Bir varmış, bir yokmuş… Hoş bir sonbahar günüymüş. Güneş gökyüzünde parlıyor, ancak yazın sıcaklığı gitmiş, yerine serin bir rüzgar esiyormuş. Küçük Selin, annesiyle birlikte parkta yürüyüş yapıyormuş. Yerde bir sürü sarı, turuncu ve kırmızı yapraklar birikmiş, güya bir yaprak denizi oluşmuş. Selin, her adımında yapraklara basıyor, çıtır çıtır sesleri duyunca gülümsüyormuş. Lakin tıpkı vakitte çok

Bir varmış, bir yokmuş. Eski vakitlerin hoş ve küçük bir köyünde, Ahmet isminde bir çocuk yaşarmış. Ahmet, öğrenmeye çok hevesliymiş ve her gün yeni bir şeyler keşfetmek için sabırsızlanırmış. Lakin köyde elektrik olmadığı için, akşamları ders çalışmak Ahmet için çok zormuş. Konuttaki tek ışık, babasının yaktığı küçük bir mumdan gelirmiş. Ahmet, her akşam bu titrek

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir kasabada, Elif ve Aslı isminde iki yakın arkadaş yaşarmış. Elif ve Aslı, çocukluklarından beri birbirlerinden hiç ayrılmamışlar. Bir arada oyun oynar, güler, hayaller kurarlarmış. Herkes onların arkadaşlığına hayranmış. “Onlar bir elmanın iki yarısı,” dermiş mahalledeki herkes. Ancak bu yıl, her şey biraz değişmeye başlamış. Zira okul vakti gelmiş!

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler küçük, hoş bir kasabada, Mert isminde meraklı bir çocuk yaşarmış. Mert’in en sevdiği şey, yeni şeyler öğrenmekmiş. Renkleri, formları, hayvanları çabucak öğrenir, herkese anlatırmış. Lakin bir gün okulda İngilizce dersleri başlayınca Mert biraz zorlanmaya başlamış. Bu yeni lisan ona çok karışık gelmiş. “Cat”, “dog”, “apple” üzere sözler tahtada yazarken,

Bir varmış bir yokmuş, teknolojiye meraklı küçük bir çocuk varmış. Bu çocuğun ismi Mete’ymiş. Mete, bilgisayarlara ve elektronik aletlere karşı büyük bir ilgi beslermiş. Boş vakitlerinde internette gezmeyi, oyun oynamayı ve bilgisayarlarla ilgili görüntüler izlemeyi çok severmiş. Bilgisayarın dünyası ona büyüleyici geliyormuş, zira orada hudut yokmuş; istediği her şeyi öğrenebiliyor, keşfedebiliyor ve hayal gücünü sınırsızca

Bir varmış bir yokmuş. İstanbul’un kocaman ve gizemli dünyasında, tarih kokan taşlar, bâtın bahçeler ve altın rengi gün batımlarıyla bezeli bir kent yatarmış. İşte bu büyülü kenti keşfetmek için okullarında her yıl düzenlenen İstanbul gezisini dört gözle bekleyen öğrenciler varmış. Öğrenciler, sabah erkenden sıralara dizilmiş. Her birinin gözleri heyecandan parıldıyor, kalpleri ise merakla atıyormuş. Öğretmenleri,

Bir varmış bir yokmuş, hikayeler ve masallar dünyasına hoş geldiniz. Bu masal, rengarenk çiçeklerin dostluğunu ve bahçedeki uyumu anlatıyor. Birlikte yaşamanın güzelliklerini vurgulayan bu hikaye, her yaştan okuyucuya hitap ediyor. Eskiden, hayal gücünün bile ötesinde, her ton yeşilin süslediği geniş ve büyüleyici bir bahçe varmış. Bu bahçe, kendine has bir güzellikte, farklı renklerdeki çiçeklerle doluymuş. …

Bir varmış bir yokmuş. Günlerden bir gün, yemyeşil ağaçlarla kaplı, kuşların cıvıl cıvıl müzikler söylediği bir köyde, Eymen isminde sempatik bir çocuk yaşarmış. Eymen, köydeki yaz günlerini çok severmiş. Sabahları erkenden kalkar, kuş cıvıltıları eşliğinde güne başlarmış. En sevdiği şey ise, babasıyla birlikte köy pazarına gitmekmiş. Zira pazar, her hafta çeşit çeşit meyve ve sebzelerle

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda küçük ve yemyeşil bir köyde, Düş isminde şirin bir kız yaşarmış. Rüya’nın en büyük hayali, her akşam babasının ona anlattığı masalları dinlemekmiş. Masallar, onu değişik dünyalara götürür, hayal gücünü daha da güçlendirirmiş. Hayal, bir akşam, babasının yanına koşmuş ve heyecanla “Bana bir masal anlat baba!” demiş. Babası da ona

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, uzak diyarlarda yüksek dağların eteklerinde kurulmuş, minik bir köy varmış. Bu köyde, Elif isminde meraklı ve hayal gücü geniş bir kız yaşarmış. Elif, köydeki herkes tarafından sevilirmiş zira hem yardımsever hem de çok mertmiş. Lakin Elif’in en büyük hayali, doğum gününde sürpriz bir armağan almakmış. Bu hayali her gece