Bir vakitler bir konutun duvarında duran kocaman, yuvarlak bir saat varmış. Bu saatin içinde Akrep ve Yelkovan isminde iki çok âlâ arkadaş yaşarmış. Akrep yavaş yavaş yürürmüş, güya “Zamanı anlamak için sabırlı olmalıyız,” der üzere. O daima sakinmiş, zira her şeyin tam vaktinde olması gerektiğini bilirmiş. Yelkovan ise koşar üzere süratli hareket edermiş. “Hadi, haydi, dakikalar çok önemli!” diye şakacı bir formda konuşurmuş.
Yelkovan’ın süratli hareketleri vakti heyecanlı ve canlı yaparken, Akrep’in yavaş adımları vakti sistemli ve sakin tutarmış. İkisi birlikte çalışır, saatin tıpkı bir dans üzere hakikat işlemesini sağlarmış.
Bu meskende Cem isminde küçük bir çocuk yaşarmış. Cem saatleri bir türlü anlayamazmış. Bir gün en sevdiği arkadaşı Ege, ona “Saat üçte parka gidelim, oyun oynarız!” demiş. Ege çok heyecanlanmış, lakin saatleri bilmediği için oyun saatini karıştırmış. Saat üçü çoktan geçmiş, Ege parktan dönmüş ve meskene gitmiş. Cem parka gittiğinde Ege’yi bulamamış. Çok üzülmüş, saatin önünde durmuş ve içini çekmiş:
“Ah, keşke saatleri okuyabilsem! O vakit Ege’yle oyun saatini kaçırmazdım.”
Akrep ve Yelkovan’ın Cem’e Yardımı
Akrep ve Yelkovan, Cem’i duyunca çok üzülmüşler. Yelkovan heyecanla, “Onu daha fazla üzgün bırakmayalım, çabucak yardım edelim!” demiş. Akrep ağır ağır başını sallayıp, “Evet, birlikte onu keyifli edebiliriz,” diye eklemiş.
Tam o anda saatten göz kamaştırıcı bir ışık yayılmış. Cem, şaşkınlıkla geri çekilmiş ve kalbi süratle atmaya başlamış. Işık giderek büyümüş ve içinden Akrep ile Yelkovan belirivermiş. Cem’in gözleri kocaman açılmış, ağzı açık bir halde “Bu da ne bu türlü? Siz kimsiniz?” diye nefes nefese sormuş.
Akrep ağır ağır konuşmuş, sesi tıpkı vakti üzere sakinmiş: “Merhaba Cem, ben Akrep. Saatlerin hangi saatte olduğunu gösteririm. Boyum kısadır lakin güçlü bir iş yaparım. Günde yalnızca iki tıp atarım, zira benim işim sabırla ilerlemek.”
Yelkovan ise sevinçle gülümsemiş ve çabucak kelama atılmış: “Ben de Yelkovan! Dakikaları sayarım ve saatin en uzun koluyum. Çok çalışkanım, zira her gün tam 24 tıp atarım! Süratli hareket ederim, zira vakit çok kıymetlidir.
Cem heyecanla: “Ama ben saati nasıl okuyacağımı bilmiyorum,” demiş, gözleri hem merakla hem de biraz dehşetle parlamış.
Akrep sakin bir halde gülümseyerek: “Merak etme, biz sana her şeyi öğreteceğiz. Yalnızca biraz sabırlı ol,” demiş. Yelkovan ise çabucak atılmış: “Hadi, vakit kaybetmeden başlayalım! Artık bizi dikkatle izle,” diyerek dairenin etrafında süratle hareket etmeye başlamış.
Yelkovan, saatin etrafında adeta bir yarış arabası üzere dönerken: “Ben bir tıp attığımda, bir saat geçmiş olur,” diye açıklamış. “Bak, şu an sıfırın üzerindeyim, bu dakikaların başlangıcı demek. Cinsim bittiğinde, akrebin bir adım ilerlediğini göreceksin!”
Akrep yavaşça hareket ederek Cem’e dönmüş ve güçlü bir sesle konuşmuş: “Beni dikkatle izle Cem. Ben hangi sayının üzerindeysem, işte o saat demektir. Mesela, şu an üçün üzerindeyim. Bu, saatin üç olduğunu gösterir.”
Cem evvel biraz başını kaşımış, gözleri saatin kollarını takip ederken karışmış. Lakin yılmamış! “Bir daha gösterir misiniz?” diye sormuş. Yelkovan tekrar sevinçle koşmuş, “Tabii ki! Her cinsim bir saatin tamamlandığını gösterir, bu yüzden seni yanıltmam!” Akrep ise sabırlı bir formda her hareketinde saati açıklamış.
Bir mühlet sonra Cem denemeler yapmaya başlamış. “Peki ya artık? Akrep sekizin, Yelkovan ise altının üzerinde. Saat sekiz buçuk mu?” diye sormuş. Akrep ve Yelkovan tıpkı anda: “Bravo Cem!” diye sevinçle seslenmiş. Cem sonunda saati okumayı öğrenmiş ve memnunluktan ellerini çırpmış: “Artık hiçbir randevumu kaçırmayacağım!”
Zamanı Öğrenmek Hayatı Nasıl Kolaylaştırır?
Cem artık saatleri okuyabiliyormuş. Sabah tam vaktinde kalkıyor, kahvaltısını yapıyor, oyun saatini kaçırmıyor ve uyku saatini de tam vaktinde biliyormuş. Artık ne okul için ne de arkadaşlarıyla buluşmak için geç kalıyormuş. Annesi bir gün ona sarılmış ve gülümseyerek: “Cem, artık her şeyi vaktinde yapıyorsun, aferin! Hayatımız ne kadar tertipli oldu, farkında mısın?” demiş.
Cem gururla başını sallamış: “Evet anne, Akrep ve Yelkovan sayesinde vakti anlamayı öğrendim. Onlar olmasaydı, hâlâ oyun saatlerini kaçırıyor olurdum!” Annesi bu kelamlara daha da keyifli olmuş, Cem’in artık vakti ne kadar değerli gördüğünü fark etmiş.
O günden sonra Cem, vakti çok sevmiş. Akrep ve Yelkovan ise Cem’in tertipli bir hayat sürmesine yardım etmenin mutluluğuyla gülümsemiş.
Not: Öbür masallarımıza göz atmayı unutmayın. Toplumsal medyamızdan bizi takip etmek isterseniz lütfen tıklayınız.
İçindekiler
