vakitte tedirginlik de hissetmiş. “Ya yüreğimi toplayamazsam?” diye içinden geçirmiş.
Cem, bu heyecanlı haberi en yakın arkadaşı Aslı’ya anlatmış. “Aslı, okulda büyük bir ses yarışı varmış,” demiş Cem, biraz utangaç bir sesle. “Ama ben sahneye çıkmaktan çok korkuyorum.”
Aslı çabucak Cem’in yanına gelmiş ve onu cesaretlendirmiş. “Cem, sen mükemmel müzik söylüyorsun! Senin sesin nitekim çok hoş, bunu herkes bilmeli! Hem şayet müsabakayı kazanırsan, tahminen de büyük bir müzikçi olursun! Hayalini gerçekleştirmek için bu olağanüstü bir fırsat!” demiş.
Cem, Aslı’nın kelamlarıyla biraz rahatlamış fakat yeniden de içinde bir dehşet varmış. Her gece yatağına yattığında, gözlerini kapatıp kendini sahnede hayal edermiş. İnsanların ona hayran hayran bakıp alkışladığını düşünmek çok hoşmuş, ancak işte o sahneye çıkma fikri, kalbini yeniden sıkıştırıyormuş. Korkusunu yenmek, Cem için sahiden sıkıntı bir şeymiş.
rtesi gün, okulun müzik öğretmeni sınıfa girip heyecanla bir duyuru yapmış: “Çocuklar, ses müsabakası için seçmeler yapılacak! Katılmak isteyenler hazırlansın!” Cem’in kalbi tekrar süratli hızlı atmaya başlamış. “Acaba katılsam mı?” diye düşünmüş. Lakin sonra içindeki o tanıdık dehşet tekrar belirmiş. “Ya sahnede yanlış yaparsam? Ya herkes bana gülerse?” diye endişelenmiş.
O gün, seçmelere katılmaya cüret edememiş ve üzgün bir formda konuta dönmüş. Annesi, Cem’in halini çabucak fark etmiş. “Ne oldu, oğlum? Neden bu kadar üzgünsün?” diye sormuş. Cem, içindeki badireyi daha fazla saklayamamış ve annesine her şeyi anlatmış.
Annesi, Cem’in elini tutup yumuşak bir sesle, “Korkularımızla yüzleşmek, cüretin birinci adımıdır. Şayet sahiden müzik söylemek istiyorsan, sahneye çıkmalısın. Bazen büyük hayaller, küçük bir hamasetle başlar. Herkesin hatırlayacağı hoş bir anı yaratmak istiyorsan, birinci adımı atman gerekiyor,” demiş.
Cem, annesinin bu kelamlarıyla biraz olsun cüret bulmuş lakin hala içinde bir çekingenlik varmış. Yeniden de, annesinin gözlerinde ona güvenen bir ışık görmüş ve bu ışık, Cem’in içindeki kaygıyı biraz da olsa hafifletmiş.
Seçmeler başladığında, Cem heyecanla izleyicilerin ortasındaymış. Öğretmen, sahneye çıkmak isteyenleri tek tek çağırıyormuş. Cem’in kalbi süratle atıyormuş fakat içindeki yüreği toplamak için kendine küçük bir an vermiş. “Yapabilirim,” diye düşünmüş. Sonunda öğretmenine yaklaşmış ve utangaç bir sesle, “Öğretmenim, ben de seçmelere katılmak istiyorum,” demiş.
Öğretmen, Cem’e gülümseyerek, “Harika! Sıra sana geldiğinde sahneye çıkabilirsin,” demiş. Bu kelamlar Cem’e biraz da olsa yürek vermiş ancak kalbi hala pır pır atıyormuş.
Sıra Cem’e geldiğinde, sahneye yanlışsız adım atmış. Ayakları biraz titriyormuş fakat geri dönmemiş. Gitarını eline almış ve derin bir nefes çekmiş. Parmakları tellere dokunduğu anda, içindeki bütün endişe güya sihirli bir halde uçup gitmiş. Güya etrafında kimse yokmuş, yalnızca o ve gitarı varmış.
Şarkısını bitirdiğinde gözlerini açmış ve gördüğü görüntü karşısında şaşırmış: Tüm okul ayakta onu alkışlıyormuş! Cem, o anın verdiği memnunluğu anlatacak söz bulamamış. Yüzünde kocaman bir gülümseme ile sahneden inmiş, kalbi hala heyecandan atıyormuş ancak bu defa keyifli bir heyecanmış.
Müzik öğretmeni, seçmelerin sonunda sınıfa dönüp heyecanla sonucu açıklamış: “Çocuklar, bu yıl okulumuzu ses müsabakasında temsil edecek öğrencimiz Cem!” demiş. Cem, duyduğu anda sevinçten neredeyse yerinde zıplamış. Gözleri parlamış, kalbi memnunlukla dolmuş. Artık tüm kasabanın gurur kaynağı oymuş ve büyük ses yarışında okullarını temsil edecekmiş.
Yarışma günü yaklaştıkça, Cem her gün daha çok çalışmaya başlamış. Gitarını elinden hiç bırakmamış, müziğini tekraren söyleyerek kendini hazırlamış. Aslı da her gün onun yanına gelmiş, onu cesaretlendirmiş ve dayanak olmuş. “Cem, senin başaracağına inanıyorum. O sahnede senin parlayacağını biliyorum,” demiş.
Ve nihayet büyük gün gelmiş. Cem, müsabaka için sahneye çıktığında artık eskisi üzere endişe hissetmiyormuş. İçinde yalnızca büyük bir heyecan ve memnunluk varmış. Gözlerini kapatıp derin bir nefes almış ve müziğini söylemeye başlamış. O anda tüm dünya onun için durmuş, yalnızca müzik ve müzik varmış.
Cem’in müziği bittiğinde, salonda derin bir sessizlik olmuş. Herkes, Cem’in sesiyle adeta büyülenmiş. Birkaç saniye sonra, salon alkışlarla inlemeye başlamış. Cem, bu alkışlar ortasında ne kadar memnun olduğunu anlamış. O an, kalbi memnunlukla dolmuş.
Yarışma sonunda, heyet üyeleri sahneye çıkıp sonuçları açıklamış. “Bu yılın birincisi… Cem!” dediklerinde, Cem’in gözleri memnunluktan parlamış. Kalbi yerinden fırlayacakmış üzere hissetmiş, fakat bu sefer sevinçtenmiş. Sahneye çağrıldığında, mükafatını alırken gözlerinden birkaç damla yaş süzülmüş. Lakin bunlar, memnunluk gözyaşlarıymış. Cem, yalnızca bir müsabakayı kazanmakla kalmamış, tıpkı vakitte en büyük korkusunu yenmiş.
Cem’in Müzik Seyahati masalı, Cem’e daha büyük hayaller kurma hamaseti vermiş. Artık sahne korkusu onun için geçmişte kalmış. Kasabadaki herkes, Cem’in öyküsünü anlatır olmuş. Cem, artık yalnızca kasabanın en yetenekli çocuğu değil, birebir vakitte herkesin örnek aldığı bahadır bir kahraman olmuş.
Cem’in Müzik Seyahati Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için ilişkiye tıklayabilirsiniz.
Gün içinde size ilham veren hatırlatmalar ve motive edici içerikler için toplumsal medya hesaplarımızı takip etmeyi unutmayın!
