Çok eski vakitlerde uzak diyarların birinde bütün ülkenin genç kızlarının aşık olduğu bir güzel prens varmış. Prens güzel olduğu kadar birebir vakitte çok güç beğenen biriymiş. Kral babasının onun için bulduğu hiçbir kızı beğenmiyormuş. Kral babası oğlunun evlenmesinden umudu kesmek üzereymiş.
Yakışıklı prens bir gün dolaşmaya çıkmış. Atının üzerinde son derece güzel görünen prens geçerken bütün genç kızların kalbi süratle atmaya başlamış. Yalnızca bir genç kız hariç. Mavi gözleri, beyaz derisi, sarı uzun saçları ile çok hoş olan Aleyna ismindeki kız prense bakmamış bile. Çeşmenin başında su doldurmaya devam etmiş. Genç kızın hoşluğu karşısında adeta nefesi kesilen güzel prens onun kendisine ilgi göstermemesine bozulmuş.
Genç kızın yanına giderek ona: “Ülkenin prensi geçiyor ve sen diz çökmüyorsun. Bu büyük bir saygısızlık nasıl bu türlü bir şey yaparsın?” demiş. Genç kız başını kaldırmış ve prense yanıt vermiş: “Amacım size saygısızlık yapmak değil elbette lakin benim önceliğim hasta annem evvel onun içmesi için su götürmem gerekiyor. Yoksul olduğumuz için ona ilaç alamıyorum. Ateşini soğuk suyla düşürmeye çalışıyorum. Annemden öbür kimsem yok.”
Prens, hoş köylü kızının bu kelamlarından çok etkilenmiş. Çabucak yardımcılarına buyruk vermiş. Genç kızın annesini ülkenin en uygun tabipleri muayene etmiş. İlaçları alınmış ve kilerleri de yiyecekle doldurulmuş. Annesinin bu biçimde güzel bakılıyor olması hoşlar hoşu genç kızın yüzünde harika bir gülümseme oluşturmuş.
Yakışıklı prens genç kızın hoşluğuna, âlâ kalbine ve mükemmel gülümsemesine aşık olmuş. Genç kız da prensin yakın ilgisinden çok etkilenmiş. Büyük bir aşk yaşamaya başlamışlar. Prensin kral babası da bu durumdan çok keyifli olmuş ve güzel prensle hoş köylü kızına lisanlara destan bir düğün yapmış.
