Bir varmış bir yokmuş, Şeyda isminde tatlı mı tatlı bir kız varmış. Bu küçük kız, okula yeni başlamış ve okulun koridorlarında şimdi yolunu bulmaya çalışıyormuş. Her şey ona yeniymiş: sınıf arkadaşları, öğretmenler, büyük okul bahçesi…
Ama Şeyda’nın en çok heyecanlandığı şeylerden biri de dersler olmuş. Bilhassa de Fen Bilgisi dersi! Zira Şeyda, tabiata ve bilime her vakit ilgi duyan bir çocukmuş. Konuttaki bitkilere su vermek, kuşları izlemek, gökyüzüne bakıp yıldızları saymak onun en sevdiği aktivitelerdenmiş.
Bir gün sınıfta öğretmeni, “Çocuklar, birinci Fen Bilgisi imtihanımız önümüzdeki hafta yapılacak,” demiş. Şeyda’nın kalbi bir anda süratle çarpmaya başlamış. İmtihan sözünü duyunca hem heyecanlanmış hem de biraz korkmuş. Daha evvel hiç imtihan olmamış bir çocuk için bu çok büyük bir adım üzere gelmiş ona.
Arkadaşlarına bakmış; bazıları gülüyor, bazıları ise biraz telaşlı görünüyormuş. Ancak Şeyda, imtihanın yeterli geçmesini çok istiyormuş ve bunu başarmak için elinden geleni yapmaya karar vermiş.
Şeyda, o gün okuldan meskene döner dönmez çabucak annesine imtihan haberini anlatmış. “Anne, Fen Bilgisi imtihanımız varmış, hem de önümüzdeki hafta!” demiş heyecanla. Annesi gülümsemiş ve Şeyda’nın saçlarını okşamış. “Korkma canım, sen elinden geleni yaparsın. Kıymetli olan, çalışmak ve öğrenmek. Sonuç ne olursa olsun, her şey öğrenmek için,” demiş.
Ertesi gün Şeyda, okuldan döner dönmez çalışma masasına oturmuş. Önünde Fen Bilgisi kitabı ve bir sürü renkli kalem varmış. Birinci evvel kitabını karıştırmış, fakat sayfalar ona biraz karmaşık gelmiş. Güneşin doğuşu ve batışı, gezegenlerin hareketleri, bitkilerin fotosentez yapması… Hepsi birbirinden enteresanmış lakin bir yandan da zorlayıcıymış. Şeyda, “Bunu nasıl ezberleyeceğim?” diye düşünmüş.
Tam o sırada annesi yanına gelmiş. “Hadi, birlikte plan yapalım,” demiş. Annesi, Şeyda’nın çalışma saatlerini düzenlemiş, her gün bir saat boyunca yalnızca Fen Bilgisi’ne çalışması için ona küçük bir program hazırlamış. Şeyda, bu planı çok sevmiş zira her gün sistemli çalışmak onu daha az endişelendirecekmiş.
Şeyda, planına sadık kalarak her gün bir husus çalışmaya başlamış. Birinci gün güneşin doğuşu ve batışı ile ilgili notlar almış. Sonraki gün bitkilerin nasıl büyüdüğünü öğrenmiş. Renkli kalemleriyle notlarını çizmiş, bol bol fotoğraf yapmış ve mevzuları daha güzel anlamış. Annesi de bazen yanına oturup ona sorular soruyormuş. Bu sorular sayesinde Şeyda, bilgilerini pekiştirmiş.
Bir gün, okulda öğretmeni “Sınavda çıkabilecek sorulara benzeri sorular hazırladım, bunları yapmanızı istiyorum,” demiş. Şeyda bu soruları yaparken birinci başta zorlanmış, ancak sonrasında soruların yanıtını buldukça kendine inancı artmış. “Evet, galiba bu iş olacak!” demiş içinden.
Sınav günü yaklaştıkça, Şeyda’nın heyecanı da artıyormuş. İmtihan telaşı sarıyormuş Şeyda’yı. Bazen kendini “Acaba gereğince yeterli hazırlandım mı?” diye düşünürken buluyormuş. Fakat annesi her vakit onun yanındaymış ve “Elinden geleni yaptın, gerisi senin sakin olman ve bilgilerini hatırlaman. Endişelenme,” diyerek onu rahatlatıyormuş.
Sınav Telaşına Kapılan Şeyda İçin Büyük Gün
Sınav sabahı gelmiş çatmış. Şeyda, sınıfta sırasına oturmuş, kalbinde hafif bir çarpıntı varmış. Öğretmen sınav kağıtlarını dağıtırken, sınıf sessizmiş. Şeyda, derin bir nefes almış ve imtihan kağıdına bakmış. Birinci soru tam da onun çalıştığı bahisle ilgiliymiş: “Güneş neden doğar ve batar?” Şeyda, o an çok sevinmiş zira bu soruyu çok yeterli biliyormuş. Öteki sorulara da tıpkı heyecanla yanıt vermeye başlamış.
Sınav bitmiş, öğretmen kağıtları toplarken Şeyda’nın yüzünde bir rahatlama sözü varmış. “Galiba âlâ geçti,” diye düşünmüş. Arkadaşlarıyla konuşurken herkes imtihanın nasıl geçtiği konusunda fikir alışverişi yapıyormuş, lakin Şeyda kendinden eminmiş. Tüm emeklerinin karşılığını alacağını düşünüyormuş.
Bir hafta sonra, öğretmen sınav sonuçlarını açıklamış. Şeyda’nın kalbi yine süratle çarpmaya başlamış. Öğretmen, “Şeyda, seni tebrik ederim, çok başarılı bir sonuç aldın,” dediğinde Şeyda’nın yüzünde kocaman bir gülümseme belirmiş. Onca çalışmanın, gayretin karşılığını almış olmak ona hem sevinç hem de gurur vermiş.
Şeyda, o günden sonra imtihanlar karşısında daha yavuz olmuş. Artık ne vakit bir imtihan haberi alsa, korkmak imtihan telaşına kapılmak yerine plan yapıp çalışmayı tercih ediyormuş. Zira biliyormuş ki, çalışmak ve emek vermek her vakit başarıyı getirirmiş.
Ve böylelikle Şeyda, imtihan heyecanını yenmiş, okul hayatına keyifli bir biçimde devam etmiş.
İşte Şeyda’nın İmtihan Telaşı Masalının sonunda, Şeyda da fen bilgisine olan ilgisini hiç kaybetmemiş. Fen Bilgisi imtihanları ona artık heyecan değil, merak ve öğrenme isteği getirmiş. Ve daima öğrenmeye, keşfetmeye devam etmiş.
Şeyda’nın İmtihan Telaşı Masalına benzeyen uyku masalları okumak için kontağa tıklayabilirsiniz.
İçindekiler
