Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde küçük bir kanguru varmış. Bu küçük kangurunun ismi Zıpzıp’mış. Zıpzıp çok hoş, yumuşacık tüyleri olan, gözlerinden ışık saçılan zeki bir kanguruymuş. Annesinin kelamını dinler, ona verilen nasihatları hiç unutmazmış. Lakin bir gün o denli bir şey başına gelmiş ki yaptığı hataya, annesinin söylediği sözleri unuttuğuna çok üzülmüş.
Günlerden bir gün Zıpzıp arkadaşları ile bahçede oynuyormuş. Canları sıkılan yavru hayvanlar ormanın derinliklerine gidip orada oynayıp, ırmaktan su içmek istemişler. Annelerinden müsaade alan yavru hayvanlar daima birlikte ormana gitmişler. Oyun oynamışlar, ırmaktan su içmiş, yaptıkları kağıttan gemileri ırmakta yüzdürmüşler fakat artık sıkılmış ve hepsi konutlarına dönmek istemiş. Zıpzıp da arkadaşları üzere konutuna dönmek için yola koyulmuş. Zıpzıp’ın oturduğu yerde öteki arkadaşının meskeni yokmuş. O yüzden konutuna tek başına yürümesi gerekmiş. Zıpzıp bir oraya bir buraya zıplayıp konutuna yanlışsız gidiyormuş. Lakin yolda giderken birden ayağı bir şeye takılmış ve düşmüş. Ne olduğunu anlamayan Zıpzıp yerden kalkmış ve takıldığı şeyin bir taş olmadığını görmüş. Yerde duran bir kutu varmış. Merakına yenilen Zıpzıp kutuyu açmış. Aslında annesi ona “Sana ilişkin olmayan şeylere dokunmamalısın Zıpzıp” demiş ancak Zıpzıp o an annesinin söylediği kelamı unutup kutuyu açmış. Kutuyu açtığında içinden kocaman bir elma çıkmış. Elma Zıpzıp’ın bugüne kadar gördüğü en hoş elmaymış. Kıpkırmızı ve kocaman. Zıpzıp, kutunun kimin bıraktığını ve neden bıraktığını bilmeden elmadan bir ısırık almış. Zira karnı çok acıkmış ve konuta kadar dayanacak gücü yokmuş. Elmanın tadını çok beğenen yavru kanguru elmanın tamamını yemiş. Kimseye göstermeden kutuyu atmış ve meskenine gitmiş. Meskene giden Zıpzıp akşam yemek yemek için sofraya oturmuş ancak birden karnına dehşetli bir ağrı girmiş. Karnı o kadar çok ağrıyormuş ki ağlamaya başlamış. Annesi ve babası Zıpzıp’a ne olduğunu anlamamış ve çabucak doktor olan ayıyı çağırmışlar. Doktor hemen gelmiş ve Zıpzıp’ı muayene etmiş. Görünürde bir şey olmadığını söyleyen doktor o gün yediklerini saymasını istemiş. Zıpzıp yediği her şeyi saymış ve en son bir elma yediğini söylemiş. Annesi “Zıpzıp, bizim konutumuzda bugün elma yoktu. Sen elmayı nereden buldun?” diye sormuş. Zıpzıp elmayı yolda bir kutunun içinde bulduğunu ve dayanamayıp onu yediğini söylemiş. Doktor hemen Zıpzıp’ın midesine bakmış ona bir kaç test yapmış ve elmadan ötürü zehirlendiğini söylemiş. İçmesi için yavru kanguruya birkaç ilaç vermiş.
Ertesi gün Zıpzıp kendini daha yeterli hissetmiş. Annesi onunla konuşmak için odasına girmiş “Zıpzıp, dün beni çok şaşırttın, sen bilmediğin bir yiyeceği yemeyeceğini, diğerinin verdiği bir şeyi yemeyeceğini bilmiyor musun?” demiş. Zıpzıp “Anneciğim, çok haklısın, özür dilerim. Bir an için senin dediklerini unuttum ve yapmam gereken bir şeyi yaptım. Lakin bu bana çok büyük bir ders oldu. Bir daha asla bulduğum bir şeyi yemeyeceğim ve kimsenin verdiği bir şeyi sana sormadan yemeyeceğim.” demiş. Anne “Aferin oğlum, dediğin üzere bu sana büyük bir ders olsun” demiş ve anne oğul birbirlerine sarılmışlar. O günden sonra Zıpzıp asla annesinin kelamından çıkmamış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
