Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan Kıpır isminde bir sincap varmış. Kıpır, ormanda dolaşmayı çok severmiş, her gün ormanın derinliklerinde gezer, ağaçlara tırmanır, oyunlar oynarmış. Lakin Kıpır, biraz dikkatsizmiş. Bastığı yerlere dikkat etmezmiş. En yakın arkadaşı tavşan onu daima uyarır, öğütler verir, onu tehlikelerden korur lakin Kıpır unuturmuş.
Günlerden bir gün Kıpır ormanda gezinirken, büyük bir çukurun içine düşmüş. Ne yaptıysa ne ettiyse bir türlü çukurdan çıkamamış. Seslenmeye başlamış lakin sesini de kimseye duyuramamış. Tavşan ise bahçesinde oyun oynuyormuş, canı sıkılmış ve Kıpır’ı çağırmak için gitmiş. Sincabın annesi, Kıpır’ın dışarıda olduğunu söylemiş. Tavşan da arkadaşını bulmak için dolaşmaya başlamış lakin hiçbir yerde Kıpır’ı bulamamış. Tavşan ormanda ilerlerken Kıpır’ın yardım davetini duymuş. Tavşan çabucak sesin geldiği yere yanlışsız ilerlemiş. Sesin bir çukurdan geldiğini gören tavşan bir bakmış ki Kıpır çukurun içinde. Tavşan çabucak arkadaşını oradan kurtarmak için düşünmeye başlamış. Sonunda aklına bir fikir gelmiş, bir ağacın kısmını almış ve çukura gerçek uzatmış. Tavşan “Korkma Kıpır, seni oradan kurtaracağım, sen kısmın ucunu tut” demiş. Kıpır çabucak kolu tutmuş, tavşan da Kıpır’ı üst gerçek çekmiş.
Kıpır, çukurdan çıkınca arkadaşı tavşana sarılmış ve teşekkür etmiş. Tavşan “Eminim ki dikkatli yürümedin ve önünde ki çukuru görmedin” demiş. Kıpır gülümseyerek “Evet, tam da dediğin üzere oldu arkadaşım, bastığım yere bakmadım, çukurun içine düşüverdim” demiş. Tavşan gülümsemiş “Ah be arkadaşım, ya ben senin sesini duymasaydım. Seni kim kurtarırdı bu çukurdan?” demiş. Kıpır arkadaşına hak vermiş ve artık daha dikkatli olacağına dair de kelam vermiş. O günden sonra adımlarını daha dikkatli atmış ve masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
