Bir varmış, bir yokmuş, yemyeşil dağların eteğinde uzanan, papatyalarla dolu bir köy varmış. Bu köyde, Aslı isminde tatlı mı tatlı, sevinçli bir kız yaşarmış. Aslı, her gün papatya tarlasında koşturup oynar, papatyaların yumuşacık yapraklarına dokunmayı çok severmiş. Papatyalar, onun en güzel arkadaşlarıymış.
Bir sabah, güneş gökyüzünde parıl parıl parlıyorken, Aslı sevinçle uyanmış. Çabucak papatya tarlasına gitmek için yola koyulmuş. Tarlaya vardığında, o gün her zamankinden farklı bir şey olduğunu fark etmiş.
Hava mis üzere çiçek kokuyor, hafif bir rüzgar saçlarını nazikçe okşuyormuş. Aslı, bu hoş kokunun nereden geldiğini merak etmiş ve kokuyu takip etmeye başlamış.
Biraz yürüyünce, papatyaların ortasında parıldayan bir ışık görmüş. Işık, gitgide büyüyormuş. Aslı, merakla ışığa yanlışsız ilerlemiş. Apansızın, ışığın içinden minik, ışıl ışıl parlayan bir peri çıkıvermiş!
Aslı, gözlerine inanamamış. “Vay canına! Sen kimsin?” diye sormuş.
Minik peri, yumuşacık bir sesle gülümseyerek karşılık vermiş: “”Merhaba Aslı, ben Çiçek Perisi’yim. Senin papatya tarlasını ne kadar çok sevdiğini duydum. Bugün seni papatyaların büyülü dünyasına götürmek istiyorum. Ne dersin, benimle gelir misin?”
Aslı’nın gözleri heyecanla parlamış. “Tabii ki gelirim!” diye sevinçle bağırmış.
Çiçek Perisi, elindeki sihirli değneği yavaşça sallamış ve bir anda Aslı küçücük bir kız oluvermiş! Artık etrafındaki papatyalar ona kocaman görünüyormuş. Papatyaların yaprakları, dev üzere geniş çadırlar üzere olmuş. Aslı, şaşkınlıkla etrafına bakmış ve “Vay canına! Her şey ne kadar büyük!” diye haykırmış.
Çiçek Perisi nazikçe gülümsemiş: “Burası, papatyaların büyülü dünyası, Aslı. Burada her papatya seninle konuşabilir. Şayet dikkatle dinlersen, sana ne kadar özel olduklarını anlatırlar.”
Aslı, papatyaların ortasında sevinçle koşarken, hafif bir rüzgar esmeye başlamış. Rüzgar, papatyaların yapraklarını nazikçe sallıyormuş. Aslı, rüzgarın fısıltılarını dinlemeye başlamış. Birden, papatyaların hafif bir melodi çaldığını fark etmiş. Bu melodi o kadar hoşmuş ki, Aslı’nın içi memnunlukla dolmuş. Güya papatyalar ona bir müzik söylüyormuş.
Aslı, gülümseyerek “Bu melodiyi çok sevdim!” demiş. Papatyaların müziği, Aslı’nın kalbinde kocaman bir sevgi bırakmış.
Çiçek Perisi, Aslı’ya tatlı bir gülümsemeyle bakarak demiş ki: “Şimdi seni çiçeklerin en zımnî, en özel bahçesine götüreceğim. Orada, dünyada eşi gibisi olmayan çiçekler seni bekliyor.”
Aslı, heyecanla gözlerini kocaman açmış ve başını sallayarak “Evet, lütfen!” demiş. Çiçek Perisi, Aslı’nın elini nazikçe tutmuş ve birlikte papatya tarlasının derinliklerine gerçek yürümeye başlamışlar.
Bir müddet ilerledikten sonra, kocaman bir papatyanın gerisinde saklı bir kapı belirivermiş. Çiçek Perisi, sihirli değneğiyle kapıyı açmış ve Aslı, kendini rengarenk çiçeklerle dolu, büyülü bir bahçede bulmuş.
Bu bahçe o denli hoşmuş ki, her çiçek güya gökkuşağından bir renk almış üzere parlıyormuş. Aslı, şaşkınlıkla etrafına bakmış ve “Burası olağanüstü bir yer!” demiş. Çiçekler, Aslı’ya sevinçle gülümsüyor, etrafında uçuşan kelebekler onunla oyun oynuyormuş.
Aslı, rengarenk çiçeklerle dolu bu büyülü bahçede dolaşırken, bir çiçeğin başkalarından farklı olduğunu fark etmiş. Bu çiçek, altın sarısı yapraklarıyla parlıyor, etrafına tatlı bir koku yayıyormuş. Aslı, çiçeğin yanına yaklaşmış ve nazikçe yaprağına dokunmuş. O anda, çiçekten bir ışık demeti yükselmiş ve gökyüzüne gerçek süzülmüş.
Çiçek Perisi, Aslı’ya gülümseyerek demiş ki: “Bu çiçek, dilek çiçeği. Kalbinden geçen en hoş dileği düşün ve gözlerini kapat.”
Aslı, gözlerini kapatmış ve kalbinden geçen dileği düşünmüş: “Keşke her vakit bu kusursuz çiçeklerle ve Çiçek Perisi’yle birlikte olabilsem.”
Aslı gözlerini açtığında, çiçekten yayılan ışıklar etrafında dans ediyor, gökyüzünde parıldayan yıldızlar üzere göz kırpıyormuş. O an, Aslı’nın içi sevgi ve memnunlukla dolmuş. Çiçek Perisi, Aslı’ya dönüp demiş ki: “Bu bahçe her vakit senin için burada olacak, Aslı. Kalbinde sevgi ve güzellik olduğu sürece, dilediğin vakit bu büyülü dünyaya geri dönebilirsin.”
Aslı, Çiçek Perisi’ne sarılarak teşekkür etmiş ve bahçenin çıkışına hakikat yürümüş. Tam kapıdan çıkarken, ardına dönüp büyülü bahçeye son bir sefer bakmış ve “Bir gün tekrar geleceğim,” diye fısıldamış.
Eve dönerken, Aslı’nın yüzünde kocaman bir gülümseme varmış. Artık papatya tarlasına her gittiğinde, o büyülü bahçenin varlığını ve çiçeklerin ona anlatacağı öyküleri hatırlayacakmış.
Çiçek Perisi ve Aslı masalı burada bitivermiş lakin Aslı, o günden sonra tabiatın her köşesindeki hoşlukları keşfetmeye devam etmiş, Çiçek Perisi’nin ona gösterdiği bu büyülü dünyayı her vakit kalbinde taşımış.
