Anne Masalları | Çocuk ve Uyku masalları Türkiyenin en iyi ve en yeni çocuk masalları okuma sitesi, Anne masalları, Uyku masalları, Keloğlan masalları vb masal seçenekleri sitesi.

Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde, küçük bir kasabanın tam ortasında Fırıncı Amca’nın mis üzere ekmek kokuları yayan sıcacık bir fırını varmış. Fırıncı Amca, büyük bir kalbe sahip, tatlı lisanlı bir adammış. Her sabah erkenden kalkar, fırınını açar ve kasabadaki herkese taze ekmekler yapmak için canla başla çalışırmış. Fırıncı Amca’nın sabahları epey erken başlarmış.

Bir varmış, bir yokmuş. Önce vakit içinde, kalbur saman içinde, Hayal isminde sempatik bir kız çocuğu yaşarmış. Hayal, küçük bir kasabada ailesiyle birlikte keyifli mesut yaşarmış. En büyük tutkusu ise masallarmış. Her gece annesi ona masallar anlatırmış ve Hayal, bu masalların içinde kaybolur, kendini kahramanların yerine koyarmış. Bir gün, annesi ona masal anlatırken, aklına bir

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzaklarda, küçük ve sakin bir kasabada Cem isminde tatlı bir çocuk yaşarmış. Cem’in kalbi daima müzikle atarmış. Gün uzunluğu konutta, okulda, hatta oyun oynarken bile müzikler söyler, kendi kendine mırıldanırmış. Cem’in müzik yolculuğuda bu biçimde başlamış. Lakin Cem’in çok zımnî bir sırrı varmış; müzik söylemeyi ne kadar çok sevse

Bir varmış, bir yokmuş. Önce vakit içinde, kalbur saman içinde, minik bir köyde Derin isminde çok tatlı bir kız yaşarmış. Bu köyde herkes birbirini tanır, büyükler çocuklarına sevgi dolu kıssalar anlatırmış. Köyün meskenleri birbirine yakın, bahçeleri çiçeklerle doluymuş. Derin’in konutu de bu türlü sevecen bir bahçeye sahipmiş. Bahçedeki çiçekler mis üzere kokar, kuşlar sabahları sevinçli şarkılar

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, uçsuz bucaksız gökyüzünün altında, Leyla isminde küçük ve sempatik bir leylek yaşarmış. Leyla, ailesiyle birlikte, yüksek ağaçların zirvesinde, sıcak ve inançlı yuvalarında keyifli mesut günler geçirirmiş. Her sabah, güneşin birinci ışıklarıyla birlikte uyanır, annesinin ve babasının kanatlarının altında kendini inançta hissedermiş. Yuvasının etrafında oyunlar oynar, rüzgarın getirdiği mis gibi

Bir varmış, bir yokmuş, yemyeşil dağların eteğinde uzanan, papatyalarla dolu bir köy varmış. Bu köyde, Aslı isminde tatlı mı tatlı, sevinçli bir kız yaşarmış. Aslı, her gün papatya tarlasında koşturup oynar, papatyaların yumuşacık yapraklarına dokunmayı çok severmiş. Papatyalar, onun en uygun arkadaşlarıymış. Bir sabah, güneş gökyüzünde parıl parıl parlıyorken, Aslı sevinçle uyanmış. Çabucak papatya tarlasına

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, gökyüzünün masmavi olduğu, bulutların pamuk üzere göründüğü uzak bir kasabada, Elif isminde minik bir kız yaşarmış. Elif, geceleri gökyüzüne bakmayı çok severmiş. Her akşam, yatmadan evvel penceresinin önüne oturur, gözlerini gökyüzündeki parıldayan yıldızlardan alamazmış. Yıldızlar o kadar parlakmış ki, Elif güya onlarla konuşabilecekmiş üzere hissedermiş. Elif, yıldızlara bakarken, onların

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlardan da öte bir gelecekte, dünya adeta tanınmaz hale gelmiş. Bir vakitler gürül gürül akan ırmaklar, yeryüzünü kucaklayan masmavi denizler varmış. Lakin vakitle, suyun sihri kaybolmuş. Bir damla su, altından bile pahalı olmuş. Toprak çatlamış, ağaçlar boyunlarını bükmüş, ırmaklar sessizliğe gömülmüş. Dünya, susuzluğun gölgesinde sessizce ağlarmış. Bu kurak dünyada, Arda

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, galaksinin en uzak köşelerinde, yalnızca yıldızların yaşadığı büyüleyici bir cihan varmış. Bu cihan, Yıldızlar Kainatı olarak bilinir ve burada her yıldız, kendi eşsiz ışığıyla parıldar, başkalarından ayrılan özel bir parıltıya sahip olurmuş. Yıldızların en büyük hayali ise, bir gün gökyüzünde başkalarından daha parlak bir biçimde parlamak ve kainatın en

Bir varmış, bir yokmuş. Önce vakit içinde, kalbur saman içinde, yemyeşil dağların eteklerinde kurulmuş küçük ve sevecen bir köy varmış. Bu köyün ismi “Güneşliköy”müş. Güneşliköy, ismini her vakit parlayan güneşinden alırmış. Köyde neredeyse hiç yağmur yağmaz, gökyüzü her daim masmavi kalırmış. Çocuklar her gün çimenler üzerinde koşar, parlak çiçeklerin ortasında saklambaç oynarlarmış. Ancak bir gün,