Bir varmış, bir yokmuş. Uzak mı uzak, yemyeşil bir köyde Lara isminde küçük bir kız yaşarmış. Lara, masalları çok sever, annesinin ona anlattığı öykülerden büyülenirmiş. Annesinin anlattığı masallarda sihirli lambalar, konuşan hayvanlar, gizemli hazineler olurmuş. Lara’nın en büyük isteği ise omasallardaki büyülü şeylerin gerçek olmasıymış. Bir sabah Lara, dere şırıl şırıl akarken, kuşlar cıvıl cıvıl
Masal oku...
Bir vakitler, karlarla kaplı küçük bir köyde Efe isminde meraklı bir çocuk yaşamış. Efe, büyükannesinin eski eşyalarla dolu çatı katında vakit geçirmeyi çok severmiş. Bir gün yeniden tozlu sandıkların ortasında bir şey ararken, eski bir kar küresi bulmuş. Küre, avuç içine sığacak kadar küçükmüş lakin içinde bembeyaz bir köy ve pırıl pırıl parlayan yıldızlar varmış.
Masal oku...
Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, dağların eteğinde küçük, sevecen bir köyde Eylül isminde bir kız yaşarmış. Eylül, öteki çocuklardan biraz farklıymış; daima hayal kurar, taşlardan kuleler yapar, rüzgârla konuşurmuş. Lakin onu en çok heyecanlandıran şey, köydeki yaşlı sihirbaz Haldun Usta’nın anlattığı sihirli hikayelermiş. Haldun Usta her ay köy meydanında bir şov yapar, insanların ağzını
Masal oku...
Bir varmış, bi yokmuş. Bir vakitler hoş bir köyde, Polat isminde dondurmayı çok seven bir çocuk yaşarmış. Polat’ın en sevdiği şey, yaz kış demeden dondurma yemekmiş. Hele yaz aylarında, sokakta koşup oynadıktan sonra serinletici bir dondurma yemenin keyfi diğer olurmuş. Lakin Polat’ın dondurma sevgisi, kış aylarında da dinmek bilmezmiş. Bir gün Polat, karlı bir sabaha
Masal oku...
Bir varmış, bi yokmuş. Bir vakitler, meskenin köşesinde duran eski bir televizyon kumandası varmış. Bu kumanda, yıllardır televizyonun en yakın arkadaşıymış. Lakin, gün geçtikçe kumanda yorgun düşmüş ve düğmeleri eski parlaklığını yitirmiş. Üzerindeki sayılar biraz silinmiş, pili zayıflamış ve her düğmeye basıldığında ince bir “çıt” sesi çıkarır olmuş. İsmi da bu yüzden “Çıt Kumanda” olarak
Masal oku...
Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde, kalbur saman içinde, Aren isminde şirin bir çocuk yaşarmış. Aren sabahları artık pencereye düşen yağmur damlaları yerine sisli ve soğuk havayı görmeye başlamış. Bir gece, Aren yatağına yattığında gökyüzünde küçük beyaz tanelerin dans ettiğini fark etmiş. Kar yağıyormuş! Heyecandan yerinde duramayan Aren, annesi ve babasına seslenmiş: “Anne! Baba!
Masal oku...
Bir varmış, bir yokmuş. Önce vakit içinde, kalbur saman içinde, Defne isminde meraklı ve zeki bir kız çocuğu yaşarmış. Defne, doğayı ve hayvanları çok severmiş. Bir gün, okul arkadaşlarıyla birlikte kentlerindeki hayvanat bahçesine gitmeye karar vermişler. Güneşli bir sabah, Defne ve arkadaşları sevinç içinde hayvanat bahçesine varmışlar. Rengârenk kuşlar, uzun boyunlu zürafalar, hantal filler… Her
Masal oku...
Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, dağların eteğinde, çiçeklerle bezenmiş bir köyde Hayal isminde tatlı bir kız yaşarmış. Rüya’nın en sevdiği şey, dedesinin ona armağan ettiği büyük dünya haritasını incelemekmiş. Harita rengârenkmiş ve üzerinde kıtaların isimleri yazılıymış: Asya, Avrupa, Amerika, Afrika, Avustralya ve Antarktika. Hayal, bir gün haritayı dikkatle incelerken bir şey fark etmiş. Kıtaların
Masal oku...
Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, dağların gerisinde, sonsuz beyazlıkla kaplı bir ülke varmış. Bu ülkeye Karlar Ülkesi denirmiş. Burada her şey karla kaplı olduğu üzere, kış mevsimi hiç bitmezmiş. Lakin bu ülkenin asıl özelliği, karlarının içinde gizli olan sırlarmış. Karlar Ülkesi’nde, kar tanelerine dokunan herkes birer melodik tını duyarmış. Ama kimse bu tınıların anlamını
Masal oku...
Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, uzak diyarlarda, rengârenk çiçeklerin ve kuş cıvıltılarının hiç eksik olmadığı bir yer varmış. Bu yerin ismi Papatyalar Ülkesi’ymiş. Papatyalar Ülkesi, gökyüzüne uzanan papatyaların beyaz yapraklarıyla süslenmiş tarlalar ve minik derelerle doluymuş. Burada yaşayanlar, her sabah güneşe selam verir, her gece ise yıldızların altında huzurla uyurlarmış. Bu ülkenin en sevilen
Masal oku...