Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde iki yakın arkadaş varmış. Bu arkadaşlardan birisi tilki oburu ise aslanmış. Aslan hayatı boyunca daima tilkilerin kurnaz olduğunu duymuş. Fakat bu arkadaşı onu çok yanıltmış. Zira tilki hiç kurnaz değilmiş. Hatta kurnazlık nedir onu bile bilmiyormuş.
Günlerden bir gün aslan ile tilki ormanda gezintiye çıkmışlar. Meyve toplamışlar, koşu yarışı yapmışlar. Tüm gün eğlenerek vakit geçirmişler. Akşam konuta dönme saati gelince iki arkadaş vedalaşıp konutlarına dönmek için yola koyulmuşlar. İkisinin de konutu birbirlerinin meskeninin bilakis kalıyormuş. Tilki sağdan, aslan ise soldan gitmiş. Tilki konutuna yaklaştığı sırada ormanın derinliklerin de yaşayan öbür tilkiler onun yolunu kesmiş. Aslan ile arkadaşlık yapmaması gerektiğini, onun bir tilki olduğunu ve daima kurnazlık yapması gerektiğini söylemişler. Tilki ise onların bu niyetlerinin yanlış olduğunu, arkadaşlığın hoş bir şey olduğunu söylemeye çalışmış. Tilki öteki tilkiler ile konuşmaya devam ederken, meskenine giden aslan tilkiyi yarın da ormanda oynamak için çağırmayı unuttuğunu hatırlamış ve koşarak geri, tilkinin konutuna gerçek koşmuş. Tilkinin konutuna yaklaştığında arkadaşını öteki tilkiler ile konuşurken görmüş. Arkadaşının onlarla ne konuştuğunu duymamış lakin arkadaşının da öbür tilkiler üzere kurnaz olabileceğini düşünmüş. Aslında arkadaşlara güvenilmesi gerektiğini biliyormuş lakin tekrar de niyetlerine yenik düşmüş ve tilkiyi kurnazlıkla suçlamış. Meskenine yanlışsız geri dönen aslanın morali çok bozukmuş, direk yatıp uyumuş. O sırada tilki, başka tilkileri kovmuş ve konutuna gitmiş. Sabah olunca tilki arkadaşını çağırmak için aslanın konutuna gitmiş. Fakat aslan onu terslemiş ve kapıyı yüzüne çarpmış. Tilki ne olduğunu bile anlamamış. Üzgün bir formda konutuna dönmüş. Tüm gün aslana ne olduğunu, neden onunla konuşmadığını düşünmüş fakat bir sonuca varamamış. Sonraki gün yeniden talihini denemiş lakin aslan tekrar birebir yansıyı vermiş. Sonra ki gün, sonra tekrar, tekrar, yine… Aslan daima tıpkı yansıyı veriyormuş. Bir müddet sonra tilki pes etmiş ve arkadaşının konutuna gitmemiş.
Tilki artık yalnızmış zira aslandan öbür arkadaşı yokmuş. Tüm gün konutunun önünde tek başına oynuyormuş. Tekrar bir gün oynarken başka tilkiler gelmiş ve aslanın onu yarı yolda bıraktığını söyleyip, tilkiyle dalga geçmeye başlamışlar. Tilki bu duruma çok üzülmüş lakin onlarla konuşmak istememiş. Aslanda bu sırada öbür hayvanlarla yarış yaparken tilkilerin konuşmalarına şahit olmuş. Tilkiler, öteki tilkinin de kendileri üzere kurnaz olduğunu ve tek arkadaşlarının kendileri olabileceklerini söylemişler. En sonunda bizim tilki bağırmaya başlamış “Hayır! Ben sizin üzere olmayacağım. Ben kurnaz değilim. Hiç bir hayvanın kötülüğünü istemiyorum ve kimseye plan kurmuyorum. Ben güzel bir tilkiyim. Sizin üzere değilim” demiş ve ağlamaya başlamış. O anda aslan arkadaşının dediklerini duymuş ve ona makûs davrandığı için kendisinden utanmış. Çabucak koşup tilkilerin yanına gitmiş. Onları kovmuş ve arkadaşını rahat bırakmalarını söylemiş. Tilkiler kaçarak uzaklaşmış. Aslan tilkiye sarılmış. Çok yanılgı yaptığını, onları konuşurken gördüğünü ve her şeyi yanlış anladığını söyleyip, özür dilemiş. Tilki aslanı affetmiş ve eskisi üzere yakın arkadaş olmuşlar.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
