Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde yemyeşil ağaçlarla kaplı ormanın birinde, küçük bir konutta yaşayan, tavşan ailesi varmış. Bu tavşan ailesinin 3 çocuğu varmış. Çocuklarından birisi başkalarından farklıymış. Onun kulakları öteki iki kardeşin ki kadar uzun değilmiş. Kısa kulaklı tavşanın ismi Badem’miş. Badem kulaklarının kısa olmasını kendisine çok sorun ediyormuş. Bu yüzden kimseyle konuşmuyor, kardeşleri ile oynamıyor ve daima şapka takıyormuş. Zira Badem’le okulda çok dalga geçmişler ve bu da onun gururunu incitmiş.
Günlerden bir gün Badem ve kardeşlerinin doğum günüymüş. Üçü tıpkı gün doğan kardeşler, doğum günü partilerini de birlikte vermek istemişler. Tabi bizim Badem hiç istememiş ve doğum gününde odasından çıkmamaya karar vermiş. Konutun içinde bir telaş varmış. Anne mutfakta yiyecekler hazırlıyor, baba konutu süslüyor ve iki tavşan kardeş hazırlanıyorlarmış. Badem ise odasında yatağına girmiş hatta battaniyesini başına kadar çekmiş bir biçimde yatıyormuş. Bütün hazırlıklar bitince iki kardeş arkadaşlarını karşılamak için kapıya çıkmışlar. Badem ise odasından hiç çıkmamış. Anne bu durumun farkındaymış. Kapıyı çalmış ve Badem’in odasına girmiş. -Anne “Badem, seninle biraz konuşabilir miyiz?” diye sormuş. -Badem, başından battaniyeyi indirmiş “Tabi” demiş. -Anne “Neden sende aşağıya inip arkadaşlarını karşılamıyorsun?” diye sormuş. -Badem “Aşağı inersem tekrar herkes benimle dalga geçecek. Ben onlar üzere değilim, onlardan farklıyım, kulaklarım kısacık ve ben bir tavşan bile değilim.” demiş.
-Anne “Bak Badem, evet sen onlardan farklısın ancak bu senin cürmün değil. Farklı olmak bir ayrıcalıktır. Herkesin kulakları, kuyruğu tıpkı olacak değil. Senin kulaklarının kısa oluşundan ötürü tavşan olmadığın manasına gelmiyor. Kulakların kısa lakin dişlerin bütün tavşanlardan keskin, hoş, yumuşak ve parlak tüylerin, güçlü pençelerin var, çok çevik ve hoşsun. Sahip olduklarını görmelisin, sahip olmadıklarını değil. Ancak senin bu özelliğini hiç bir hayvan bilmiyor. Zira sen saklanmayı seçtin. Artık bu odadan çıkmalısın Badem. Kendine daha fazla haksızlık etme” demiş ve odadan çıkmış. Baden annesinin söylediklerini düşünmeye başlamış. Düşündükçe annesinin haklı olduğunu anlamış. Hamasetini toplayıp odasından çıkmış ve arkadaşlarının ortasına katılmış. Badem’i gören herkes çok şaşırmış zira Badem birinci sefer herkesin içinde şapkasını çıkarmış. Kardeşleri Badem’e sarılmış ve çok hoş göründüğünü söylemiş. Anne ve baba oğullarıyla gurur duymuş. O günden sonra Badem kendisi ile barışık, girişken, arkadaş canlısı bir tavşan olmuş. Etrafında ki herkes Badem’in görünüşüne alışmış ve Badem memnun bir formda hayatına devam etmiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
