Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, yemyeşil dağların ortasında küçük ancak huzurlu bir köyde yaşayan iki kardeş varmış: Efe ve Selin. Efe, meraklı ve macera dolu hayalleriyle tanınırmış, Selin ise sabırlı ve yaratıcı bir çocukmuş.
Her ikisi de oyuncaklarını çok sever, onlarla saatlerce oynarmış. Fakat bilmedikleri bir şey varmış: Odalarındaki oyuncaklar geceleri canlanır ve sihirli bir kapıdan geçerek Oyuncaklar Ülkesi’ne gidermiş.
Bir gece, Efe’nin en sevdiği tahtadan yapılma oyuncak arabası ortadan kaybolmuş. Sabah uyandığında oyuncak kutusunda otomobilini göremeyen Efe, büyük bir telaşa kapılmış. Tüm odayı didik didik aramış, yatağın altına bakmış, kitap raflarını denetim etmiş fakat otomobilden eser yokmuş. “Arabam olmadan asla uyuyamam!” diye söylenmiş.
Selin, kardeşinin panik halini görünce çabucak yanına gelmiş. “Belki de odadan dışarıya çıkmıştır. Oyuncaklar her vakit kaybolmaz, bazen saklanır,” diyerek Efe’yi sakinleştirmeye çalışmış. Fakat Efe, “Ama nereye gitmiş olabilir ki? Oyuncağın kendi başına hareket etmesi imkânsız!” diye itiraz etmiş. Selin, bir an için durup düşünmüş. “Ya düşündüğümüz kadar imkânsız değilse?” demiş gözlerini kısarak.
Efe şaşkın bir formda Selin’e bakmış. “Ne demek istiyorsun?” diye sormuş. Selin, gizemli bir formda gülümsemiş. “Bence bu oyuncakların bir sırrı olabilir. Daha evvel de kimi oyuncaklarım kaybolmuştu lakin bir mühlet sonra garip yerlerde ortaya çıkmışlardı. Sence gece olup biten bir şey olabilir mi?” diye mırıldanmış.
Efe, Selin’in bu tuhaf fikrinden etkilenmiş lakin yeniden de tam olarak inanmak istememiş. Yeniden kaldıkları yerden oyuncak arabayı aramaya devam etmişler. Bütün konutu gezmişler, oyuncak kutularını tekrar tekrar denetim etmişler lakin arabayı bulamamışlar. Akşam olduğunda, Efe hâlâ huzursuzmuş. “Arabam nerede olabilir ki? Onu bulmadan uyuyamayacağım!” demiş hudutla.
Selin, kardeşinin omzuna yavaşça dokunmuş ve bir plan önermiş: “Efe, tahminen de geceleri ne olduğunu görmek için uyanık kalmalıyız. Tahminen arabana ne olduğunu o vakit öğrenebiliriz.”
Efe, Selin’in fikrini heyecanla kabul etmiş. “Evet! Bu gece gözlerimi hiç kapatmayacağım. Ne olduğunu kesinlikle göreceğim,” diyerek kararını vermiş. Battaniyelerini alıp yatağa oturmuşlar ve sabırla beklemeye başlamışlar.
Gece yarısı olduğunda, odanın içinden hafif bir tıngırtı duyulmuş. Efe ve Selin, oyuncaklarının hareket ettiğini görmüş. Selin’in bez bebeği ve hatta Efe’nin pelüş aslanı sırayla dolabın altına gerçek ilerlemiş. Sessizce peşlerinden gitmişler.
Dolabın altına baktıklarında, gözlerinin önünde kocaman, altın işlemeli bir kapı belirmiş. Kapının üzerinde büyük harflerle “Oyuncaklar Ülkesi” yazıyormuş.
Kapıyı açınca, karşılarında rengârenk, kocaman bir dünya belirmiş. Her yer oyuncaklarla doluymuş: konuşan bebekler, kendi kendine hareket eden otomobiller, uçan uçurtmalar… İkisi de şaşkınlıkla etraflarına bakmışlar.
Efe, “Bu mükemmel bir yer!” diye bağırmış. Selin ise “Oyuncaklar sahiden yaşıyor!” demiş. O sırada, oyuncak arabası yanlarına gelmiş ve küçük bir hoparlöründen konuşmaya başlamış: “Hoş geldiniz, Efe ve Selin! Oyuncaklar Ülkesi’nde her gece oyuncaklar buluşur ve kendi maceralarını yaşar. Fakat bugün bir problemimiz var ve sizin yardımınıza gereksinimimiz var.”
Selin, merakla “Ne oldu? Size nasıl yardım edebiliriz?” diye sormuş. Oyuncak arabası üzgün bir sesle anlatmış: “Oyuncaklar Ülkesi’nin gücü, büyük oyuncak saatinden geliyor. Lakin saat bozuldu ve tüm oyuncakların gücü tükenmek üzere. Şayet saat tamir edilmezse, oyuncaklar bir daha hareket edemez.”
Efe ve Selin, hiç düşünmeden yardım etmeyi kabul etmişler. Otomobile binmişler ve oyuncak saatinin bulunduğu büyük oyuncak kulesine yanlışsız yola çıkmışlar. Yolda, dans eden topaçlarla, zıplayan toplarla ve müzik söyleyen kuklalarla karşılaşmışlar. Her biri, “Saat tamir olmalı!” diyerek onları teşvik etmiş.
Sonunda kuleye vardıklarında, devasa bir saat görmüşler. Lakin saatin çarkları dağılmış ve ibreleri yerinden çıkmış. Efe, tamir işlerini çok seven biri olduğu için çabucak çarkları yerine oturtmaya başlamış. Selin ise dikkatlice ibreleri düzeltmiş.
İkisi birlikte çalışırken, saat birden tıkırdamaya başlamış. Saatin çalışmasıyla birlikte Oyuncaklar Ülkesi de canlanmış. Renkler daha parlak olmuş, oyuncaklar daha sevinçle hareket etmeye başlamış.
Oyuncaklar, kardeşleri coşkuyla alkışlamış. Oyuncak arabası, “Siz gerçek kahramanlarsınız!” demiş. Efe ve Selin, oyuncaklara yardım ettikleri için çok memnun olmuşlar fakat meskene dönme vakti geldiğinde biraz üzülmüşler. Oyuncak arabası onları teselli ederek, “Her vakit buraya dönebilirsiniz. Kapımız size her vakit açık,” demiş.
Eve döndüklerinde, Efe ve Selin bu macerayı kimseye anlatmamaya karar vermişler. Ancak her gece, dolabın altına bakmayı da ihmal etmemişler. Oyuncaklar Ülkesi’ni ve oradaki dostlarını asla unutmamışlar.
Oyuncaklar Ülkesi’nin Sırrı Masalı burada sona ererken Efe ve Selin, oyuncaklarına her zamankinden daha çok bedel vermişler. Zira artık onların yalnızca birer oyuncak değil, birebir vakitte birer dost olduğunu biliyorlarmış
Oyuncaklar Ülkesi’nin Sırrı Masalına benzeyen masallar okumak için İnstagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
