Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan küçük bir tilki varmış. Bu tilkinin ismi Kıpır mış. Kıpır, her gün ormana sarfiyat, meyve ve yemiş toplar afiyetle yermiş. Topladığı yemişleri ve meyveleri de kimseyle paylaşmaz tek başına tüketirmiş.
Günlerden bir gün, Kıpır ormanda dolaşmaya çıkmış, meyve ve yemişleri toplamış yiyerek konutuna dönüyormuş. O sırada karşısına küçük bir kirpi çıkmış. Kirpi “Merhaba Kıpır, karnım çok aç bana elinde ki yemişlerden biraz verir misin?” diye sormuş. Kıpır “Üzgünüm kirpi veremem, bunlar benim yiyeceklerim” demiş. Kirpi “Peki anlıyorum seni, pekala bunları nereden buldun bana söyler misin? Bende gidip toplayıp karnımı doyurayım” demiş. Tilki Kıpır “Arayıp bulabilirsin kirpi, hayat bu kadar kolay değil” demiş. Kirpi üzgün bir biçimde ormanın içinde dolaşmaya devam etmiş. Uzun bir müddet dolaşan kirpi, çok sıkıntı da olsa yemişleri bulmuş. Karnını doyuracak kadar toplamış ve çabucak yemiş. Biraz da başka günler için toplamış ve konutuna geri dönmüş. Kirpi her gün ormanın içinde dolaşarak kış için erzak biriktirmiş. Tilki Kıpır ise yalnızca karnını doyurmuş ve hiç kenara yiyecek koymamış. Kış gelmiş ve Kırpık’ın yiyecek yemeği yokmuş, ormanın derinliklerinde yemek arasa da bir türlü bulamamış. O sırada minik kirpi, Kıpır’ı halsiz bir halde bulmuş ve ona yardım etmeye karar vermiş. Yanında ki yiyecekten çabucak Kıpır’a vermiş. Kirpi “Birine yardım etmek seni daha güçlü yapar Kıpır bunu unutma” demiş.
Kıpır, yazın yaptığı yanlış davranıştan ötürü çok utanmış. Kirpi haklıymış, yardımlaşmak çok kıymetli bir davranışmış. Kıpır, bunu aç kalarak anlamış. O günden sonra topladığı yiyeceklerden, erzaklardan herkese vermiş ve paylaşmanın memnunluğunu yaşamış. Yaşadığı bu makus tecrübeyi de hiç unutmamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
