Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler küçük bir kasabanın sevecen bir mahallesinde, Defne isminde meraklı ve yaratıcı bir kız çocuğu yaşarmış.
Defne’nin en büyük hayali, bir gün kendi hikâyelerini yazıp insanlara anlatmakmış. Fakat Defne ne vakit yazmaya başlasa, ya bir söz eksik kalır ya da cümleleri istediği üzere olmazmış. Bu yüzden bir gün annesine dönüp, “Anneciğim, yazmayı çok seviyorum lakin bazen güya sözler bana küsmüş üzere hissediyorum,” demiş.
Bir gün Defne’nin doğum günü gelmiş. Ailesi ona rengârenk bir kalemlik ikram etmiş. Kalemliğin üzerinde minik yıldız desenleri ve altın rengi süslemeler varmış.
Defne kalemliği çok beğenmiş ancak bir şey fark etmiş: Kalemliğin içinde hiç kalem yokmuş! Babası gülümseyerek, “Bu özel bir kalemlik, Defne. Lakin içindeki kalemleri kendin bulmalısın,” demiş.
Bu açıklama Defne’yi çok şaşırtmış ve heyecanlandırmış.
O gece Defne, kalemliği yatağının başucuna koymuş ve derin bir uykuya dalmış. Sabah uyandığında kalemlikten hafif bir ışık yayılmış ve ince bir ses duyulmuş:
“Merhaba Defne! Ben sihirli kalemliğin. Sana sözlerin sihirli dünyasını göstermek için geldim.”
Defne evvel şaşırmış ancak kalemliğin konuştuğunu görünce çok heyecanlanmış. “Sen hakikaten konuşuyor musun? Pekala ya sihrin ne?” diye sormuş.
Kalemlik, “Evet, konuşuyorum. İçimde gizli olan, sihirli kalemleri kullanarak hayal gücünün sonlarını keşfetmeni sağlayacağım. Lakin bunun için bir misyon tamamlaman gerekiyor,” demiş.
Defne çabucak hazır olduğunu söylemiş. Kalemlik gülümseyerek birinci misyonunu açıklamış: “İlk kalem için, bahçedeki en eski ağacın gövdesine dikkatlice bak ve bulduğun şifreyi çöz.” demiş.
Defne, heyecanla bahçeye koşmuş ve eski ceviz ağacının gövdesinde ince bir oyuk fark etmiş. Oyuğun içinde minik bir kâğıt bulmuş. Kâğıtta, “Hayal kuran gözler her şeyi görebilir,” yazıyormuş.
Defne bu cümleyi okuyunca birden cebinde parlak bir kurşun kalem hissetmiş! Bu, kalemliğin vaat ettiği sihirli kalemlerden birincisiymiş. Kalem, Defne’ye “Hayal kurmaya devam et,” diye fısıldamış.
Kalemliği açtığında, kalemin yerini aldığını görmüş. Kalemlik ona ikinci misyonunu vermiş: “İkinci kalemi kazanmak için mahallenin en yaşlı şahsıyla konuş ve ondan bir hikâye öğren.”
Defne, çabucak komşuları Nuri Dede’nin yanına gitmiş. Nuri Dede, Defne’ye çocukken yaşadığı bir macerayı anlatmış. Defne hikâyeyi o kadar dikkatle dinlemiş ki, güya kendisi yaşamış üzere hissetmiş.
Eve döner dönmez kalemlikten öteki bir ışık yayılmış ve bu sefer mavi mürekkepli bir dolma kalem çıkmış. Kalem, “İlham almaktan korkma,” diye fısıldamış.
Defne üçüncü misyonu büyük bir merakla beklerken kalemlik yeniden konuşmuş: “Son kalemi kazanmak için sevdiğin birine bir uygunluk yap.”
Defne, bu vazife için ne yapması gerektiğini düşünmüş. Sonunda, her vakit işlerine yardım etmek istediği fakat bir türlü vakit bulamadığı annesi için hoş bir sürpriz hazırlamaya karar vermiş.
Mutfağa girmiş, çiçeklerden küçük bir buket yapmış ve annesi için teşekkür notu yazmış. Annesi bu sürprizi görünce çok memnun olmuş ve Defne’ye sıkıca sarılmış.
O sırada kalemlik son kere ışıldamış. Bu sefer içinden altın sarısı bir kalem çıkmış. Kalem, “Sevgi her vakit en büyük sihirdir,” demiş.
Artık Defne’nin üç sihirli kalemi ve yazmaya olan tutkusu için sonsuz bir ilham kaynağı varmış. Defne bu kalemlerle sırf hikâyeler yazmamış, birebir vakitte hayallerini gerçekleştirmek için sihirli bir seyahate çıkmış.
Sihirli kalemlik, her yeni hikâyeyi yazdıktan sonra gülümser ve Defne’ye, “Senin hayal gücün dünyayı değiştirecek,” dermiş.
Defne, büyüdüğünde çok başarılı bir muharrir olmuş ve her fırsatta çocuklara hayal kurmanın ve öğrenmenin kıymetini anlatmış.
Sihirli Kalemlik Masalına benzeyen uyku masalları okumak için instagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
