Bir vakitler uzak diyarların birinde bir köy varmış, bu köyde mis üzere çiçekler, süt dolu inekler, her gün yumurtlayan tavuklar varmış. Bir de bu köyde yaşayan Nilüfer isminde şirin bir kız çocuğu varmış. Nilüfer 8 yaşındaymış, ilkokul 3. sınıfa gidiyormuş.
Soğuk bir kış günü sabahı, Nilüfer okula gitmek için gözlerini açmış ancak bedeninin ağırlaştığını, her yerinin ağrıdığını hissetmiş. Yataktan kalkmış, yüzünü yıkamak için banyoya gitmiş ancak çok üşüyüp yatağına geri dönmüş. Boğazının acıdığını, burnunun tıkandığını da anlayınca kesin hasta oluyorum diye içinden geçirmiş. O sırada annesi odasına girmiş ve Nilüfer’in hazırlanmadığını görmüş. “Kızım neden hala hazırlanmadın?” diye sormuş. Nilüfer “Anneciğim kendimi pek güzel hissetmiyorum, boğazım acıyor, her yerim ağrıyor. Sanırım hasta oluyorum” demiş. Annesi çabucak Nilüfer’in alnına dokunmuş ve ateşinin olduğunu anlamış. “Güzel kızım, sanırım hasta oluyorsun, biraz ateşin var. Bugün okula gitme ve meskende dinlen. Ben çabucak senin için sıcak bir çorba hazırlayayım” demiş. Nilüfer “Hayır anneciğim, benim bugün okula gitmem lazım zira çok değerli bir imtihanım var” demiş. Annesi “Olsun kızım, bu halde okula gidersen, arkadaşlarına hastalık bulaştırabilirsin. Ben öğretmenin ile konuşacağım, güzelleştiğinde imtihan olursun” demiş. Nilüfer annesine hak vermiş, arkadaşlarının da kendisi üzere hasta olmasını istemiyormuş. Annesi, çabucak mutfağa gitmiş ve sağlıklı bir çorba yapmaya başlamış. Nilüfer de bu ortada tekrar uykuya dalmış zira başı çok ağrıyormuş. Kısa bir müddet sonra annesi elinde tepsiyle Nilüfer’in odasına girmiş, kızını uyandırmış. Nilüfer çorbadan çok içememiş zira midesi bulanmaya başlamış. Annesi ısrar etmemiş ve biraz daha dinlenmesini, düzgüne gitmezse doktora gitmeleri gerektiğini söylemiş. Bir mühlet sonra annesi tekrardan Nilüfer’in ateşini ölçmüş ve daha da yükseldiğini görmüş. Çabucak Nilüfer’i alıp hastaneye götürmüş. Acil servis çok ağırmış, hasta bir çok çocuk kapıda bekliyormuş. Bir mühlet bekledikten sonra sıra Nilüfer’e gelmiş. Doktor küçük kızı muayene etmiş, boğazına bakmış, sırtını dinlemiş en sonunda “Endişelenecek bir şey yok. Yalnızca soğuk algınlığına yakalanmışsın. Bu ortalar köyde birçok çocukta bu hastalık var. Sana birkaç ilaç yazacağım ve bol bol dinlenmeni isteyeceğim.” demiş. Doktor, annesine Nilüfer’in içmesi gereken ilaçları reçeteye yazmış ve bol su içmesini, sıcacık dinlenmesini tavsiye etmiş. Nilüfer, tabibini can kulağıyla dinlemiş ve ona teşekkür etmiş. Meskene dönerken annesiyle birlikte eczaneye uğramışlar ve ilaçlarını almışlar. Konuta vardıklarında, Nilüfer yatakta biraz daha dinlenmiş ve annesinin hazırladığı çorbayı içmiş.
Bir kaç gün meskende dinlenmiş, annesinin hazırladığı yiyecekleri yemiş, ilaçlarını içmiş. Fırsat buldukça kitap okumuş, fotoğraf yapmış. O kadar dinlenmiş ki, kendini çok daha yeterli hissetmeye başlamış. Üç günün sonunda, Nilüfer eski gücüne kavuşmuş. Meskende yatmanın çok güç olduğunu, okula gitmenin arkadaşlarıyla vakit geçirmenin çok hoş bir şey olduğunu anlamış. Konutta geçirdiği mühlet sonunda artık daha dikkatli olacağına ve kendine güzel bakacağına dair kelam vermiş. Bundan sonra ne olursa olsun, terlediğinde çabucak üzerini değiştirecek ve soğukta kalmamaya çalışacakmış. Ve böylelikle Nilüfer, sağlıklı bir biçimde okula dönmüş. Okuldaki arkadaşlarına da kendine nasıl dikkat etmesi gerektiğini anlatmış ve herkes onu dinlemiş. Gökten üç elma düşmüş, biri Nilüfer’in, biri tabibin, biri de bu masalı dinleyen herkesin olmuş.
Daha fazla kıssa okumak isterseniz Öyküler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
