Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanda yaşaya sincap ve kurt varmış. Sincap ormanda ki en hoş ağaca yuvasını yapmış. En çok sevdiği şey ise kısımdan kısma atlayıp gezmekmiş.
Sincap bir gün yuvasından çıkıp koldan kola atlamaya karar vermiş. Yuvasından çıkmış ve başlamış atlamaya. Birden ayağı takılan sincap istikrarını kaybetmiş ve yere düşmüş. Lakin düştüğü yer bu kadar sert değiş yumuşacık bir yermiş. Birde bakmış ağacın altında yatan bir kurdun üstüne düşmüş. Kurt birden ayağa kalkmış ve sincabı kovalamak istemiş. Sincap çok korkmuş ve “Lütfen beni kovalama ve gitmeme müsaade ver” demiş. Kurt düşünmüş ve “Tamam seni kovalamayacağım. Lakin bir koşulum var.” demiş. Sincap “Şartın ney?” diye sormuş. Kurt “Siz sincaplar neden bu kadar sevinçlisiniz? Ben sizin kadar sevinçli değilim bana nasıl sevinçli olabileceğimi söyle. Her vakit sıkılıyorum lakin sen bak tek başına oyun oynuyorsun, o koldan o kola zıplıyorsun” demiş. Sincap “Öncelikle ağacın üstüne çıkmama müsaade ver, bende sana bunun sırrını söyleyeyim” demiş. Kurt sincabın ağaca çıkmasın müsaade vermiş. Sincap çabucak ağaca çıkmış ve oradan konuşmaya devam etmiş. “Çok sıkılıyorsun zira her vakit kızgınsın. Yüreğin öfke dolu. Fakat biz sevinçliyiz, zira bu hayatta hiç bir şeye kızmaya ve karşındakini kırmaya gerek yok.” demiş.
Kurt o an yaptığı yanlışın ne olduğunu anlamış. O saatten sonra kızgınlığını bir kenara bırakmış ve ormanda yaşayan bütün canlılarla arkadaş olmaya karar vermiş. Zira öfke ile hiç bir sorunu aşamayacağını anlamış.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
