Bir varmış, bir yokmuş, yemyeşil bir vadide kuşların yaşadığı küçük bir köy varmış. Bu köyde her kuş, baharda tohum eker ve sonbaharda mahsullerini toplarmış. Köydeki herkes, topladığı yiyecekleri komşularıyla paylaşırmış. Lakin Serçe Cik, hiçbir şeyi paylaşmak istemezmiş. En hoş tohumları eker, en bol eserleri toplar lakin hepsini kendi yuvasında saklarmış.
Günlerden bir gün yaşlı bir güvercin, Cik’in yuvasına gelmiş. “Cik, yavrularım için birkaç tane tohum verir misin? Bu yıl mahsulüm az oldu,” demiş. Cik ise tohumlarına sıkı sıkıya sarılmış ve “Kusura bakma, lakin kendine diğer bir yerden bul,” diye karşılık vermiş. Güvercin üzgün bir halde oradan uzaklaşmış. Cik ise mahsullerini sakladığı yuvada memnunlukla oturmaya devam etmiş. O yılın kışı çok sert geçmiş. Yağan kar, köydeki bütün kuş yuvalarını kapatmış. Serçe Cik, yuvasından çıkıp yiyecek aramaya çalıştığında, sakladığı tohumların donduğunu fark etmiş. Artık ne yemeye bir şeyi kalmış ne de saklayacak bir yeri. Çok üşümüş ve aç kalmış. Tam bu sırada, yaşlı güvercin onu yuvasına çağırmış: “Cik, sen beninden tohumlarını saklamış olabilirsin lakin güç vakitlerde dayanışmak kıymetlidir. Ben de sana yardım edeceğim,” demiş.
Cik, güvercinin bu cömertliğinden çok etkilenmiş. Yaptıkları için pişman olmuş ve o günden sonra topladığı her şeyi köydeki kuşlarla paylaşmaya karar vermiş. Cik artık yalnızca kendini düşünmeyen, köyün en sevilen kuşu olmuş. Vadideki herkes, Cik’in bu değişimini memnunlukla izler olmuş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
