Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde küçük, tatlı bir kız yaşarmış. Bu tatlı kızın ismi Melo’ymuş. Melo ormana yakın bir yerde yaşarmış. Ekseriyetle konutunun bahçesine çıkar oyun oynarmış. Lakin o gün canı bahçede oynamak istememiş. İstediği tek şey ormana gidip orada ki hayvanları tanımak, meyve toplamakmış. Hazırlanmış ve ormana gitmek için yola koyulmuş. Ormana vardığında karşısına çıkan bir kaç tavşan, bir kedi, sincap ve kuşlar ile birlikte oyun oynamış. Canının istediği meyveleri yemiş ve konutuna geri dönmek için yola koyulmuş.
Melo, konutuna gitmek istemiş lakin gitmesi gereken yolu bir türlü bulamamış. Hangi yolda gitse konutuna varamamış. En sonunda ormanın içinde ki bir kulübeyi bulmuş. Bahtına kapı açıkmış ve küçük kız da kapıdan içeri yanlışsız bakmış. Kulübede kimsenin olmadığını görmüş ve içeri girmiş. Bu kulübe 3 ayının yaşadığı yermiş. Baba, anne ve yavru ayı. Kulübenin iki odası varmış. Küçük kız birinci odaya girmiş ve masa da 2 fincan olduğunu görmüş. Büyü olan baba ayının, ikincisi anne ayının ve küçük kupa yavru ayınınmış. Küçük kız kupaların yanında bulunan kaşıkları alıp her kupadan yemek yemiş. En küçük kupada olan yemek kızın güzeline gitmiş. Sandalyeye oturup o denli yemek istemiş. Her şeyden üç tane olduğu üzere sandalyeden de üç tane varmış. Melo, evvel büyük sandalyeye oturmak istemiş, tırmanırken düşmüş. Sonra ortanca sandalyeye oturmuş uzunluğuna yüksek gelmiş. En son küçük sandalyeye oturmuş ve tam Melo ya göreymiş. Yemeğini bir hoş Melo, sandalyede sallanmaya başlamış. Bir ileri bir geri sallanan sandalye apansız kırılmış ve Melo yere düşmüş. Yerden kalkmış ve başka odaya bakmaya gitmiş. Gittiği odada üç tane yatak varmış. Büyük, orta ve küçük. Evvel büyük yatağa yattı fakat rahat edemedi daha sonra orta büyüklükte ki yatağa yattı fakat bu da onun için çok büyüktü. En son küçük olan yatağa yattı ve o yatak Melo’ya çok rahat geldi, çabucak uykuya daldı.
Bir mühlet sonra kulübenin sahibi olan ayılar konutlarına geldi. Çok acıkmışlar ve yemek yemek istemişler. Büyük ayı bardağını almış ve bağırmaya başlamış “Kim benim yemeğimden yedi?” Sonra anne ayı bardağını almış ve oda baba ayı üzere reaksiyon vermiş. En son yavru ayı bardağını almış ve bardağının boş olduğunu görmüş. “Kim benim yemeğimi yedi” diye oda bağırmış. Küçük ayı o an sandalyesine bakmış ve sandalyesinin kırılmış olduğunu görmüş. “Sandalyeme kim oturdu ve kırdı?” diye konutun içinde ağlamaya başlamış. Ayı ailesi daha sonra başka odaya bakmaya gitmişler. Yattıkları odaya giren ayılar yataklarının buruştuğunu görmüşler. Hepsi yataklarına bakarken yavru ayı da beşiğine tırmanmış ve küçük bir kızın yattığını görmüş. O an da çok korkan ayı ailesi bağırmaya başlamış. Seslerden uyanan kız da onları görünce bağırmaya başlamış. En son anne ayı “Artık susar mısınız? Artık her şeyi anlayalım. Kimsin sen? Nereden geldin? Bizden ne istiyorsun?” diye sormuş. Küçük Melo “Ben size ziyan vermek için gelmedim . Burasının size ilişkin olduğunu bile bilmiyordum. Ormanda gezerken yolumu kaybettim ve meskenime dönemiyorum” demiş. Küçük ayı “Peki buraya nasıl geldin?” diye sormuş. Melo “Evimi ararken burayı buldum. Kapı açıktı içeri girdim, karnım açtı yemek yedim ve uykum vardı uyudum” demiş. Baba ayı “Seni meskenine götürmek lazım. Ailen seni merak eder” demiş. Melo buna çok sevineceğini annesini ve babasını çok özlediğini söylemiş. Ayı ailesi çabucak Melo’yu meskenine götürmüş ve Melo onlara çok teşekkür etmiş. Artık her ormana gittiğinde onlara ikram götürüyormuş. Ve bir daha asla geldiği yolu unutmamış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
