Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde denizlerin derinliklerinde yaşayan Taş Balığı ailesi varmış. Taş balığı ailesi, mavi sularda tek başına yaşarlarmış zira bu balık çeşidi herkes tarafından çok tehlikeli olarak bilinirlermiş. Gelin görün ki bu aile hiç tehlikeli değilmiş. Tehlikeli oldukları yüz yıllardır lisandan lisana dolaşırmış. Fakat bu aile daha evvel hiç bir canlıya ziyan vermemiş.
Bu durum en çok küçük taş balığını üzermiş. Onu gören yavru deniz canlıları çabucak kaçar, onunla arkadaşlık kurmazmış. Günlerden bir gün denizde büyük bir gelgit olmuş. Bütün canlılar konutlarına kapanmış, gel gitin bitmesini beklemiş. Taş balığı ailesi ise kimse yokken denizde özgürce yüzmeye başlamış. Yavru taş balığı daha evvel girmediği mağaralara girmiş, yeni yerler keşfetmiş. Yavru taş balığı son girdiği mağarada bir ses duymuş. Bu ses küçük bir balığın yardım edin diye bağırmasının sesiymiş. Taş Balığı çabucak sesin geldiği yere gitmiş ve küçük balığın yüzgecinin bir kayanın altında sıkıştığını görmüş. Yavru taş balığı, küçük balığa yardım etmek için yaşlaşmış fakat balık şiddetle bağırmış “Benden uzak dur! Bana ziyan verme!” Yavru taş balığı “Sana ziyan vermeyeceğim, yalnızca yüzgecini kurtaracağım, bana güven” demiş. Küçük balık “Ama herkes sizin tehlikeli olduğunuzu söylüyor” demiş. Yavru taş balığı “Bunu neden söylüyorlar bilmiyorum fakat biz daha evvel kimseye ziyan vermedik. Bizi tanımadan yargılıyorlar” demiş. Küçük balık, yavru taş balığının kelamlarını duyunca çok üzülmüş, kendisini birden onun yerine koymuş. Hiç hatası olmayan birine iftira atmak çok berbat bir davranış olduğunu anlamış. Küçük balık “Özür dilerim, seni tanımadan yargıladım. Bana yardım etmen istiyorum” demiş. Yavru taş balığı gülümsemiş ve sıkışa yüzgeci kurtarmak için taşı itmeye çalışmış. Ancak taş çok ağırmış, bunu tek başına halledemeyeceğini anlamış. Yavru taş balığı çabucak meskenine yanlışsız yüzmüş ve annesiyle babasına haber vermiş. Anne ve baba taş balığı çabucak balığa yardım etmek için mağaraya gitmiş. Büyük taş balıklarını gören küçük balık, korkmuş fakat korktuğunu onlara aşikâr etmemiş. Baba balık tüm gücüyle taşı itmiş, anne balıkta çabucak küçük balığın yüzgecini sıkışan yerden çıkarmış. Küçük balık artık özgürmüş. “Size nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum. Sizler çok düzgün kalpli canlılarsınız, bana yardım ettiğiniz için teşekkür ederim” demiş. Anne ve baba taş balığı gülümsemiş “Önemli değil, ne vakit bir canlının yardıma muhtaçlığı olsa ona yardım ederiz” demiş. Yavru taş balığı “Bizden korkmana gerek yok” demiş. Küçük balık, yavru taş balığına arkadaş olmayı teklif etmiş. Yavru taş balığı severek kabul etmiş ve oyun oynamaya başlamışlar. Yavru taş balığı birinci kere birisiyle oyun oynadığı için çok memnunmuş.
Hava kararmaya başladığında küçük balığın konuta dönme vakti gelmiş ve onlara veda ederek konutuna dönmüş. Bugün mağarada başına gelen olayları ailesine anlatmış. Anne ve baba alık, taş balığı ailesine teşekkür etmek istemişler ve onları ziyarete gitmişler. Taş balığı ailesi, kapısını çalan balık ailesini görünce çok memnun olmuş. Zira onlarında birinci kere arkadaşları olmuş. O gece iki aile çok güzel anlaşmışlar. Balık ailesi meskenlerine döndüklerinde olanları başka canlılara atmışlar. Herkes epey vakit taş balığı ailesiyle konuşmadığı için pişman olmuş ve hepsi gidip tek tek özür dilemiş. O günden sonra taş balığı ailesinin bir çok dostu olmuş. Denizde de bir daha kimseye ön yargıyla yaklaşmamışlar ve masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
