Merve ve Koyun Maceraları Masalı

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, yeşil zirvelerle çevrili büyük bir çiftlikte Merve isminde tatlı mı tatlı bir kız yaşarmış. Merve’nin en büyük sevgisi, çiftlikteki koyunlarıymış.

Her sabah erkenden uyanır, koyunlarını otlatmaya götürür ve onlarla konuşup oyunlar oynarmış. Merve’nin en sevdiği koyunun ismi Pamuş’muş. Pamuş’un tüyleri bembeyaz ve yumuşacıkmış. Merve nereye gitse, Pamuş onu takip edermiş.

Bir gün, güneş doğarken Merve, koyunlarını otlatmak için yemyeşil zirvelere hakikat yola çıkmış. Yanında küçük sırt çantası, çantasında da ders kitapları varmış. Zira Merve, koyunlarını otlatırken bir yandan da ders çalışmayı çok severmiş. “Hem ders çalışırım hem de koyunlarım otlar,” diye düşünürmüş. Bu sabah da çimenlerin üzerinde oturmuş, kitabını açmış ve ders çalışmaya başlamış. Koyunlar da yavaşça otluyormuş.

Merve ve Koyun Maceraları Masalında kitap okuyor
Merve ve Koyun Maceraları Masalında kitap okuyor

Bir müddet sonra Merve, kitabından başını kaldırmış ve koyunlara bakmış. “Acaba Pamuş ne yapıyor?” diye merak etmiş. Pamuş, biraz ileride arkadaşlarıyla oynuyormuş. Merve gülümsemiş, “Sen de ders çalışsaydın, Pamuş,” demiş içinden. Sonra tekrar kitabına dönüp çalışmaya devam etmiş.

Birden, Merve’nin kulağına garip bir ses gelmiş. Çalıların ortasında bir hışırtı duymuş. “Bu da ne olabilir?” diye düşünmüş. Merakla sesin geldiği tarafa hakikat bakmış. O da ne? Küçük bir tavşan, çalıların ortasından çıkıp Merve’nin yanına gelmiş. Merve, tavşanı görünce çok sevinmiş. “Merhaba küçük tavşan! Sen de mi bizimle olmak istiyorsun?” diye sormuş sevinçle.

Tavşan, Merve’nin yanına oturmuş. Merve, onunla konuşmaya başlamış. “Biliyor musun tavşancık, ben koyunlarımı çok seviyorum. Onlarla konuşmak ve oyun oynamak çok eğlenceli.” Tavşan da güya onu anlıyormuş üzere kulaklarını dikmiş, Merve’yi dinlemiş.

O sırada koyunlar da tavşanı fark etmiş ve onun yanına hakikat gelmiş. Merve, koyunlarına seslenmiş, “Sakin olun arkadaşlar, bu tavşan da bizimle oynamak istiyor.” Koyunlar melemeye başlamış, güya Merve’ye karşılık veriyorlarmış. Merve, bu duruma çok gülmüş. “Siz de her şeyi anlıyorsunuz değil mi?” demiş gülerek.

Gün uzunluğu koyunları otlamış, Merve de hem ders çalışmış hem de hayvanlarla vakit geçirmiş. Lakin içinden daima bir macera yaşamak geliyormuş. “Acaba bir gün çok heyecanlı bir şey yaşar mıyım?” diye düşünmüş. O sırada Pamuş birden süratlice koşmaya başlamış. Merve, onun peşinden seslenmiş, “Pamuş! Nereye gidiyorsun? Bekle beni!”

Pamuş, uzaklarda bir zirveye yanlışsız koşuyormuş. Merve, onu yakalamak için elinden geleni yapmış fakat Pamuş çok süratliymiş. Sonunda doruğa ulaştığında nefes nefese kalmış. O sırada gözleri büyük bir göl parlamış. “Vay canına!” demiş Merve, “Burası ne kadar da güzel!”

Gölün kenarında parlayan taşlar varmış. Merve, en parlak olanını seçip eline almış. “Bu bir hazine üzere,” demiş heyecanla. “Acaba bu taş bana baht getirir mi?” diye düşünmüş. O anda Pamuş melemeye başlamış. Merve, taşla oynamayı bırakıp koyunlarına dönmüş, “Tamam Pamuş, artık meskene dönme vakti.”

Eve dönerken Merve cebindeki parlak taşı sıkıca tutmuş. “Bu taş bana hakikaten talih getirecek!” diye içinden geçirmiş. Meskene varınca annesine taşı göstermiş. “Anne bak, göl kenarında ne buldum!” Annesi taşı incelemiş ve gülümsemiş. “Ne hoş bir taş. Tahminen de sahiden sana talih getirir,” demiş.

Merve, o günden sonra cebinde daima o taşı taşımış. Taşın ona talih getirdiğine inanırmış. Her sabah koyunlarını otlatırken, ders çalışırken ya da hayvanlarla oynarken daima memnunmuş. Zira o, hayvanlarını, doğayı ve çiftlikteki hayatını çok seviyormuş.

Merve büyüdükçe çiftlikte daha çok şey öğrenmiş. Artık yalnızca koyunlarla oynamıyor, onlara nasıl daha âlâ bakacağını da öğreniyormuş. Günler geçtikçe, Merve’nin hayvan sevgisi artmış, hatta veteriner olmayı hayal etmeye başlamış. “Bir gün bütün hayvanlara yardım edebilirim,” dermiş.

Merve’nin çiftlikte geçirdiği o huzurlu ve sevinçli günler, ona hayatta en kıymetli şeyi öğretmiş: Doğayı ve hayvanları sevmek, onları korumak. Ve her vakit, her yerde yanında olan Pamuş’u da hiç unutmamış. Zira o, Merve’nin en yeterli dostuymuş.

Ve Merve, o küçücük talih taşıyla her vakit memnun bir hayat sürmüş. Onun hayatındaki en büyük baht ise Merve ve Koyun Maceraları Masalındaki üzere, hayvanlarla dolu o hoş çiftlikte yaşamakmış.

Merve ve Koyun Maceraları Masalına benzeyen uyku masalları okumak için irtibata tıklayabilirsiniz.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir