Çocuk Masalları

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzak ormanların derinliklerinde, küçük ve sempatik bir ayı yaşarmış. İsmi Tobi’ymiş. Tobi, ne vakit güneş ormanın üstüne doğsa, koşar adımlarla dışarı çıkıp ormanın kokusunu içine çekermiş. Lakin bu sabah Tobi’nin canı hiç dışarı çıkmak istememiş. Karnı guruldamış, gözlerini kapayıp yalnızca tek bir şey düşünmüş: Ballı ekmek! Tobi’nin aklına bir

Bir varmış, bir yokmuş. Küçük bir kasabada, Berk isminde hayalleri büyük bir çocuk yaşarmış. Berk, küçüklüğünden beri oyuncak konutlar, köprüler yapmayı çok severmiş. Ne vakit bir bina görse, onu hayalinde kendi elleriyle yine yaparmış. En sevdiği şey ise hayal kurmakmış. “Bir gün kendi konutumu yapacağım!” diye düşünür dururmuş. Berk’in bu hayali hiç değişmemiş. Herkes onun

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir kasabada yaşayan şirin bir aile varmış. Bu ailenin ismi Kaya ailesiymiş. Kaya ailesi, anne Asuman, baba Metin, küçük kızları Zeynep ve şirin köpekleri Köpük’ten oluşuyormuş. Kaya ailesi her vakit birbirine çok bağlı, sevinçli ve uyumlu bir aileymiş. Ancak bir gün, Metin Bey’in işi nedeniyle öbür bir şehre

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler Lina isminde tatlı mı tatlı, meraklı bir kız varmış. Lina’nın bir de küçük, sempatik bir kız kardeşi varmış. Kardeşinin ismi Dila’ymış ve ikisi her vakit birlikte oynar, keşifler yaparlarmış. Bir yaz günü, Lina ve Dila, aileleriyle birlikte tatilden dönerken otomobilin art koltuğunda oturuyorlarmış. Dila, uyuklarken Lina camdan dışarı bakıyormuş.

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzak diyarlarda, yemyeşil ağaçlarla çevrili bir köyde, Sıla isminde çok büyük hayalleri olan, tatlı bir kız yaşarmış. Sıla’nın en büyük hayali, bir gün kendi masal kitabını yazmakmış. Sıla’nın kalemi, defteri ve bitmeyen hayal gücü varmış. Sıla her gün okuldan meskene gelir gelmez odasına kapanır, rengârenk kalemlerini eline alır ve

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir kasabada, Elif ve Aslı isminde iki yakın arkadaş yaşarmış. Elif ve Aslı, çocukluklarından beri birbirlerinden hiç ayrılmamışlar. Bir arada oyun oynar, güler, hayaller kurarlarmış. Herkes onların arkadaşlığına hayranmış. “Onlar bir elmanın iki yarısı,” dermiş mahalledeki herkes. Ancak bu yıl, her şey biraz değişmeye başlamış. Zira okul vakti gelmiş!

Bir varmış bir yokmuş, teknolojiye meraklı küçük bir çocuk varmış. Bu çocuğun ismi Mete’ymiş. Mete, bilgisayarlara ve elektronik aletlere karşı büyük bir ilgi beslermiş. Boş vakitlerinde internette gezmeyi, oyun oynamayı ve bilgisayarlarla ilgili görüntüler izlemeyi çok severmiş. Bilgisayarın dünyası ona büyüleyici geliyormuş, zira orada hudut yokmuş; istediği her şeyi öğrenebiliyor, keşfedebiliyor ve hayal gücünü sınırsızca

Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde, küçük bir kasabanın tam ortasında Fırıncı Amca’nın mis üzere ekmek kokuları yayan sıcacık bir fırını varmış. Fırıncı Amca, büyük bir kalbe sahip, tatlı lisanlı bir adammış. Her sabah erkenden kalkar, fırınını açar ve kasabadaki herkese taze ekmekler yapmak için canla başla çalışırmış. Fırıncı Amca’nın sabahları epey erken başlarmış.

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzaklarda, küçük ve sakin bir kasabada Cem isminde tatlı bir çocuk yaşarmış. Cem’in kalbi daima müzikle atarmış. Gün uzunluğu konutta, okulda, hatta oyun oynarken bile müzikler söyler, kendi kendine mırıldanırmış. Cem’in müzik yolculuğuda bu biçimde başlamış. Lakin Cem’in çok zımnî bir sırrı varmış; müzik söylemeyi ne kadar çok sevse

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, gökyüzünün masmavi olduğu, bulutların pamuk üzere göründüğü uzak bir kasabada, Elif isminde minik bir kız yaşarmış. Elif, geceleri gökyüzüne bakmayı çok severmiş. Her akşam, yatmadan evvel penceresinin önüne oturur, gözlerini gökyüzündeki parıldayan yıldızlardan alamazmış. Yıldızlar o kadar parlakmış ki, Elif güya onlarla konuşabilecekmiş üzere hissedermiş. Elif, yıldızlara bakarken, onların