Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, gökyüzünün masmavi olduğu, bulutların pamuk üzere göründüğü uzak bir kasabada, Elif isminde minik bir kız yaşarmış. Elif, geceleri gökyüzüne bakmayı çok severmiş. Her akşam, yatmadan evvel penceresinin önüne oturur, gözlerini gökyüzündeki parıldayan yıldızlardan alamazmış. Yıldızlar o kadar parlakmış ki, Elif güya onlarla konuşabilecekmiş üzere hissedermiş.
Elif, yıldızlara bakarken, onların ona bir sır fısıldadığını düşünürmüş: “Bir gün sen de bizim yanımıza geleceksin, Elif!” Bu fikir Elif’in içini sıcacık yaparmış. O gece yatarken, hayallerinde yıldızların ortasında uçtuğunu, gökyüzünün derinliklerinde bir maceraya atıldığını görürmüş. Elif, bir gün bu hayalinin gerçek olacağına tüm kalbiyle inanırmış ve bu fikirle tatlı bir uykuya dalarmış.
Elif büyüdükçe, gökyüzüne olan sevgisi de onunla birlikte büyümüş. Artık okula gidiyormuş ve okulda en çok fen bilgisi dersini seviyormuş. Zira bu derste, yıldızlar, gezegenler ve uzay hakkında çok şey öğrenebiliyormuş. Bilhassa uzayla ilgili ne varsa, Elif’in dikkatini çekiyormuş. Uzayda neler olduğunu, yıldızların nasıl parladığını öğrenmek onu çok mutlu ediyormuş.
Bir gün, Elif’in okulunda öğretmenleri “Uzay ve Astronotlar” bahisli bir proje ödevi vermiş. Elif bu ödevi duyunca sevinçten yerinde duramamış! Zira uzay ve yıldızlar hakkında bir şeyler öğrenmek, Elif’in en sevdiği şeymiş. O gün okuldan meskene döner dönmez, çabucak kütüphaneye koşmuş. Astronotlarla ilgili ne kadar kitap bulabilirse toplamış ve heyecanla okumaya başlamış.
Elif, günlerce çalışmış, astronotların uzayda nasıl yaşadıklarını, hangi zorluklarla karşılaştıklarını öğrenmiş. Öğrendiği her yeni bilgi, Elif’i daha da heyecanlandırmış ve hayalini gerçekleştirmek için daha kararlı hale getirmiş. Artık bir gayesi varmış: Bir gün astronot olup yıldızların ortasına gitmek! Elif, bu niyetle gece uyurken bile yıldızların ortasında süzüldüğünü hayal edermiş. Hayalleri onu o kadar memnun edermiş ki, her sabah büyük bir heyecanla uyanırmış.
Yıllar süratle geçmiş ve Elif, liseye başlamış. Artık büyümüş, fakat gökyüzüne olan sevgisi hiç azalmamış. Tersine, hayaline daha da yaklaşmış. Elif, bir gün astronot olmayı başına koymuş ve bunun için çok çalışması gerektiğini biliyormuş. Bu yüzden derslerine büyük bir itina göstermiş, bilhassa de matematik, fizik ve fen bilimleri derslerine. Zira bu dersler, onu hayaline bir adım daha yaklaştıracakmış.
Her ders sonrası Elif, yeniden gökyüzüne bakar ve yıldızların ona fısıldadığı sözleri hatırlarmış: “Pes etme, bir gün buraya geleceksin.” Bu kelamlar Elif’i motive eder, ona güç verirmiş. Yıldızlar güya onun en yakın dostlarıymış üzere, ona dayanak olurmuş.
Lise bittikten sonra, Elif uzay mühendisliği okumaya karar vermiş. Bu alanda kendini geliştirmek için çok çalışmış ve hayallerinin peşinden koşmaya devam etmiş. Üniversiteye başladığında, Elif’in hayatı büsbütün değişmiş. Artık yalnızca yıldızlara hayran hayran bakan bir kız değilmiş; tıpkı vakitte onları yakından tanımak isteyen bir öğrenciymiş.
Üniversitede uzay kulübüne katılmış, orada roketler tasarlamış ve uzay vazifelerini simüle eden çalışmalara katılmış. Her yeni proje, Elif’i hayaline bir adım daha yaklaştırmış ve ona hayallerinin peşinden koşmanın ne kadar kıymetli olduğunu bir kere daha öğretmiş.
