Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan bir ayı varmış. Bu ayının ismi Coni’ymiş. Coni ormanda latife yapmayı en çok seven hayvanmış. Her latifesi komik olmuyormuş ve kimi latifeleri orman halkını çok kızdırıyor muş.
Günlerden bir gün Coni arkadaşlarına bir latife yapmak istemiş, nasıl bir latife yapacağını günlerce düşünmüş. Fakat bu latife herkesin seveceği bir latife değilmiş. Ormanda her hafta bütün hayvanlar toplanır ve cümbüş düzenlermiş. Coni de bütün hayvanların bir ortada olmasına fırsat bilmiş ve latifesini yapmak için hazırlanmış. Cümbüş saati geldiğinde Coni de arkadaşlarının yanına gitmiş ve eğlenmeye başlamış. Daha sonra kalkmış, latifesini yapmak için ağaçların çok olduğu alana gitmiş. “Yangın vaarrrr! Yangın vaaarrrrr!” diye avazı çıktığı kadar bağırmış. Bunu duyan hayvanlar, koşup ırmaktan su alıp, Coni’nin yanına gitmiş. Ortada yangın göremeyen hayvanlar Coni’ye yangının nerede olduğunu sormuş. Coni onlara “Yangın yok, size latife yaptım” demiş ve gülmeye başlamış. Latifesine en çok kendi gülmüş, gülerken de öbür hayvanların gülmediğini, hatta sinirlendiklerini hiç anlamamış. Hayvanlar Coni’yi orada bırakıp konutlarına geri dönmüşler. Yapılan latifeden ötürü kimse de eğlenmek için moral kalmamış. Coni yaptığından ders almamış. Meskenine döndüğünde tıpkı latifeyi bir daha yapmak istemiş zira kendi çok eğlenmiş. Sonraki gün bütün hayvanlar avlanmaya çıktığında Coni tekrar bağırmaya başlamış “Yangın vaarrrrr! Yangııınnnnnn! Yardım edinnnnnn.” Sesleri duyan bütün hayvanlar yangını söndürmek için koşmuş lakin Coni’yi yeniden gülerken bulmuşlar ve sonları daha da bozulmuş. Aslan “Bak Coni, bu yaptığın hiç hakikat değil. Yangın yada diğer büyük felaketler senin latifelerinde yer almamalı. Zira bir gün sahiden yangın olursa, senin yüzünden kimse inanmaz” demiş, ardını dönüp gitmiş. Coni yaptığının yanlış olduğunu o an anlamış lakin artık çok geçmiş. Zira bütün hayvanlar Coni’yi bırakıp işlerine geri dönmüş.
Aradan bir kaç gün geçmiş. Ormanda ki hayvanlar Coni ile pek konuşmuyor yaptığı yanlışı anlamasını bekliyorlarmış. Fakat o gün kimsenin aklına gelmeyecek bir şey olmuş. Hava çok sıcak olduğu için ormanda küçük bir yangın çıkmış. Ve onu gören de Coni’ymiş. Coni arkadaşlarının yanına koşmuş ve yangın var diye bağırmaya başlamış. Hayvanlar Coni’nin kullanılmadığını düşünmüş ona kızmaya başlamışlar. Coni ne dese de inandıramamış arkadaşlarını. Lakin o an orman sakinlerinden olan bir kartal gelmiş ve hakikaten yangın olduğunu söylemiş. Bütün hayvanlar koşup yangını söndürmüşler. Aslan Coni’ye dönüp “Bak Coni, palavra söyleyip bizi kandırdığın için sana inanmadık. Şayet kartal göremeseydi yangını, ormanımız kül olabilirdi” demiş. Coni üzgün bir halde “Haklısınız. Çok özür dilerim. Latife yapacağım diye sizi daima kandırmış oldum. Kelam veriyorum bir daha bu türlü hayati latifeler yapmayacağım” demiş. Coni’nin pişman olduğunu anlayan hayvanlar onu affetmiş ve ormanda bir daha bu türlü bir latife yapan olmamış. Masal da burada bitmiş.
Daha uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
