Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler Lina isminde tatlı mı tatlı, meraklı bir kız varmış. Lina’nın bir de küçük, şirin bir kız kardeşi varmış. Kardeşinin ismi Dila’ymış ve ikisi her vakit bir arada oynar, keşifler yaparlarmış.
Bir yaz günü, Lina ve Dila, aileleriyle birlikte tatilden dönerken otomobilin art koltuğunda oturuyorlarmış. Dila, uyuklarken Lina camdan dışarı bakıyormuş. Yol kenarındaki görünüm süratle akıp geçerken, apansızın büyük, sarı çiçekler dikkatini çekmiş. “Anneee! Şu çiçeklere bak! Hepsi güneşe dönmüş! Ne kadar da büyükler!” diye heyecanla bağırmış.
Dila, ablasının sesine uyanmış ve gözlerini ovuşturarak, “Neler oluyor Lina?” demiş merakla.
Lina heyecanla Dila’ya pencereden göstererek, “Bak Dila, şu kocaman sarı çiçeklere bak! Onlar daima güneşe hakikat dönmüş. Neden bu türlü sanki?” diye sormuş.
Annesi art koltuğa gerçek dönüp gülümsemiş: “Bunlar ayçiçekleri tatlım. Daima güneşe bakarlar, zira güneşi çok severler.”
Lina, bu durumu çok farklı bulmuş. “Ama neden? Güneşi takip etmek zorunda mı kalıyorlar?” diye sormuş. Dila da ablasının sorusunu ilgiyle dinlemiş.
Annesi sabırla anlatmaya başlamış: “Ayçiçekleri, güneşi takip eden özel bir çiçekmiş. Güneş doğarken başlarını doğuya çevirirler, güneş batarken ise batıya dönerlermiş. Bu onların büyümeleri için gerekliymiş.”
Lina, şaşkınlıkla ayçiçeklerini izlemeye devam etmiş. Hepsi güya güneşe aşıkmış üzere, başlarını ona çevirmiş. “Çok akıllılar!” demiş kendi kendine. Dila da heyecanla bakıyormuş. “Ayçiçekleri çok hoş görünüyor! Onlara yakından bakabilir miyiz anne?”
Annesi gülümseyerek, “Belki bir gün sizi bir ayçiçeği tarlasına götürebilirim,” demiş. “Orada onları daha yakından görebilirsiniz.”
Bu fikir hem Lina’yı hem de Dila’yı çok heyecanlandırmış. “Gerçekten mi? Ne vakit gidebiliriz?” diye sormuşlar sabırsızlıkla.
Annesi gülerek, “Belki yarın,” demiş. “Bugün zati yorgunuz, fakat yarın hoş bir hava olursa ayçiçeği tarlasını ziyaret ederiz.”
Ertesi gün hava pırıl pırılmış. Lina ve Dila sabah erkenden uyanmışlar ve heyecanla annelerine koşmuşlar: “Anne! Bugün ayçiçeği tarlasına gidebilir miyiz?” Annesi kelamını tutmuş ve Lina’yı ve Dila’yı ayçiçeği tarlasına götürmek için hazırlıklara başlamış.
Yolda giderken Lina heyecanla, “Anne, ayçiçeklerine dokunabilir miyiz? Tohumlarını görebilir miyiz?” diye sormuş. Dila ise merakla, “Ayçiçeklerinin kokusu var mı sanki?” diye düşünüyormuş.
Sonunda büyük bir ayçiçeği tarlasına varmışlar. Sarı yapraklı çiçekler, tarlanın her köşesinde ışıl ışıl parlıyormuş. Lina ve Dila hayranlıkla etrafa bakmış. “Ne kadar da çoklar! Hepsi güneşe gerçek dönmüş!” demişler şaşkınlıkla.
Annesi onları tarlanın içine gerçek yönlendirmiş. “Hadi, biraz daha yakından bakalım,” demiş. Lina ve Dila ayçiçeklerinin yanına gitmiş ve dikkatle incelemeye başlamışlar. Lina büyük bir çiçeğin yapraklarına dokunmuş ve “Anne, bu yapraklar ne kadar büyük! Tohumları da var mı?” diye sormuş.
Annesi gülümseyerek yanıt vermiş: “Evet tatlım, tohumları var. Bu tohumlar, ayçiçeklerinin çoğalmasını sağlar. Tıpkı vakitte beşerler bu tohumları yer ve yağını çıkarıp yemeklerde kullanırlar.”
Dila, ablasının ayçiçeğini incelediğini görünce o da bir çiçeğin yapraklarını nazikçe okşamış. “Anne, bu çiçekler yalnızca yazın mı açar?” diye sormuş.
Annesi, “Evet, ayçiçekleri yalnızca yazın açar. Onlar sıcak havayı ve güneşi çok severler,” demiş.
Lina ve Dila, ayçiçeklerinin ne kadar büyüleyici olduğunu keşfettikçe daha da meraklanmışlar. Tohumlarını incelemişler, yapraklarına dokunmuşlar ve her bir ayçiçeğinin güneşi takip etmesini hayranlıkla izlemişler.
Annesi, “Bu çiçekler yalnızca hoş değil, tıpkı vakitte çok yararlı. Güneşi izleyerek büyüyorlar ve tohumları sayesinde hem yeni çiçekler oluşuyor hem de beşerler için besleyici oluyorlar,” diye eklemiş.
O gün tarlada geçirdikleri vakit, Lina ve Dila için unutulmaz olmuş. Lina meskene dönerken, “Biliyor musun Dila, tahminen de bir gün ayçiçekleri hakkında bir kitap yazmalıyız. Güneşi nasıl takip ettiklerini ve ne kadar yararlı olduklarını herkes öğrenmeli!” demiş.
Dila da heyecanla, “Evet! Hem de çok hoş bir kitap olur!” diye eklemiş.
O gün Lina ve Dila, yalnızca ayçiçeklerini keşfetmekle kalmamış, tabiatın ne kadar büyüleyici olduğunu da öğrenmişler. Ayçiçekleri ve güneş, sonsuza kadar dost kalmışlar, tıpkı Lina ve Dila’nın her vakit birlikte öğrenip büyüdüğü üzere ve Lina ve Dila’nın Ay Çiçeği Masalıda bizlerle burada veda etmiş.
Lina ve Dila’nın Ay Çiçeği Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için temasa tıklayabilirsiniz.
