Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içindeymiş, vakit zaman içindeymiş. Tutumluluktan haberi olmayan zürafada bizim masalın içindeymiş. Küçük zürafa hiçbir şeyin kıymetini bilmezmiş. Annesi ve babası onu memnun etmek için ellerinden ne geliyorsa yaparmış. Ancak zürafa Muko daima daha fazlasını ister, çabucak de alınan şeyden vazgeçermiş. Etraf de ki her şeyi gereksiz kullanır ve ailesini üzermiş.
Günlerden bir gün küçük zürafa uyanmış ve her vakit yaptığı üzere kahvaltıya oturmuş. Annesi ve babası ile birlikte kahvaltısını yapmaya başlamış. Lakin bizim Muko kahvaltıda bile tavırsız muş. Yemeyeceği her şeyi tabağına alır ve yemediklerini çöpe atarmış. O sabah da birebirini yapmış. Annesi bir daha bu türlü yapmaması konusunda Muko’yu uyarmış. Muko bunun çok olağan bir şey olduğunu söyleyerek annesine karşılık vermiş. Annesi “Bak oğlum. Bu yaptığın çok yanlış bir hareket. Dünya da bu yiyecekleri bulamayan bir çok havan ve hatta insan bile var. O yüzden elindekilerin değerini bilmelisin” demiş. Moku annesini dinlemiş lakin hiç oralı olmamış ve ellerini yıkmak için banyoya gitmiş. Ellerini yıkadıktan sonra suyu açık bırakıp odasına geçmiş. Gerisinden banyoya giden babası musluğu açık görünce Muko’yu çağırmış ve suyu israf etmenin çok yanlış olduğunu açıklamış. Suyun Dünya için değerini anlatmış. Muko babasını dinledikten sonra odasına geri dönmüş. Ortadan bir kaç saat geçmiş annesi Muko’ya bakmak için odasına girmiş. Odasına girdiğinde televizyonun açık olduğunu, gündüz vakti ışığın açık olduğunu ve bütün defter sayfalarının yerde yırtılmış olduğunu görmüş. Annesi Muko’nun bu kadar savurgan olmasına artık çok kızmış. Çabucak Muko’yu oturma odasına çağırmış ve onunla konuşmaya başlamış. Anne” Bak Muko, sen artık kocaman bir zürafa oldun. Tavırlı olman gerekirken daha çok israf etmeye başladın. Odanda gördüğüm manzara beni çok üzdü. Gereksiz yere ışık açman, suyu boşa akıtman. Televizyonu açık bırakman hele de o kadar kağıdı çöp etmen çok yanlış. O defterlerin olması için kaç ağaç kesiliyor senin haberin var mı? ” demiş. Muko bu sefer annesinin nitekim kızdığını anlamış. Annesi Muko’ya Dünyayı anlatmış. Elektriğin değerini, suyun değeri, ağaçları, yiyecekleri… Bunların hepsinin Dünyada ki bütün canlılar için çok kıymetli olduğunu anlatmış.
Muko o an yaptığı bütün savurganlıklar için çok pişman olmuş. O günden sonra her şeye daha dikkatli davranmaya başlamış. Kağıtların her yerini kullanmış ve boşa harcamamış. Odasında gerek duymadıkça ışık açmamış. Dişlerini fırçalarken suyu boşa akıtmamış. Her vakit yiyebileceği kadar yemek almış tabağına. Bu sayede anne ve babasına takviye olmuş. Ayrıyeten öğrendiği her şeyi arkadaşlarına da anlatmış ve başka yavru hayvanlara örnek olmuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
