Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanda yaşayan bir tavşan varmış. Bu taşan yavru bir tavşanmış. İsmi da Cancan mış. Cancan annesi, babası ve iki kardeşi ile birlikte ormanın yeşilliklerinin ortasında küçük bir konutta yaşıyormuş. Cancan ve kardeşleri doğduğunda, annesi ve babası onlara hayatlarını sürdürebilmeleri için yapmaları gerekenleri öğretti. Zıplama, koşma, yemek bulma üzere. Ancak Cancan öbür kardeşlerinin bilakis zıplamayı hiç öğrenmek istemedi. Kendini yalnızca süratli koşa bilmeye alıştırmış. Kardeşleri ise hem süratli koşmayı hem de zıplamayı öğrenmişler.
Günler geçmiş ve yavru tavşanlar okula başlamış. Okulda öbür yavru hayvanlarla tanışmışlar. Cancan bu durumdan çok memnunmuş. Okulu çok sevmiş. Arkadaşları ile oyunlar oynuyor, öğretmenleri ile dersler yapıyormuş. Vaktin nasıl geçtiğini anlamamış ve bahar gelmiş. Baharın gelişi ile birlikte öğretmenler, öğrenciler için cümbüş düzenlemeye karar vermiş. Bu cümbüşte oyunlar, yarışlar olacakmış. Cancan’da çok heyecanlıymış. Cümbüş günü gelmiş çatmış. Birinci oyun halat çekmekmiş. Öğrenciler iki kümeye ayrılmış ve halatı çekmeye başlamışlar. Kazanan ekip Cancanların kadrosu olmuş. İkinci oyun ise sandalye kapmakmış. Hangi kümeden daha çok kişi sandalye kaparsa oyunu onlar alırmış. Bu oyunun kazananı da Cancanların ekibi değil, başka ekip olmuş. Ve son oyun zıplama oyunuymuş. Cancan oyunu duyunca çok üzülmüş. Zira vaktinde annesini ve babasını dinlemeyip zıplamayı öğrenmemiş. Onun için değerli olan koşmakmış. İki küme ortasından bir öğrenci seçilecekmiş. Cancanların kümesinden seçilen öğrenci ise Cancan olmuş. Eeee nede olsa tavşanlar yeterli zıplayan hayvanlarmış. Lakin Cancan’ın zıplayamadığını arkadaşları bilmiyormuş. Yavru tavşanda utancından söyleyememiş. Öteki kümeden da Cancan üzere bir tavşan seçilmiş. Düdük çalmış, yarış başlamış. Cancan ne yapacağını şaşırmış. Koşmaya başlamış lakin o anda bir düdük daha çalınmış ve Cancan koştuğu için oyundan diskalifiye edilmiş. Bu durumda kazanan öbür ekip olmuş.
Yarışmanın geneli 2-1 bitmiş. Cancan çok üzülmüş ve hiç kimse ile konuşmadan koşarak meskene gitmiş. Meskene gittiğinde annesi ona ne olduğunu sormuş. Cancan “Ben çok süratli koşarsam herkesten farklı olurum sandım. Zıplamadan da gideceğim yere süratle giderim diye düşündüm ve zıplamayı öğrenmedim. Bunun işime hiç yaramayacağını düşündüm. Fakat nereden bilebilirdim bütün tavşanların zıplamayı bildiğini” demiş ve ağlamaya devam etmiş. Annesi “Canım oğlum! Değerli olan artık pişman olup, öğrenmek istemen. Her şeyden az da olsa bilip, bir bahis üzerinde uzmanlaşmalısın. Sen zıplamayı da bilen ancak çok süratli koşan bir tavşan olabilirsin. Artık çabucak sana zıplamayı öğreteceğim, hiç merek etme” demiş. Cancan annesinin ne demek istediğini çok güzel anlamış. Bir tavşan olarak zıplamayı kesinlikle bilmeli fakat öbür tavşanlardan da süratli koşmaya çalışabilirim” demiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
