Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde yemyeşil ormanların olduğu, kuşların cıvıl cıvıl öttüğü, güneş ışığının sıcacık yaptığı bir orman varmış. Bu ormanın içinde birçok hayvan yaşarmış. Yazları sık sık bir ortaya gelirler, eğlenirler ve çoğunlukla da kış için hazırlık yaparlarmış.
Büyük küçük demeden bütün hayvanlar canla başla çalışır kışı rahat geçirirlermiş. Yaz geçmiş, kış gelmiş. Havalar soğumaya, karlar gökyüzünden pıtır pıtır düşmeye başlamış. Ormanın içinde bir sessizlik başlamış. Bütün hayvanlar konutlarına çekilmiş, soğuktan korunmaya çalışıyormuş. Günlerden bir gün küçük sincabın canı sıkılmış ormanda yürüyüşe çıkmış. Bir çok hayvan arkadaşının konutunun önünden geçmiş. Tavşanın meskeninin önünden geçerken bir çuval dikkatini çekmiş merakına yenilip bakmış ve içinin havuç dolu olduğunu görmüş. Kimseye sormadan bir kaç tane havuç almış ve yoluna devam etmiş. Farenin meskeninin önünden geçerken dışarıda bir kutu olduğunu görmüş tekrar kimseye sormadan kutuyu açmış ve içinin fındıkla dolu olduğunu görmüş. Kimseye sormadan bir avuç fındığı almış ve cebine atmış. Sincap ormanda yoluna devam ederken bu sefer maymunun meskeninin önünden geçmiş ve kolda asılı olan muzlardan almış. Yürümekten yorulan sincap meskene dönmeye karar vermiş. Konuta döndüğünde elleri kolları doluymuş ve tabi ki de bu durum annesinin dikkatini çekmiş. Anne sincap “Yavrum bunları nereden buldun?” diye sormuş. Yavru sincap “Anne bunları tavşanın, farenin ve maymunun konutunun önünden buldum” demiş. Anne “Peki oğlum bunları almak için müsaade istedin mi?” diye sormuş. Yavru “Hayır anne istemedim. Ne olacak ki aslında kapının önündeydi” demiş. Anne sincap yavru sincabı masaya oturtmuş ve onunla konuşmaya başlamış. “Bak yavrum, bu yaptığın çok yanlış bir hareket. Diğerlerine ilişkin olan eşyalar asla müsaadesiz alınmamalı. Markete gittiğimiz vakit para vermeden bir eser alamıyorsak diğerinin konutundan kapının önünden de alınmaz. Biri gelip bizim kapımızın önünde ki yiyeceklerden yada eşyalardan alsa güzelimize sarfiyat mi?” diye sormuş.
Yavru sincap o an yaptığının bir yanılgı olduğunu anlamış. Bu yaptığı davranış yüzünden çok utanmış. “Peki anneciğim, artık ne yapacağım ben?” demiş. Annesi aldığı yiyecekleri alıp tavşanın, farenin, maymunun konutuna gidip iade etmesi gerektiğini ve onlardan özür dilemesi gerektiğini söylemiş. Yavru sincap annesinin dediği üzere yapmış ve arkadaşlarının meskenine gidip aldıklarını iade etmiş, onlardan özür dilemiş. Tavşan, fare ve maymun bir seferlik sincabı affetmişler ve aldığı yiyecekleri ona ikram etmişler. Bu utanç sincaba büyük bir ders olmuş. Bir daha kimsenin müsaadesiz bir eşyasına dokunmamış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
