Bir varmış bir yokmuş, denizlerin derinliklerinde, insan gözünün asla göremeyeceği bir yerde yaşayan bir su perisi varmış. Bu su perisinin ismi Maviymiş, ve kendisi suyun en hoş renklerine sahip olan perilerden biriymiş.
İnci üzere parıldayan saçları ve deniz kabuğu kadar yumuşak kanatlarıyla, denizin derinliklerinde özgürce dolaşırmış. Mavi’nin vazifesi, denizleri ve içindeki tüm canlıları korumakmış. O, suyun duruluğunu, dalgaların dansını ve deniz altı dünyasının huzurunu sağlamak için gayretlermiş.
Bir gün, Mavi deniz kenarında oturan bir çocuk fark etmiş. Bu çocuk, elinde bir şişe tutuyormuş ve denize bir şeyler atıyormuş. Mavi merakla çocuğa yaklaşmış ve onun denize plastik şişe, kağıt kesimleri üzere çöpler attığını görmüş. Su perisi bu duruma çok üzülmüş çünkü insanların denizi nasıl kirlettiklerini yakından görmek onu derinden etkilemiş.
Mavi, çabucak harekete geçmeye karar vermiş. Çocuğun yanına yavaşça yaklaşıp, ona denizin ruhunu göstermek istemiş. Bir an için kanatlarını açmış ve etrafına mavi bir ışık saçmış. Çocuk birden etrafının aydınlandığını fark etmiş ve gözlerini kocaman açmış. Karşısında duran su perisine inanamazmış. “Sen kimsin?” diye sormuş şaşkınlıkla.
“Ben Mavi, denizlerin perisiyim,” demiş Mavi yumuşak bir sesle. “Sen denizi kirlettiğinde yalnızca onu değil, içinde yaşayan tüm canlıları da tehlikeye atıyorsun. Denizin derinliklerinde neler olduğunu hiç merak ettin mi?”
Çocuk, biraz utanarak başını öne eğmiş. “Ben… ben yalnızca bir şişe attım. Ne kadar ziyan verebilir ki?” demiş.
Mavi, çocuğu elinden tutmuş ve onu sihirli kanatlarıyla sarıp denizin derinliklerine götürmüş. Çocuk birden kendini suyun altında nefes alabiliyor halde bulmuş. Mavi, onu rengarenk balıklarla, mercan resifleriyle dolu olan bir bölgeye getirmiş. Her şey o kadar büyüleyiciymiş ki çocuk gözlerini kırpmadan etrafına bakıyormuş.
“Bak,” demiş Mavi, “Burada her canlının bir yeri var. Bu balıklar, mercanlar, deniz yıldızları ve daha kaçları bu pak sulara gereksinim duyar. Şayet deniz kirlenirse, bu hoşluklar yok olabilir. Plastik şişeler ve çöpler onların meskenlerini mahveder.”
Çocuk, bu hoşlukları izlerken yaptığı yanlışın ne kadar büyük olduğunu anlamış. “Özür dilerim Mavi,” demiş samimiyetle. “Bir daha asla denize çöp atmayacağım.”
Mavi, çocuğun pişmanlığını görünce yüzünde bir gülümseme belirmiş. “Özür dilemek kıymetli lakin asıl olan bundan sonra ne yapacağın,” demiş. “Denizi müdafaanı istiyorum. Sen ve arkadaşların bu hoşluğu koruyabilirseniz, gelecek jenerasyonlar de bu süper deniz dünyasını görebilir.”
Mavi, çocuğu tekrar kıyıya çıkarmış ve ona veda ederken bir deniz kabuğu vermiş. “Bu deniz kabuğunu sakla,” demiş Mavi. “Ne zaman denizi müdafaan gerektiğini hatırlatmak istersen, ona bak. Tahminen sen de bir gün denizin koruyucularından biri olursun.”
Çocuk, deniz kabuğunu ellerinde sıkı sıkıya tutmuş ve gözlerinde bir parıltı ile Mavi’ye teşekkür etmiş. “Söz veriyorum, denizi koruyacağım,” demiş. Mavi ise yavaşça başını sallayıp, dalgaların ortasına karışarak gözden kaybolmuş.
O günden sonra çocuk, arkadaşlarına ve ailesine denizin ne kadar kıymetli olduğunu anlatmış. Kıyıda çöpler gördüğünde çabucak toplamış, herkesi denizi pak tutmaya davet etmiş. Mavi’nin öğrettiği bu ders, çocuğun kalbinde sonsuza dek kalmış.
Ve Su Perisi Masalı burada bitmiş lakin Mavi, denizin derinliklerinde huzurla yüzmeye devam etmiş. Zira artık, çocuklar denizleri muhafazaya başlamış ve suyun sesi, eskisi üzere berrak kalmış.
Su Perisi Masalına benzeyen masallar okumak için instagram adresimizi ziyaret edebilirsiniz.
