Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde yaramaz bir kedi varmış. Bu kedinin ismi Tekir miş. Tekir konutta yapabildiği kadar yaramazlık yapıyormuş. Perdelere tırmanıyor perdeleri yırtıyormuş, yemeğini yemek için naz yapıyormuş, kendi bakımını bile zorlaştırıyormuş. Taranırken kaçıyormuş, tırnakları kesilirken mızmızlanıyormuş hatta sahiplerinin kendisini sevmesine müsaade vermiyormuş. Sahipleri Tekir’in bu durumuna çok üzülüyormuş ve artık ona bakmakta zorlanıyorlarmış. Ancak bu huylarına karşın Tekir’e hiç kıyamıyorlarmış.
Tekir konutta ekseriyetle camın kenarında oturur ve dışarıyı izlermiş. Havaların soğuması ile sahiplerinin onun için aldığı kazağı giymiş ve sıcacık yatağında yatıyormuş. Uykusundan uyanan Tekir, camın kenarına geçmiş ve dışarıda karın başladığını görmüş. Sıcak meskende olan Tekir soğuk karı keyifle izliyormuş. Birden dikkatini konutun bahçesinde ki çalılıklar çekmiş. Orada da ki çalılıklar hareket ediyormuş. Tekir bu duruma mana verememiş ve izlemeye devam etmiş. Uzun müddet bahçeyi izleyen Tekir sıkılmış ve sıcak yatağına geri dönmüş. Sonraki sabah tekrardan camın önüne geçmiş ve tekrar çalılıkların hareket ettiğini görmüş. Ancak bu sefer çalılıkların hareket etmediğini orada bir şeyin olduğunu fark etmiş. Uzun müddet dışarıya bakan Tekir orada duran başa bir kedi olduğunu görmüş. Kedinin hareketlerini izlemeye başlamış. Kedi çok fazla hareket edemiyormuş. Yalnızca orta bir zıplıyor ve tekrardan küçücük olup yatıyormuş. O sırada Tekir’in sahibi Tekir’e yaklaşmış ve yemeğini getirmiş. Tekir yemeği reddetmiş, yememiş. Sahibi bu duruma çok sonlanmış ve yemeği alıp yerine koymuş. “Tekir, bu yaptığın çok ayıp. Senin yerinde olmak isteyen milyonlarca kedi var. Sıcacık meskende yatıyorsun, önüne yemek geliyor yemiyorsun, her gün özel bakımını yapıyoruz lakin sen daima yaramazlık yapıyorsun. Azıcık bu soğukta dışarıda kalsan bu yaptıklarına çok pişman olursun” demiş. Tekir sahibinin söylediklerini artık anlamış. Dışarıda ki kedinin ne kadar üşüdüğünü o an fark etmiş. O kedi aç ve yalnızmış. Lakin Tekir, elindekilerin değerini bilmiyor ve daima naz yapıyormuş. Çabucak gidip sahibinin kucağına atlamış ve kendini sevdirmeye başlamış. Sahibi bu duruma bir mana verememiş lakin Tekir’in hareketi çok güzeline gitmiş. Tekir bir mühlet sonra dışarıda ki kedinin bu soğukta daha fazla yaşamayacağını düşünmüş. Lakin kedi için ne yapabileceğini bilmiyormuş. O anda aklına bir fikir gelmiş. Çabucak sahibinin kucağından atlamış ve dış kapının önüne geçip yüksek sesle miyavlamaya başlamış. Sahibi Tekir’in ne istediğini anlamamış ve Tekir dış kapıya pati atmaya başlamış. Bayan tahminen dışarı çıkmak istiyordur diye kapıyı açmış “Tekir, dışarısı çok soğuk. Çıkmak istediğine emin misin?” diye sormuş.
Tekir kapı açılınca çabucak çalıların oraya koşmuş ve sahibi de peşinden gitmiş. Soğukta donmak üzere olan kediyi sahibine göstermiş ve bayan çabucak üşüyen kediyi kucağına almış. Tekir, sahibi ve öteki kedi birlikte meskene girmişler. Bayan evvel kediye çabucak Tekir’in kıyafetlerinden giydirmiş ve ona sıcak bir yatak hazırlamış. Daha sonra ona bir kap yemek getirmiş. Kedi biraz kendine gelmiş ve yemeği yemeğe başlamış. Yemeği yedikten sonra sıhhatine kavuşan kedi çok memnunmuş. Çabucak Tekir’in yanına gitmiş ve başını Tekir’in omzuna yaslamış. Tekir’in sahibi Tekir’e “Sana kızdığım için özür dilerim Tekir. Sen çok âlâ bir kedisin. Senin sayende bir kedi kurtuldu” deyip Tekir’e sarılmış. Tekir o güne kadar yapığı yanılgıları bir daha yapmayacağına kendi kendine kelam vermiş. Konuta yeni gelen kedi ise çok uygun bir aileye sahiplendirilmiş. Tekir, o günden sonra asla yaramazlık yapmamış. Sahiplerine kendini her fırsatta sevdirmiş ve yemeklerini hiç aksatmadan yemiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
