Anne Masalları | Çocuk ve Uyku masalları Türkiyenin en iyi ve en yeni çocuk masalları okuma sitesi, Anne masalları, Uyku masalları, Keloğlan masalları vb masal seçenekleri sitesi.

Bir varmış, bir yokmuş… Hoş bir sabah, küçük Elif gözlerini açmış. Heyecanla yatağından fırlamış ve çabucak annesinin yanına koşmuş. Annesi mutfakta kahvaltı hazırlarken Elif sevinçle, “Anne, bugün ne yapacağız?” diye sormuş. Annesi gülümseyerek, “Bugün mükemmel bir gün geçireceğiz. Evvel hoş bir kahvaltı yapalım, sonra birlikte parka gideriz,” demiş. Elif bu habere çok sevinmiş, zira parka

Bir varmış bir yokmuş, denizlerin derinliklerinde, insan gözünün asla göremeyeceği bir yerde yaşayan bir su perisi varmış. Bu su perisinin ismi Maviymiş, ve kendisi suyun en hoş renklerine sahip olan perilerden biriymiş. İnci üzere parıldayan saçları ve deniz kabuğu kadar yumuşak kanatlarıyla, denizin derinliklerinde özgürce dolaşırmış. Mavi’nin vazifesi, denizleri ve içindeki tüm canlıları korumakmış. O,

Bir varmış, bir yokmuş. Küçük, pak bir kasabada yaşayan Elif isminde tatlı mı tatlı bir kız varmış. Elif’in en sevdiği şey, konutlarının yakınındaki parkta oyun oynamak ve arkadaşlarıyla koşup eğlenmekmiş. Bu parkta rengarenk çiçekler, yemyeşil ağaçlar ve kuşların cıvıldadığı huzur dolu bir gölet varmış. Bir gün Elif, annesiyle birlikte parka gitmiş. Elif, salıncakta sallanırken etrafa

Bir varmış bir yokmuş, fotoğraf çekmeyi çok seven tatlı bir kız varmış. Bu kızın ismi Ayla’ymış. Ayla, her sabah kalkar kalkmaz eline fotoğraf makinesini alır, etrafındaki her şeyi fotoğraflamaya başlarmış. Gökyüzündeki bulutları, bahçedeki çiçekleri, sokakta oynayan çocukları çekmeyi çok severmiş. Bir gün, Ayla’nın annesi ona büyük bir sürpriz yapmış. “Ayla, bugün seni parka götüreceğim. Orada

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzak ormanların derinliklerinde, küçük ve sempatik bir ayı yaşarmış. İsmi Tobi’ymiş. Tobi, ne vakit güneş ormanın üstüne doğsa, koşar adımlarla dışarı çıkıp ormanın kokusunu içine çekermiş. Lakin bu sabah Tobi’nin canı hiç dışarı çıkmak istememiş. Karnı guruldamış, gözlerini kapayıp yalnızca tek bir şey düşünmüş: Ballı ekmek! Tobi’nin aklına bir

Bir varmış, bir yokmuş. Tatlı mı tatlı, sevinçli mi sevinçli bir kız varmış. Bu kızın ismi Rüya’ymış ve en yakın arkadaşı, kıvırcık tüylü, kahverengi bir köpeği varmış. Köpeğin ismi ise Çiko’ymuş. Düş ve Çiko, her sabah birlikte parka gitmeyi çok severlermiş. Bu sabah da güneş pırıl pırıl parlamış, gökyüzünde bir tane bile bulut yokmuş. Düş,

Bir varmış bir yokmuş, şeftali kokulu bir köy varmış. Bu köyde her sabah tatlı bir şeftali kokusu etrafı sarar, rüzgarla birlikte her yere yayılırmış. Köyün çocukları sabahları uyanır uyanmaz, bu kokuyu alıp gülümserlermiş. Şeftali ağaçları köyün her yanına yayılmış, ağaçlar öylesine bereketliymiş ki kısımlar meyvelerle dolup taşarmış. Bir gün, Zeynep isminde küçük bir kız çocuğu,

Bir varmış bir yokmuş, ortaokula yeni başlamış tatlı mı tatlı bir kız varmış. İsmi Gizem’miş. Gizem, çok meraklı ve öğrenmeyi seven bir çocukmuş. Ailesi onu her vakit dayanaklar, okulda başarılı olması için her türlü imkânı sağlarmış. Bu yıl Gizem’in hayatında çok değerli bir değişiklik olmuş: Birinci sefer kendi telefonu olmuş! O sabah Gizem’in gözleri heyecandan

Bir varmış, bir yokmuş. Küçük bir kasabada, Berk isminde hayalleri büyük bir çocuk yaşarmış. Berk, küçüklüğünden beri oyuncak konutlar, köprüler yapmayı çok severmiş. Ne vakit bir bina görse, onu hayalinde kendi elleriyle yine yaparmış. En sevdiği şey ise hayal kurmakmış. “Bir gün kendi konutumu yapacağım!” diye düşünür dururmuş. Berk’in bu hayali hiç değişmemiş. Herkes onun

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, Nasrettin Hoca’nın bilgece öğütler verdiği küçük, sevecen bir köy varmış. Bu köyde herkes Hoca’yı çok severmiş, zira Hoca, ne vakit bir sorun olsa, insanlara gülerek, düşündürerek ve her seferinde tahlil bulurmuş. Bir gün, bu köyde Ali isminde bir çocuk, okula gitmek için hazırlık yaparken fark etmiş ki kalemleri kaybolmuş.