Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde denize kıyısı olan bir kasaba varmış. Kasabanın her sokağından denizin kokusu alınır, gökyüzünden de martılar hiç eksik olmazmış. Tüm kasaba halkı fırsat buldukça deniz kenarına masraf, pak hava alırlarmış.
Zeynep de kıyı kasabasında yaşayan çocuklardan birisiymiş. Annesi ve babasıyla her fırsat bulduklarında kıyıya iner, balık ekmek yer, yürüyüş yaparlarmış. Fakat deniz kenarında Zeynep’i üzen bir şey varmış. O da kıyının kirli olmasıymış. Kıyıda biriken plastik torbalar, şişeler ve balık ağları kasabanın kirlenmesine neden oluyormuş. Günlerden bir gün Zeynep ve annesi kıyı kenarında yürüyüşe çıkmış. Zeynep denizi çok seviyormuş fakat bu manzara onu çok üzüyormuş. “Anne burasının bu türlü kirli oluşu beni çok üzüyor” demiş. Annesi “O vakit elimizden geldiği kadar buraları temizleyelim. Ne dersin?” diye sormuş. Zeynep çok sevinmiş çabucak kıyıda ki dükkanların birine gitmiş ve bir torba istemiş. Torbayı alır almaz çöpleri doldurmaya başlamış. Zeynep ve annesi etrafı temizlerken, uzaktan bir martı da onları izliyormuş. İnsanların kıyıları temizlediğini görünce çok sevinmiş ve çabucak öteki martı arkadaşlarına haber vermiş. Hepsi birlikte Zeynep ve annesinin yanına gitmiş. Yerde duran ipleri çekiştirmeye başlamışlar. Bunu fark eden Zeynep “Siz bana yardım mı edeceksiniz?” diye sormuş. İçlerinden bir martı başını sallamış ve yerde ki plastikleri gagasıyla alıp torbaya atmış. O sıra bir yengecin kıskaçlarıyla çöpleri aldığını görmüş. O gün Zeynep, martılar, yengeçler ve minik bir fokun yardımıyla kıyısı temizlemiş. Çöpler bir torbaya dolmuş, kıyı yine pırıl pırıl olmuş. Sonunda, Zeynep büyük bir kayanın üzerine bir yazı kazımış: “Deniz canlılarının yuvasını koruyalım. Çöplerimizi toplayalım!”
Bu yazıyı gören köy halkı, Zeynep’in uğraşını görmüş ve ona katılmaya karar vermiş. Beşerler kıyıda daha dikkatli olmaya başlamış. Martılar artık çöpler ortasında yiyecek aramak zorunda kalmıyormuş, yengeçler özgürce kumlarda dolaşıyormuş, ve fok ailesi kıyıda huzurla güneşleniyormuş. Zeynep, o günden sonra her sabah kıyıda yürürken denizin pak ve parlak olduğunu gördükçe memnunlukla gülümsüyormuş. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla masal okumak isterseniz Masallar kategorimizden bir çok farklı masala ulaşabilirsiniz.
