Bir vakitler yemyeşil ağaçlarla kaplı, sessiz ve huzurlu bir ormanda, Minik isminde bir sincap yaşarmış. Minik, çevik ayakları ve pırıl pırıl parlayan kürküyle ormanın en sevinçli hayvanlarından biriymiş.
Ancak onun başka hayvanlardan farklı bir özelliği varmış: Minik, fındığa olan düşkünlüğüyle tanınırmış. O kadar çok fındık toplarmış ki bazen kendi yuvasına sığdıramaz, kolların ortasında kapalı saklama yerleri bulurmuş.
Bir sonbahar sabahı, Minik her zamanki üzere erkenden uyanmış. Karnı zil çalıyormuş ve aklına çabucak en sevdiği yiyecek olan fındık gelmiş. “Bugün çokça fındık bulmalıyım,” diye kendi kendine söylenmiş. Ormanın içinde zıplayarak fındık ağaçlarını aramaya koyulmuş.
Ancak o gün işler pek de yolunda gitmemiş. Ne kadar arasa da fındık bulamıyormuş. Ağaçların kollarını denetim etmiş, yaprakların ortasını karıştırmış ancak her seferinde eli boş dönmüş.
Tam umudunu kaybetmek üzereyken, komşusu olan tavşan Kıpır’ın yuvasının önünde bir fındık kabuğu görmüş. “Hmmm, bu değişik,” demiş Minik, kabuğu eline alıp inceleyerek. Kıpır’ın yuvasına yanlışsız ilerlerken yerde daha fazla kabuk fark etmiş. Fındıklar nereye saklanmış olabilir, diye düşünmeye başlamış.
Minik, sessizce Kıpır’ın yuvasına yaklaşmış. İçeriden dostlarının sesi geliyormuş. Kıpır ve ormanın başka sakinleri keyifle sohbet ediyorlarmış. Yuvanın köşesinde ise kocaman bir fındık yığını dikkatini çekmiş. Minik, gözlerini kısarak yığını süzmüş. “Buldum! İşte fındıklar burada,” diye mırıldanmış.
Ancak Minik’in içine bir kurt düşmüş. “Acaba bu fındıkları alabilir miyim? Yoksa diğerlerininkini mi çalıyorum?” diye kendi kendine düşünmüş. Ancak açlığına yenik düşmüş ve yavaşça içeriye süzülmüş. Kimse fark etmeden birkaç fındığı avuçlayıp yuvasına dönmüş. Birinci başta içini bir suçluluk hissi kaplamış ancak kısa müddette bunu unutup fındıklarını keyifle yemiş.
Ertesi gün Minik, tekrar fındık bulmak için ormanda dolaşmaya başlamış. Lakin dün yaptığı şey aklına gelince bir plan yapmış. “Kimse fark etmeden biraz daha fındık alabilirim,” demiş. O günden sonra Minik, gizlice öteki hayvanların sakladığı fındıkları çalmaya başlamış. Tavşan Kıpır’ın, kirpi Tıtır’ın, hatta yaşlı baykuş Bilge’nin bile fındık yığınlarından azar azar alıyormuş. Her seferinde kimse fark etmez diye düşünüyormuş.
Ancak bir sabah, orman sakinleri bir ortaya toplanmış. Tavşan Kıpır, “Bu işte bir gariplik var. Sakladığımız fındıklar birer birer kayboluyor,” demiş. Öbür hayvanlar da birebir durumu yaşadıklarını söylemişler. Bilge baykuş gözlerini kısarak Minik’e bakmış. “Minik, senin bu mevzuda bir şey bilip bilmediğini merak ediyorum,” demiş.
Minik, bir anda utançtan kızarmış ancak muhakkak etmemeye çalışmış. “Benim hiçbir şeyden haberim yok,” demiş. Fakat öteki hayvanlar ona kuşkuyla bakmaya başlamış. Tavşan Kıpır, “Bu işi çözmeliyiz. Fındıklarımızı kimin aldığını öğrenmeliyiz,” diyerek herkesi bir plan yapmaya çağırmış.
Hayvanlar, saklama yerlerini izlemek için nöbet tutmaya karar vermiş. Minik, bu durum karşısında çok huzursuz olmuş. “Ya beni yakalarlarsa?” diye düşünmeye başlamış. O gece sessizce fındık çalmaya gittiğinde, bir anda ışık huzmesi üzere bir şey parlamış. Hayvanlar daima bir ağızdan, “İşte burada!” diye bağırmış.
Minik, ne yapacağını bilemeden olduğu yerde kalakalmış. Hayvanlar onu görünce şaşırmış fakat tıpkı vakitte üzülmüşler. Kıpır, “Minik, neden bu türlü bir şey yaptın? Fındık isteseydin, biz seninle paylaşırdık,” demiş. Minik, başını öne eğmiş ve utançla olan biteni anlatmış. “Aç gözlülüğüm yüzünden yanlış yaptım. Çok üzgünüm,” demiş.
Bilge baykuş, derin bir nefes alarak konuşmuş: “Hepimiz kusur yapabiliriz, Minik. Ancak kıymetli olan bu yanlışlardan ders almak.” Minik, gözyaşları içinde özür dilemiş ve tüm fındıkları geri vermiş. Hayvanlar, Minik’in pişmanlığını görünce onu affetmişler.
Ancak Minik’e bir ders vermek için ormandaki en yüksek ağacın zirvesindeki bir yuvayı temizlemesi gerektiğini söylemişler.
O günden sonra Minik, dürüstlüğün ve paylaşmanın bedelini anlamış. Hayvanlarla birlikte çalışıp ormandaki fındıkları toplarken, arkadaşlığın ne kadar kıymetli olduğunu öğrenmiş. Ve bir daha asla kimsenin hakkına el uzatmamış.
Masal bu ya, Minik’in fındık çalma macerası, ormanda lisandan lisana dolaşır olmuş. Herkes bu kıssayı birbirine anlatır, dürüstlüğün ne kadar değerli olduğunu hatırlarmış. Minik ise artık ormanın en yardımsever sincabı olarak tanınırmış. Fındık Hırsızı Masalı da burada sona ermiş.
Eğer sizler de en hoş masalları instagram sayfamızdan dinlemek isterseniz, sayfamızı ziyaret edebilirsiniz.