Artık Elif, gökyüzüne bakarken yalnızca hayal kurmuyormuş; bir gün o hayallerin gerçeğe dönüşeceğini biliyormuş.
Elif, üniversiteden mezun olduğunda artık büyük hayalini gerçekleştirmek için hazırmış: NASA’ya başvurmak. Bu onun için çok büyük bir adım olmuş. Elif’in kalbi heyecandan pır pır ediyormuş, zira aylardır bu anı bekliyormuş. Lakin NASA’ya kabul edilmek hiç de kolay bir iş değilmiş. Birinci olarak, Elif’in çeşitli testlerden geçmesi gerekiyormuş.
İlk test, fizikî dayanıklılık testleriymiş. Elif, bu testlerde ne kadar güçlü ve kararlı olduğunu göstermiş. Sonra sırada zihinsel yetenek testleri ve ruhsal değerlendirmeler varmış. Bu testlerde Elif’in sabrı ve zekası sınanmış. Lakin Elif, içindeki yıldız aşkı sayesinde bu testlerin hepsini muvaffakiyetle geçmiş. Yıldızlara olan tutkusu ona güç vermiş.
Günler geçmiş, sonunda mülakat günü gelmiş. NASA’daki yetkililer, Elif’e kıymetli bir soru sormuşlar: “Neden astronot olmak istiyorsun, Elif?” Elif, derin bir nefes almış, gözlerini gökyüzüne çevirmiş ve samimiyetle yanıt vermiş: “Çocukluğumdan beri yıldızlara dokunmayı hayal ediyorum. Gökyüzüne her baktığımda, orada olmam gerektiğini hissediyorum.”
Elif’in bu sözleri, mülakat yapanların kalbine dokunmuş. Çok geçmeden, Elif NASA’dan kabul edildiğini öğrenmiş. O an Elif’in sevinci tanım edilemezmiş! Artık bir astronot olmak için gerekli eğitimleri almaya başlayacakmış.
Eğitim süreci epey şiddetli geçmiş. Aylarca süren ağır idmanlar, güç testler ve çeşitli simülasyonlar Elif’i bekliyormuş. Lakin Elif, her zorluğun üstesinden gelmiş zira hayali, tüm bu zorluklardan daha büyükmüş. Yıldızlara dokunma hayali, Elif’in her vakit yanında olmuş ve ona güç vermiş. Elif, azimle çalışarak her mahzuru aşmış ve nihayetinde hayaline bir adım daha yaklaşmış.
Ve nihayet, Elif bir uzay vazifesine seçilmiş. Ailesi ve arkadaşları onunla o denli gurur duymuşlar ki, Elif’in heyecanı iki katına çıkmış. Misyon günü geldiğinde, Elif uzay aracına binerken kalbi sevinçle doluymuş. İçinden, “İşte o an geldi,” diye fısıldamış.
Uzay seyahati başladığında, Elif kendini bir masalın içinde üzere hissetmiş. Yıldızlar, gezegenler ve sonsuz boşluk etrafında dönüp duruyormuş. Elif, çocukluğundan beri kurduğu hayali gerçekleştirmiş, yıldızların ortasında süzülüyormuş. Misyon sırasında uzayda birçok araştırma yapmış, deneyler gerçekleştirmiş ve bu sayede dünyaya çok kıymetli bilgiler göndermiş.
Uzayda geçirdiği günler, Elif’e hayallerin peşinden gitmenin ne kadar kıymetli olduğunu bir defa daha öğretmiş. Vazifesini muvaffakiyetle tamamlayıp dünyaya döndüğünde, artık o küçük kasabadaki küçük kız değilmiş; o, artık gerçek bir astronotmuş. Elif, hayallerine ulaşmanın yalnızca hayal etmekle değil, çok çalışmakla mümkün olduğunu herkese göstermiş.
Ve her gece, Elif tekrar gökyüzüne bakmaya devam etmiş. Zira o, yıldızlara dokunmayı başarmış bir astronotmuş. Artık, Yıldızlara Dokunan Kız masalı, gökyüzüne bakan her çocuğun kalbinde parlayan bir yıldız üzere ışıldıyormuş. Ve her çocuk, gökyüzüne bakıp, “Bir gün ben de o yıldızlara dokunacağım,” dediğinde, Elif’in müsaadeden gidiyormuş. Gökyüzü, hayallerin peşinden giden tüm çocukları bekliyormuş.
