Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde herkesin güçlü olduğunu düşündüğü bir orman varmış. Bu orman bir çok hayvanı içinde barındırırmış. Lakin gelin görün ki bu güzelim ormanda bütün hayvanlar birbiri ile düşmanmış.
Günlerden bir gün ormanda ki hayvanlar yem aramak için tek tek konutlarından çıkmışlar. Hiç biri karşı karşıya gelmek istemiyormuş. Fakat istedikleri üzere olmamış. Birinci evvel kuş ile solucan karşı karşıya gelmiş. Kuş, solucanı görünce “Senin burada ne işin var? Çabucak beni olduğum yeri terk et” demiş. Solucan “Burası hepimizin ormanı. Hiç bir yere gitmiyorum” demiş. Kuş solucanın dediklerine çok sonlanmış tam onu yakalayacakken kuşun yanına bir kedi gelmiş “Asıl senin burada ne işin var?” diye kuşa bağırmaya başlamış. Kuş, kediyi görünce çok korkmuş ve solucanı unutup kaçmış. Kedi , kuşun gerisinden bakakalmış. O sırada kedi omzunda bir pati hissetmiş. Bu pati bir köpeğin patisiymiş. Köpek “Ooo, kedi kardeş sen burada ne ne yapıyorsun? Buralar benim alanım, bilmiyor musun” diye sormuş. Kedi “Nereden senin alanın? Burası her hayvanın alanı” demiş. Kedi ve köpek hareketli tartışırken köpek, kediyi yakalamak için atlamış ve kedi kaçmış o an da köpeğinde gerisinden bir çakal koşuyormuş. Çakalın gerisinden kurt, kurdun gerisinden bir ayı koşuyormuş. O anda bir insan ormana girmiş ve insanı gören bütün hayvanlar etrafa dağılmış. Bütün bu olanları izleyen aslan, ormanda ki hayvanlara bir mektup yazmış. Hepsini sonraki gün öğlen saatinde konutunun önünde bekliyormuş.
Gün doğmuş. Hayvanların toplanma saati gelmiş ve aslan meskeninin önünde beklemeye başlamış. Bir kaç saate bütün hayvanlar toplanmış. Aslan konuşmaya başlamış “Hepiniz beğenilen geldiniz. Bu gün buraya sizleri bu küslüğe son vermek için çağırdım. Dün bir solucandan bir ayıya kadar hepiniz birbirinizi kovalıyordunuz. Kimin gücü kime yeterse başkasını ezmeye çalışıyor. Lakin unutmayın ki hepinizden, hepimizden güçlü kesinlikle birileri var. O yüzden güç gösterisini bırakıp, dostça yaşayalım. Bir gün hepimizden güçlü biri gelir ve o vakit nereye kaçacağımızı bilemeyiz” demiş. Aslanın söylediklerini bütün hayvanlar haklı bulmuş. O an yaptıkları yanılgıyı anlamışlar. O günden sonra kimse kimse ile hengame etmeden, kardeşçe yaşamışlar. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
