Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın birinde okula giden bir sürü yavru hayvan varmış. Bu yavru hayvanlar ortasında, fil, geyik, aslan, ayı ve tavşanda varmış. Bu beş yavru hayvan çok güzel anlaşırmış. Aileleri de birbirleri ile çok uygun anlaştıkları için günleri çoklukla bir ortada geçermiş.
Günlerden bir gün bu beş yavru hayvan okula gitmek için konuttan çıkmışlar. Yolda bir birleri ile karşılaşmış ve güle oynaya okula gitmişler. Okula gittiklerinde sınıflarına geçip, sıralarına oturmuşlar. Birinci ders “Hayvan Haklarıymış” Bütün öğrenciler kalemlerini ve defterlerini çıkarmışlar. Fil kalemini çıkardığında yanında oturan aslan, filin kalemini görmüş ve çok beğenmiş. Aslan “Fil, kalemin ne kadar hoşmuş. Çok beğendim. Keşke benimde o denli kalemim olsa” demiş. Fil “Teşekkür ederim, babam öteki bir ormandan almış” demiş. O sırada öğretmen Zebra gelmiş ve bütün yavru öğrenciler susup öğretmenini dinlemeye başlamışlar. Dersler çok eğlenceli ve öğreticiymiş. Okul bitmiş ve bütün yavrular konutlarına gitmiş. O gün öğretmen çok ödev vermiş ve hepsi ödevlerini bitirmek için harıl harıl çalışmaya başlamış. Sonraki gün bütün öğrenciler yeniden okula gelmiş birinci ders vücut eğitimi dersiymiş, dışarıda dersleri bittikten sonra bütün öğrenciler içeri girmiş ve öbür derse hazırlanmaya başlamışlar. Defterlerini ve kalemleri çıkarmışlar. Fil defterini çıkarmış lakin kalemini bir türlü bulamamış. Aslan ise kalemini ve defterini çıkarmış. Fil her yerde kalemini aramaya başlamış. Bir anda gözüne aslanın kalemi çarpmış ve bu kendi kaleminin aynısıymış. Çabucak aslanına yanına gidip “Kalemimi almaya utanmadın mı, çabucak onu bana geri ver” demiş. Aslan ise o kalemin kendisinin olduğunu, babasının dün ona armağan getirdiğini söylemiş. Lakin yavru fil bu duruma inanmamış ve arkadaşını suçlamaya başlamış. İki yavru hayvan kelam dalaşına girmiş ve fil, aslanın kalbini çok kırmış.
Okul bitip meskene döndüklerinde aslan çok üzgünmüş. Fil ise hala aslanın kalemini aldığını düşündüğü için çok sinirliymiş. Konuta girmiş ve çabucak odasına gitmiş. Üstünü çıkarmaya başlamış ve o an ayağına bir şey batmış. Batan şeyin ne olduğunu anlamak için eğilmiş ve kalemini yerde görmüş. Halbuki dün çantasını hazırlarken kalemini düşürmüş ve okula kalemi olmadan gitmiş. Yavru fil, arkadaşını suçladığı için çok utanmış. Çabucak meskenden çıkıp aslanın meskenine gitmiş ve arkadaşından özür dilemiş. Aslan ise arkadaşının özrünü kabul etmiş. Sonraki gün fil bütün arkadaşlarının içinde aslandan tekrar özür dilemiş. Kalemini meskende unuttuğunu ve aslanı kalemini almakla suçladığı için üzgün olduğunu anlamış. O günden sonra bir daha asla emin olmadan kimseyi suçlamayacağına kelam vermiş. Masal da burada bitmiş.
